Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Στάθμη νερού

Η φύση γύρω μου δεν μοιάζει ξερή. Από το Πάσχα και μετά έχει κάνει δύο τρεις βροχές, βγήκαν χόρτα και η αίσθηση είναι ότι το χώμα κρατάει ακόμα κάποια υγρασία, που δίνει στο νησί, πλούσια κιτρινοπράσινα χρώματα. Τα δέντρα και τα αμπέλια πρασινίζουν και αυτά.

Όλα όμως δεν είναι καλά. Τα λαγκάδια είναι ή στεγνά ή το νερό που τρέχει είναι πολύ λιγότερο από ότι θα περίμενε κανείς. Και δεν μιλάω για λαγκάδια από όπου οι αγρότες παίρνουν νερό με λάστιχα και ποτίζουν τα χωράφια τους, μιλάω για λαγκάδια στο βουνό, που δεν έχουν λάστιχα, ούτε έχουν γεωτρήσεις.

Ένα επιφανειακό πηγάδι, με νερό στο ένα μέτρο κάτω από την γη έχει κατέβει στα δύο μέτρα. Δυο πηγές που ξέρω, τρέχουν 1/3 από ότι πρόπερσι, και το μισό από ότι πέρυσι. Ένα λαγκάδι που έτρεχε νερό όλο το καλοκαίρι, τώρα τρέχει το μισό νερό, και μόνο την νύχτα. Την μέρα έχει υγρασία, που το μεσημέρι στεγνώνει, και ξαναρχίζει κατά τις 7 ή 8 το βράδυ.

Δεν είμαι γεωλόγος για να ξέρω αν τα νερά είναι τοπικά, ή συγκοινωνούν με τον υδροφόρο ορίζοντα από άλλα μέρη. Ούτε ξέρω αν οι γεωτρήσεις ή η άντληση κάτω χαμηλά επηρεάζουν τα βουνά. Οπωσδήποτε δεν έχει βρέξει ικανοποιητικά τα τελευταία 2-3 χρόνια. Τα νερά είναι πεσμένα και ακόμα τώρα μπαίνει ο Ιούνιος.

Αλλαγή


Οι άνθρωποι δεν είναι πια οι ίδιοι, και το τοπίο της εικόνας του 1972 έχει αλλάξει.

Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Καφεδάκι

Μπήκα στο καφενείο λίγο κουρασμένος, αρκετά ελεεινός, και πολύ διψασμένος. Το καφενείο, εκτός από καφεδάκι, προσφέρει αναψυχή, και κουτσομπολιό. Σε πιο «in» χωριά, που θα επισκεφθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχει και γαλακτομπούρεκο. Σε μας, έχει σπιτικό γλυκό κουταλιού.

Ο τόπος είναι μικρός και τα πάντα μαθαίνονται, καμιά φορά μεγαλοποιούνται, αλλά πάντα αναλύονται με πάθος.

Ξεκίνησε ο Τάδε να χτίσει ένα σπίτι. Προσέλαβε τον Δείνα να του το χτίσει. Δεν τον ξέρω τον Τάδε, μια χαρά ο Δείνα. Ο Τάδε ζήτησε τα μπετά να είναι «Λουμίδης». Για κάποιο λόγο, τα μπετά που ήρθαν ήταν «Μπράβο». Τσακώθηκε ο Τάδε με τον Δείνα και ο Δείνα δεν είναι στο γιαπί…

Δεν θέλω να μάθω την συνέχεια, και δεν θα ξαναπάω στο καφενείο, γιατί προτιμώ φωτογραφίες με ροζ συννεφάκια και υπαινιγμούς ποίησης από κακίες ανθρώπινες.

Μην ψάχνετε να καταλάβετε τι έγινε από την φωτογραφία. Η μπετονιέρα της φωτογραφίας είναι παιδικό παιχνίδι. Ούτε ο Λουμίδης, ούτε ο Μπράβο είναι από το χωριό μου, και έτσι η συζήτηση έχει χαβαλέ, χωρίς εμπάθεια.

Πάνω Μέρη


Το οροπέδιο μεταξύ Ξώμπουργου, Φαλατάδου και Στενής είναι όσο μαγικό όσο το άλλο ψηλότερο οροπέδιο, στα δυτικά. Εδώ έχεις την αίσθηση ότι περιτριγυρίζεσαι από αρχαία ηφαίστεια. Το Ξώμπουργο και τα υψώματα, βορειοανατολικά, είναι σίγουρα παλιοί ηφαιστιακοί πυρήνες. Ο Τσικνιάς επίσης. Αυτό που δεν έχω ιδέα, αλλά πρέπει να υπάρχει στην βιβλιογραφία, η ηφαιστειογενής Τήνος είναι πριν 35 εκ. χρόνια που ξεφύτρωσε η Πίνδος ή πριν 18 εκ. χρόνια που δημιουργήθηκε η Αιγαιϊς; Κάπου στη μέση;

Έχοντας καταλήξει ότι οι πανωμερίτες είναι ηφαιστειογενείς, εξηγούνται στο μυαλό μου τα αμπέλια τους και η ομορφιά του τοπίου.

Να άλλος ένας τρόπος να προσελκύσεις επισκέπτες: το βίαιο γεωλογικό παρελθόν.

Με λίγη ποιητική ελευθερία, «απομάκρυνα» τις κεραίες στο Κεχροβούνι… είναι εύκολο στο Photoshop. Ούτε μένα μ’ αρέσουν οι κεραίες. Πετάτε τα κινητά σας.

Λοξές δελφινιών ράχες

Όσο και αν μας ενοχλεί η καθημερινότητα, ή οι ατέλειες των ανθρώπων, ή των «Κυβερνητών τα έργα», ο τόπος μας είναι όμορφος. Χαρείτε την γαλήνη, το χρώμα της στιγμής, γιατί περνάει και γίνεται μνήμη και μετά χάνεται.

Santissimo


Δεν μπορώ να πηγαίνω για ύπνο με αρνητικές εικόνες. Η ομορφιά στο Santissimo της Καρδιανής είναι στα όρια της αμαρτίας. Είναι δική σας.
(Κοιτα να δεις, πριν δυο βδομάδες είχα πει το ίδιο πράγμα και για την ακουστική αυτής της εκκλησίας...)

Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

Ακαταστασία

Ότι και να σας δείξω από την ακαταστασία των κεραιών και των καλωδίων και της νεοελληνικής προχειρότητας και εφευρετικότητας στην κορυφή της Αγίας Ελένης, δεν αναιρεί την μαγεία της ώρας και των χρωμάτων…χαλάει λίγο την προσπάθεια για πανοραμική φωτογραφία. Ο χαμός αυτός είναι για να βλέπει ο κόσμος Καλομοίρα, Τρέμη και Πρετεντέρη. Έχω να δω τηλεόραση από τα μέσα Δεκεμβρίου 2007, που ανακάλυψα τα blogs. Δεν μου λείπει η τηλεόραση.

Δεν ανησυχώ για τις κεραίες και τα καλώδια. Η εικόνα δεν είναι ωραία, αλλά είναι σαν την ακαταστασία στο γραφείο μου, μαζεύεται εύκολα (άλλο που βαριέμαι).

Κρίμα που δεν έχει το νησί ADSL. Τα «αλαλάζοντα τοπία» έχουν ένα βίντεο της ΕΡΤ για τους Τηνιακούς περιστεριώνες. Το βίντεο και η μουσική κάνουν διαφορά. Υπομονή.

Ξώμπουργο (6)

Και πες ότι, σαν από θαύμα, το αναστυλώναμε… Θα είχαμε εγκαίνια με τους ισχυρούς του κόσμου. Η Ιερά Καρδία και ο Άγιος Μηνάς θα είχαν την τιμητική τους.

Και ποιες σημαίες θα κυμάτιζαν στα εγκαίνια, και από κει και πέρα; Οι αρχαίοι έλληνες δεν είχαν, νομίζω σημαίες, είχαν σύμβολα «επίσημα» στις ασπίδες τους. Θα διαλέγαμε τι θα άρμοζε στις πύλες, ίσως. Με την Ρώμη δεν ξέρω πως τα’ χαμε, αλλά κάπως δεν μου κολλάει το Senatus PopulusQue Romae στο Ξώμπουργο. Η Βυζαντινή σημαία (πάνω αριστερά) ωστόσο θα μου άρεσε. Θα μου άρεσε και αυτή του Νικηφόρου Φωκά (κάτω δεξιά), που δεν ξέρω αν πέρασε από δω αλλά δεν θα ήταν απίθανο, αφού έκανε πόλεμο να ξεφορτωθεί τους Σαρακηνούς από το Αιγαίο.

Μην ακούσω αντι-βενετσιάνικα σχόλια, ό,τι προπαγάνδα και να σας λένε, ο Βακαλόπουλος λέει καλά λόγια για τους Βενετούς στην Τήνο. Ο Άγιος Μάρκος είναι μέσα, μαζί με τον μαρμάρινο θυρεό στην γωνία έξω από την πύλη. Τέλος ο δικέφαλος των Παλαιολόγων μόνο για συναισθηματικούς λόγους… οι Παλαιολόγοι δεν πέρασαν από δω, αλλά σήμερα είναι 29 Μαΐου
.

Τι προτιμάτε, παραμύθια αναστύλωσης του Μεσαίωνα, ή αναλύσεις μεγάλων αναπτυξιακών έργων στην Χώρα;

Ξώμπουργο (5)


Φαντάσου, αν αντί να φτιάχναμε λιμάνι, αναστηλώναμε το Ξώμπουργο…Τον μεγάλο πολυγωνικό πύργο, στο κέντρο, τους κυκλικούς, αριστερά, το πάνω Κάστρο. Τα τείχη, τις επάλξεις, τις πύλες. Το πάνω Κάστρο ξεκάθαρο, ανενόχλητο από μπάζα που έχουν πέσει από πάνω.

Η μεσαιωνική πόλη, αναγκαστικά, θα ήταν λίγο από φαντασία, λίγο από γκραβούρες, λίγο από την Μονεμβασία, λίγο από μια μελέτη που έχει γίνει σε κάποιο ιταλικό πανεπιστήμιο (από δικό μας άραγε ή από ιταλό;)

Τα αξιοθέατα θα είναι τα αναστηλωμένα κτίρια κομμάτια των οποίων σώζονται έξω ή μέσα στο χώμα, το λιτό «ανάκτορο» και τα φυλάκια στην κορυφή.

Το ανέφερε ο Αγγελούδας, έγραψε για ενδογενή ανάπτυξη, μου μπήκε και μένα η ιδέα… Να ρωτήσουμε την Ελληνική Δημοκρατία; Την Ευρωπαϊκή Ένωση; Την Βενετία; Την UNESCO; Αυτό το αρχαιοελληνικό, ρωμαϊκό, βυζαντινό, βενετσιάνικο κάστρο, ποιος θέλει να το αναστηλώσει;

Πόσος κόσμος θα ερχόταν από τα πέρατα του κόσμου να το δει; Τι πληρότητα θα είχαν τα ξενοδοχεία; πόσοι θα ήθελαν να αγοράσουν και να επισκευάσουν ερείπια στα χωριά;

Μην σας φαίνεται τόσο τρελή η ιδέα, όσο πιο Δυτικά πας, τόσο κάτι τέτοιες ιδέες αξίζουν λεφτά. Έχετε ιδέα πόσος κόσμος χαζεύει τα αναστυλωμένα τείχη του Θεοδοσίου;

Άνθη της αύριον


Άξιον εστί το χώμα που ανεβάζει
Μιάν οσμή κεραυνού σαν από θειάφι
Του βουνού ο πυθμένας όπου θάλλουν
Οι νεκροί άνθη της αύριον


Αφού άρχισα να εικονογραφώ Ελύτη, θα πρέπει να σταματήσω για λόγους copyright…

Αμπελοφάσουλα

Μου είπε κάποιος να γράψω για νταμάρια. Να γίνω σαν κάτι φωτογράφους που φωτογραφίζουν τρελλοκομεία ή νεκροτομεία. Δεν μου αρέσουν ούτε σαν θέμα ούτε σαν εμφάνιση.

Θα πω όμως ένα πράγμα. Δεν μου αρέσουν οι γενίτσαροι και οι καταπιεστές. Αυτά τέλειωσαν το 1821, στην Ελλάδα. Ούτε κάτοικοι χωριών πρέπει να αισθάνονται «φοβισμένοι», ούτε να ντρέπονται επειδή κάποιος χαζούλης τους χαρακτήρισε «οικολόγους». Λίγη δόση αλήθειας, και διαφάνειας. Η ελευθερία μου σταματάει εκεί που ξεκινάει η δικιά σου. Απλά.

Προτιμώ τα αμπελοφάσουλα. Καλλιεργείς τη γη, βαθειά για να κρατάει υγρασία. Φυτεύεις τον Μάϊο, να καίει το χώμα όταν πατάς ξυπόλυτος. Σπέρνεις όπως το κριθάρι, τυχαία, αλλά, αν έχεις καλό χέρι, ομοιόμορφα. Ή αν έχεις λίγο νερό για πότισμα το καλοκαίρι, σε γραμμές ή αυλάκια για να ποτιστούν μια δυο φορές.

Με €6-7 το κιλό είναι πολύτιμο προϊόν. Για ένα κιλό, μαζεύεις σκυφτός πολλή ώρα. Όποιος δύσπιστος, είναι καλεσμένος να μαζέψει, όσα μπορεί, δωρεάν. Θα σταματήσετε στο τέταρτο του κιλού, €1,5, δεν βγάλατε ούτε την βενζίνη σας…

Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

Κόσμος μικρότερος

ο/η μαρκάκης ζαλώνης είπε…

Ό,τι μας μένει από το εργοτάξιο των διεφθαρμένων ηλιθίων είναι: “Αυτός ο κόσμος ο μικρότερος, ο μέγας…”

σε σχόλιό του στην ανάρτηση «Ειρήνη»

Την ιδέα της εικόνας μου την έδωσε ο «μαρκάκης ζαλώνης», αλλά ομολογώ ότι ζήλεψα την εικαστική παρέμβαση της venthesikymi...

Λιμάνι (10)

Δεν θέλω να ψάξω άλλο το θέμα του λιμανιού, ούτε θα πάω στην Βασιλίσσης Σοφίας 2 να ρωτήσω την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ούτε θα τηλεφωνήσω στο 210- 7272100, γιατί ντρέπομαι λιγάκι.

Μπορεί να κάνω σοβαρό λάθος στις εκτιμήσεις μου αλλά εκτιμώ ότι το λιμάνι έχει κολλήσει. Η ΕΕ μπορεί να έχει πρόβλημα με αποκλίσεις από τον σχεδιασμό και κατά την εκτέλεση. Δεν είναι η πρώτη ή η τελευταία φορά, αλλά αν κύριος του έργου είναι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, με όλο το σεβασμό, οι Αυτοδιοικήσεις δεν είναι πάντα οι ικανότεροι των συνομιλητών, σε τέτοια θέματα με την ΕΕ, μακάρι η δική μας να είναι.

Αν αυτά συμβαίνουν, στην χειρότερη περίπτωση, η ΕΕ ζητάει πίσω όλη της την εισφορά. Πληρώνετε εσείς, εγώ και ο Υπουργός Οικονομίας. Ή διακόπτει η ΕΕ περαιτέρω εκταμιεύσεις και το έργο σταματάει (ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος). Σε κάθε περίπτωση, ρεζίλι… Ρεζίλι στα μάτια της ΕΕ (και μετά κλαίμε που μας βλέπουν σαν κατσαρίδες)… ρεζίλι στην σχέση της πρασινωπής Αυτοδιοίκησης με την γαλάζια Κεντρική Εξουσία, ρεζίλι για άλλο ένα ημιτελές έργο.

Θα κουκουλωθεί διακομματικά; Ο εργολάβος δεν είναι ακριβώς πασόκος, και η ανάθεση σε αυτόν, ε, τι να λέμε τώρα, και πόσο % έκπτωση… Ο σχεδιαστής μόλου σε βάθος 25 ή 35 μέτρων θα έπρεπε να δημοσιευτεί σε εφημερίδες ή στο δημοφιλέστερο αθηναϊκό blog. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση χάνει πρόσωπο, αλλά και αυτούς σαν κουνούπια τους βλέπουν στο Εσωτερικών.

Για τους τοπικούς αλαζόνες, το μόνο που μπορώ να πω είναι «να μην είστε αλαζόνες».

Όπως μου είπε κάποιος στην Χώρα, «ας πούμε ότι ο καινούργιος κυματοθραύστης ήταν μια εικαστική παρέμβαση».

Εύχομαι, ειλικρινά, να κάνω λάθος, και εάν κάνω λάθος θα γράψω 10 φορές εδώ «είμαι επιπόλαιος, έκανα λάθος»

Βυτία στις στέγες

Δεν ξέρω αν θα καταλάβω τι γίνεται με το λιμάνι, αλλά κοιτάω γύρω μου με κυνικό μάτι... Ο κόσμος δεν έχει πάντα νερό, έχουν πλαστικά βυτία στις στέγες. 9 ή 10 μετράω σε 4 κτίρια. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα παλιά σπίτια είχαν δεξαμενές, υπόγειες, μερικά μαρμάρινες. Η Τήνος έχει συντηρήσει μεγάλους πληθυσμούς στο παρελθόν με τα λίγα επιφανειακά νερά της.

Τώρα οι τρύπες ρίχνουν την στάθμη και φέρνουν σιγά-σιγά την θάλασσα στο υπέδαφος. Οι βροχές είναι όλο και λιγότερες, και οι παλιοί ξέρουν ότι τα νερά φέτος (και πέρυσι και πρόπερσι) ήταν λίγα για τα δέντρα και τα χόρτα, και λιγότερα για τις πηγές. Οι στάθμες στα πηγάδια είναι κάτω, αλλού μισό, αλλού ένα μέτρο. Και είναι μόνο τέλος Μαΐου, και που’σαι ακόμα.

Ο Ron Walkey έχει δίκιο, είναι εγωιστικό να θεωρείς το νερό «δικό σου» αλλά τι λες στον κόσμο; Μην πλένεσαι; Μην πλένεις το αυτοκίνητο; Μην ποτίζεις τα λουλούδια; Μην ποτίζεις τις ντοματιές; Θα λειτουργήσει δοικητική παρέμβαση; Ή έλεγχος μέσω αυξημένης τιμής;

Το όριο στην παγκόσμια ανάπτυξη είναι η ενέργεια. Στην Τήνο είναι το νερό. Στην Μύκονο τα αντιηλιακά.

Ειρήνη


«Η ειρήνη θέλει δύναμη να την αντέξεις» είπε
και στροφή γύρω του κάνοντας μ' ανοιχτές παλάμες έσπειρε
φλόμους κρόκους καμπανούλες
όλων των ειδών της γης τ' αστέρια
τρυπημένα στο ένα φύλλο τους για σημείο καταγωγής
και υπεροχή και δύναμη

ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!


Οδυσσέας Ελύτης, Αξιον Εστί, Γένεσις, Ικαρος Εκδοτική Εταιρία

Κριθάρι που κοντεύει


Η δενδρογαλιά με έβγαλε από τις κακές σκέψεις λιμανιών που τελικά μπορεί να μείνουν ατέλειωτα. Λιοτρίβια στο Πήλιο, ή στην Τήνο; κάστρα που ξαναζούν; Ψευδαίσθηση Μαΐου ή προτάσεις παιδιών που ελπίζουν.

Μερικοί από εσάς επισκέπτεστε μεταμεσονύκτιες ώρες. Για σας το κριθάρι που έχει χρυσίσει, και το θρόϊσμα στο μεσημεριάτικο αεράκι.

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Λιμάνι (9)

Κάθομαι και σκέπτομαι… Τα αρχικά σχέδια έλεγαν ότι εκείνο το άνοιγμα προς Ανατολάς θα είχε απόσταση 20 μέτρων από τον παλιό μόλο, και η απόσταση είναι 4… Τι τους ένοιαζε; Χμμ… και τι βάθος έχει στην σχεδιασμένη απόσταση; 35 μέτρα;! Δεν είναι δυνατόν, όταν ιδιωτικοποίησα μια μαρίνα το 1990 μου είχαν πει οι τεχνικοί ότι το μέγιστο πρακτικό βάθος για μόλο είναι 12 μέτρα. Τι έγινε; Άλλαξε η τεχνολογία;

35 μέτρα, αν είναι αλήθεια, είναι βαθειά. Είχα ακούσει κάποιον γέρο στο λιμάνι τότε να λέει «θα ρίχνουν τα μπάζα και θα τα πηγαίνει το ρεύμα στο Πασά Ακρωτήρι… Να λοιπόν γιατί έγινε 16 μέτρα πιο κοντά στην ακτή, μικρότερο βάθος;… Λες να γκρίνιαξαν για αυτό οι καπεταναίοι;

Μετά θυμήθηκα γκρίνιες από φίλους μου νταμαρτζήδες…«Δεν πληρώνει η Εταιρία». Αυτό είναι συναγερμός σε ένα έργο σε εξέλιξη, σημαίνει ότι κάτι έχει σκαλώσει. Αλλά με 75% από την ΕΕ, τι να σκαλώσει;

Μετά θυμήθηκα την συμβουλή που εγώ είχα δώσει σε άλλο φίλο μου νταμαρτζή (είδατε φίλους που έχω;…) όταν με ρώτησε αν η Εταιρία είναι φερέγγυα. Του είχα πει τότε, «να πληρώνεσαι μετρητά, χωρίς πιστώσεις». Αυτός πληρώθηκε κανονικά, ένας άλλος στριμώχτηκε αλλά πληρώθηκε, ένας άλλος απλήρωτος (λέει, αν τον πιστεύουμε). Τον απλήρωτο δεν τον λυπάμαι. γέμισε παράνομα νταμάρια τα μέρη μου, με πλάτες από την Χώρα… «για να τελειώσει το λιμάνι».

Μόλος στην άβυσσο, απλήρωτος νταμαρτζής, ψίθυροι ότι έχει κολλήσει το έργο (αλλά δεν είναι πρώτη φορά) και ανώνυμος σχολιαστής που πετάει σπόντες… Λες;

Θα τηλεφωνήσω στην Χώρα… όχι απόψε, είναι αργά.

Λιμάνι (8)

Διακόπτεται για λίγο η ρομαντζάδα…

Κάτι δεν μου αρέσει… Δεν είμαι μόνο καχύποπτος εκ φύσεως αλλά εξ επαγγέλματος. Ξέρω αρκετά για να ξέρω ότι στην Ελλάδα αυτό που βλέπουμε είναι συχνά προπέτασμα καπνού. Βλέπω καπνό γύρω από το λιμάνι και κάτι δεν μου κάθεται…

Αυτές οι επιστολές των Δημάρχων σχετικά με το Blue Star, Μεγάλη Παρασκευή, ύποπτες. Νομικίστικες... προσπαθούν αν αποποιηθούν ευθυνών; Ή κάτι άλλο; Αυτή η αναφορά στον «Εφοπλιστή» περί ανασφαλούς λιμανιού… Τίποτα τέτοιο δεν βγαίνει τυχαία… Τι συμπέρασμα έβγαλε το φίδι από τα μισόλογα; «Ότι το υπόλοιπο κομμάτι του μόλου δεν θα γίνει για λόγους ασφάλειας». Σαν πολύ εύκολα έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα, δεν νομίζετε;

Μετά άκουσα ότι διαμαρτύρονται μερικοί για το μπάζωμα εκεί μπροστά στην λαϊκή αγορά. Αυτό μου έδωσε ευκαιρία να γράψω για αυτοχρηματοδοτούμενες Βενετίες και τέτοια. Τα στατιστικά επισκέψεων στο blog χτύπησαν κόκκινο (από Σύρο και Αθήνα!). Για δες, λέω, δεν είναι τόσο πια χαριτωμένο αυτό που λέω, κάτι άλλο τρέχει.

Και πάλι έβγαλα συμπέρασμα, που δεν έγραψα: «να δεις δεν θα γίνει το μπάζωμα, και θα το φορτώσουν στους οικολόγους…». Ψάχνοντας, έμαθα ότι υπάρχει πραγματικό άτομο που ενοχλείται, δεν είναι στημένο αυτό…αλλά…

Σας το λέω, κάτι δεν μου αρέσει και δεν μπορώ να το εντοπίσω

Ξώμπουργο (4)


Από εδώ πάνω ή Τήνος είναι ίδια και απαράλλακτη με το πώς ήταν το 1960. Ίσως πιο πολλά σπίτια και πιο πολλοί αμαξωτοί δρόμοι. Αυτός που πάει στον Φαλατάδο και την Στενή είναι στο παλιό μονοπάτι. Παραδόξως τα χωράφια δεν μοιάζουν παρατημένα και τα ανθρώπινα έργα χάνονται στην εναλλαγή των χρωμάτων, το χρυσό, το πράσινο και το πράσινο-γκρι.

Η Χώρα έχει αρχίσει και εξαπλώνεται με πιο φανερή την δόμηση προς τα ανατολικά. Ο Νίκος Λύτρας μας άφησε μια εικόνα της περιοχής πριν την πρόσφατη ευμάρεια, την ανήρτησα εδώ, λίγο πριν το Πάσχα. Τα Κάτω Μέρη, από την άλλη μεριά, κρατούν την αίσθηση του Ταπεινού Παράδεισου. Το νταμάρι πάνω από την Αγία Μαρίνα φαίνεται για τα καλά.

Μια βόλτα κάτω, στον δόμο, κοντά στο αρχαίο ή μεσαιωνικό ξινάρι, δίπλα στον περίεργο τοίχο, που μάλλον δεν έφραζε περιβόλι, δίνει μια ιδέα αλλαγής τρόπου ζωής. Πρωί-πρωί πέρασαν τρία φορτηγάκια με αλλοδαπούς εργάτες από πίσω, δύο με ξύλα οικοδομής, ένα που έμοιαζε αγροτικό και ένας μοναχικό αγρότης από το μονοπάτι.

Έστω και ερειπωμένο, το Κάστρο είναι επιβλητικός χώρος.

Ξώμπουργο (3)

Όλες οι ανατολές είναι περίπου ίδιες. Όσο πιο ψηλά είσαι και όσο πιο μακριά ο ορίζοντας, τόσο πιο έντονη η αίσθηση της σφαίρας που γυρίζει αργά και νομοτελειακά. Αν έχει και υγρασία η ατμόσφαιρα, τα χρώματα είναι έντονα.

Παρά την άπλα της θάλασσας, ο ήλιος αυτή την εποχή βγαίνει πάνω από την Χίο. Πριν λίγες βδομάδες πάνω από την Τουρκία.

Δεν ξέρω γιατί παρ’ όλο ότι το θέαμα είναι και γνωστό, και όχι σπάνιο, έχει πάντα κάτι το ειδικό. Ίσως οι Αιγύπτιοι είχαν την απάντηση. Από το Ξώμπουργο το θέαμα είναι εντυπωσιακό γιατί με σειρά, χρωματίζονται οι βουνοκορφές, οι λόφοι και τα χωριά.

Για να δούμε, θα προχωρήσουν με το λιοτρίβι;

Ξώμπουργο (2)


Ήμος δ’ ηριγένεια φάνη ροδοδάκτυλος Ηώς,
Νήσον θαυμάζοντες εδινεόμεσθα κατ’ αυτήν.


Έφεξ’ η ροδοδάχτυλη της νύχτας κόρη Αυγούλα,
Και το νησί θαυμάζοντας γυρνούσαμε να δούμε.

Ομήρου Οδύσσεια, ι 152-153 σε μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη

Η θέα είναι από το Ξώμπουργο, Ανατολικά-Βορειοανατολικά. Δεξιά, ο Τσικνιάς. Ο ήλιος αυτές τις μέρες ανατέλλει περίπου στις 90-20 ή 70 μοίρες ανατολικά. Δεν σας λέω τι ώρα, για να σηκωθείτε νωρίτερα.

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Ελαιοτριβείο (2)

Αφ' ενός με λυπήθηκαν που έβαλα τούρκικο αναστηλωμένο λιοτρίβι, αφ' ετέρου η ορεινή Νάξος έχει πράγματι φωτισμένους ανθρώπους. Στην ορεινή Νάξο οι κάτοικοι αναστήλωσαν παραδοσιακό λιοτρίβι. Τα παιδιά πάνε με τα σχολεία και βλέπουν πως έβγαζαν λάδι οι παππούδες τους, και οι τουρίστες πάνε από την πόλη να δουν και αυτοί.

Πόσα τέτοια ερείπια έχουμε στην Τήνο... Στο Κάτω Κλείσμα μόνο, τρία... Ένα, στην στροφή, συζητάει να αναστηλώσει ο Σύλλογος.

Ξώμπουργο (1)

Το κάστρο στο Ξώμπουργο είναι για μένα μαγικός τόπος. Ψυχανεμίζομαι στο σκοτάδι. Η Εκάτη μου ψιθυρίζει αρχαϊκά και ελληνιστικά ελληνικά. Ακούω κουβέντες Ρώμης, Δυτικής και Ανατολικής, Βενετούς και πολλούς δικούς μας.

Ερημιά και σχεδόν άπνοια, μια-δυο ώρες πριν την ανατολή, στα χαλάσματα. Δεν ξέρω αν τελικά το γκρέμισαν με την συνθήκη παράδοσης ή εκ των υστέρων για τις πέτρες. Μέσα στην νύχτα είναι μια μικρογραφία της Μονεμβασίας, με στριφτές ανηφόρες μπροστά στην κάτω και την πάνω πύλη.

Στην κορφή ο ελάχιστος νυχτερινός αέρας σφυρίζει στις κεραίες. Καλός ο σταυρός, αλλά θα προτιμούσα ιστούς με σημαίες. Της Ανατολικής Ρώμης, του Αγίου Μάρκου, την Ελληνική και έναν δικέφαλο, τιμής ένεκεν. Σε όλα τα μεσαιωνικά κάστρα στην Ευρώπη ανεμίζουν σημαίες.

Φαίνονται καθαρά η Σύρος και οι Δήλες και, υποψίες στο βάθος, Σίφνος, η Σέριφος η Πάρος και η Νάξος. Δεν έχει πειρατικά πλοία, ούτε επιβατικά, τέτοιαν ώρα. Στο βάθος αριστερά αναβαίνει το στενό κάποιο εμπορικό.

Περιμένω την ανατολή.

Ελαιοτριβείο (1)

Είδα στο www.tinos.biz ότι αύριο έχει Δημοτικό Συμβούλιο ο Δήμος Τήνου. Πολλά και ενδιαφέροντα θέματα. Ένα από αυτά καίει τους Κατωμερίτες, τους Καρδιανιώτες, τους Υστερνιώτες, τους Πανωμερίτες, τους Οξωμερίτες και αυτούς στα Μέσα Μέρη: το ελαιοτριβείο.

Εάν η Τήνος είχε ελαιοτριβείο, θα πρασίνιζαν μερικές πεζούλες. Εκεί που έχει ελιές, ο κόσμος θα τις μαζεύει. Αντί να τρέχουμε σαν τους μετανάστες στην Άνδρο ή στην Σύρο (ξέρετε παιδιά τι κόπος και ταλαιπωρία είναι αυτό, άντε να σε δεχτεί , άντε να σε τελειώσει, άντε να προλάβεις το πλοίο… χώρια τα έξοδα), θα βγάζουμε λάδι στο νησί μας.

Καλοί άνθρωποι στην Χώρα, πολλά πράγματα δεν είναι τέλεια, αλλά αν γίνει ελαιοτριβείο στην Τήνο θα ενθαρρυνθεί πρωτογενής παραγωγή, και υπάρχει πιθανότητα να ζήσει λίγο παραπάνω το νησί από ανθρώπινες δραστηριότητες. Κάντε ότι μπορείτε, καλό είναι να μην θεωρούν όλα τα χωριά ότι η Χώρα τους περιφρονεί.

Να προσθέσω κάτι, ίσως από άγνοια. Δεν μπορεί να εννοείτε «κεφάλαιο κίνησης»… Το κεφάλαιο κίνησης είναι για χρηματοδότηση αποθεμάτων, απαιτήσεων, τέτοια. Μάλλον ίδια κεφάλαια για την κατασκευή, θα εννοείτε… συγνώμη αν το θέτω. Επίσης, σκεφτείτε να το κάνετε ανώνυμη εταιρία, με πρόβλεψη πολυμετοχικότητας. Αν πιάσει το εγχείρημα, θα κάνετε μια αύξηση κεφαλαίου σε λίγα χρόνια και θα βγάλετε λεφτά, εσείς οι αρχικοί μέτοχοι. Και αν κάνετε ποιοτικό λάδι, που ξέρεις; μπορεί να συγχωνευτείτε με ομοειδή σας εταιρία, σε πολλαπλάσιο της αρχικής τιμής. Η ποιότητα πουλάει.

Τάνια και Γιώργος

Ελπίζω να μην βρει τον μπελά της η Τάνια, αλλά αυτό είναι λίγο πριν το κλείσιμο στην μάντρα, και δεν γίνεται ο πρωινός χαμός. Το πρωί, όχι φωτογραφία, ούτε κουβέντα δεν σηκώνει. Την Τάνια την γνώρισα εξ αιτίας των …βελανιδιών. Λάστιχα, ταυ, ρακόρ, συστολές, σωλήνες και κάτι άλλα έργα υποδομής ποτίσματος, τα τελευταία δύο χρόνια.

Η μαμά της Τάνιας είναι από την Κρήτη. Αυτό κάνει και τον Γιώργο λίγο Κρητικό, και το ξέρει.

Ποιό είναι το μυστικό;

Στην Αγγλία, αυτό το κτίριο δεν θα είχε γκρεμίσει. Ίσως επειδή οι Άγγλοι είναι πλούσιοι, ή είναι ιμπεριαλιστές. Ή είναι αφελείς και υπερήφανοι για τον τόπο τους. Ή ο νομοθέτης έχει προβλέψει και οι μεσαιωνικές πόλεις και η εξοχή ζουν, με αγάπη από τους ντόπιους. Υποψιάζομαι ότι είναι το τελευταίο.

Στην Αγγλία, η αγροτική γη είναι αγροτική γη. Τα μεσαιωνικά κτίρια συντηρούνται και κατοικούνται. Οι αγροικίες επίσης, Τα παλιά ερείπια αναστηλώνονται, κατοικούνται και ζουν. Η παιδεία είναι ανθρωποκεντρική και όχι παπαγαλία γεγονότων ακαταλαβίστικων. Ορίστε, βγήκα …φιλοάγγλος.

Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Έργο τέχνης

Δεν ξέρω πόσοι μαστόροι δούλεψαν για πόσους μήνες για να φτιάξουν αυτό το σπάνιο έργο τέχνης. Σε όλον τον πλανήτη έχουν μείνει ελάχιστα. Δεν είναι σε απρόσιτη ερημιά, είναι δίπλα στον δρόμο. Είναι σε χωράφι με νότιο προσανατολισμό και θέα θάλασσα. Πρέπει να έχει και νερό, αν κρίνω από τις ελιές, τις μυρτιές και τα πουλιά που κρύβονται στα δέντρα. Έχει, μου φαίνεται, και άλλα κτίσματα στον χώρο.

Ζητώ συγνώμη για την αδιακρισία μου, γιατί ίσως είναι αμοίραστη κληρονομιά, προϊόν διαμάχης, ή κρύβει προσωπικές ιστορίες. Αλλά πείτε μου, γιατί ό,τι έχει σχέση με το παρελθόν σε αυτό το νησί είναι παραπεταμένο; Γιατί αναλωνόμαστε σε ακαλαίσθητες κατασκευές, όταν έχουμε ζωντανή τέχνη μπροστά μας; Τι φταίει; Η παιδεία; Η απληστία; Ή είμαστε απλά κοντόφθαλμοι; Ή νομίζουν οι εργολάβοι ότι η τέχνη δεν πουλάει;

Όλα στην θέση τους


Μερικοί από εσάς δεν είστε στο νησί, αλλά είστε από αυτά τα μέρη. Η κοιλάδα είναι όπως την ξέρετε, οι καμπάνες χτυπάνε στην ώρα τους, ίσως όχι όσες φορές όταν είστε μικροί. Οι βελανιδιές αγέρωχες πρασινίζουν στην ζέστη του Μαΐου. Μια παρέα παιδιά στο γεφυράκι, στην στροφή, αναπτερώνει το ηθικό. Το παλιό ηφαίστειο εκεί προς τα αριστερά έχει μοναξιές, θα πάω να του κάνω παρέα.

Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Τοξικές πισίνες

του Ron Walkey

Τι κοινό έχουν τα παγάκια για τους Εσκιμώους και οι πισίνες στην Τήνο;

Η Τήνος έχει μεγάλη ποικιλία παραλιών, κάτι για όλα τα γούστα. Χρώματα, αέρας, θέα μακρινών νησιών… αλλάζει από παραλία σε παραλία, αλλάζει με τις εποχές και με την ώρα της ημέρας.

Τι το θέλετε το χλωριωμένο νερό, με το μελτέμι στην βίλλα; Σας επηρέασε η διαφήμιση lifestyle, αντίστοιχων κατασκευών στην Σαντορίνη; Θέλετε να εντυπωσιάσετε με επίδειξη πλούτου; Ίσως, αλλά το κόστος της «ανοησίας» υπερβαίνει το κόστος της γης, της εκσκαφής, του μηχανισμού και της συντήρησης. Από πού έρχεται το νερό της πισίνας;

Ένας εργολάβος μου είπε «κανένα πρόβλημα έχουμε δικό μας πηγάδι»… σε χωριό που έχει πρόβλημα λειψυδρίας..

Το νερό του πηγαδιού, (νόμιμου ή παράνομου) είναι νερό του υδροφόρου ορίζοντα και μια πισίνα 150 κυβικών μέτρων με άλλαγμα νερού τρεις φορές το καλοκαίρι αντιπροσωπεύει κατανάλωση 450 κυβικών, ή 2-3 φορές την ημερήσια κατανάλωση του χωριού. Ο αλόγιστος εγωισμός συνεχίζεται… πισίνες και κήποι με γκαζόν που ταιριάζουν στην βροχερή Αγγλία.

Η εφημερίδα Athens News έγραψε ότι η Κυβέρνηση ξοδεύει €10 εκατομ. τον χρόνο για μεταφορά νερού στις Κυκλάδες, αλλά «είμαστε εν τάξει, έχουμε δικό μας νερό». Οι προβλέψεις είναι για λιγότερες βροχές, αλλά « είμαστε εντάξει, έχουμε δικό μας νερό»

Στην δυτική ακτή του Καναδά, σε νησιά με αντίστοιχη λειψυδρία, μετά από μελέτη, αποφασίστηκε ότι η δόμηση και η ανάπτυξη περιορίζονται αυστηρά από την επάρκεια νερού, χωρίς μεταφορά από αλλού, και χωρίς να αντλούνται υφάλμυρα νερά από γεωτρήσεις. Πόσο καιρός θα περάσει μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε στην Τήνο;

Η πισίνα στην καινούργια βίλλα μοιάζει με την διαφήμιση status. «Είμαστε εντάξει έχουμε δικό μας νερό». Η πιο ωραία θάλασσα του κόσμου είναι πέντε λεπτά μακριά, και η ανοησία του νεόπλουτου δηλητηριάζει την βιωσιμότητα του νησιού.

Ο Ron Walkey, ο νοσταλγικός Καναδός αρχιτέκτονας από τον Αρνάδο, μου έστειλε την επιστολή. Το πλήρες, πρωτότυπο, κείμενο είναι στο
http://rapidshare.com/files/117172132/TOX__921_C_POOLS.doc.html

Οι πισίνες δεν συμβαδίζουν με ύπαρξη του νησιού.

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Κέντρο Υγείας

Με όλη την γκρίνια για την Βιομηχανική Ζώνη και τα κατσίκια, είδα ότι υπάρχει γκρίνια και για τις ανάγκες του Κέντρου Υγείας. Κόβει η Ε.Ε. τις εφημερίες, οι αμοιβές είναι μικρές, δεν υπάρχουν αρκετοί γιατροί και αυτοί που είναι εδώ ζορίζονται.

Ίσως θα έπρεπε να μαζέψουμε υπογραφές να τις στείλουμε στους γραφειοκράτες στην Αθήνα και να τους πούμε ότι το Κέντρο Υγείας είναι καλύτερο από ότι παλιά, αλλά θέλει βοήθεια. Ή να σκεφτούμε σε τοπικό επίπεδο, πως μπορούμε να το ενισχύσουμε. Κάπου είχα ακούσει ότι υπάρχει κάποιος Σύλλογος Φίλων… θα μάθω περισσότερα.

Τον Ιούνιο του 1996, έπεσα με την μοτοσικλέτα μου ένα βράδι, και πρέπει να λιποθύμησα. Όταν ξύπνησα ήμουν στο ΚΥΤ με ένα χέρι σαν περισπωμένη. Ένας γιατρός ήταν από πάνω μου, και με πήγαινε για ακτινογραφία. Ο ταξιτζής που με μάζεψε ειδοποίησε το ασθενοφόρο, και βρέθηκε ορθοπεδικός που ειδικεύεται σε συντριπτικά κατάγματα και είχε έρθει για ψαροντούφεκο εκείνο το Σαββατοκύριακο. Μου έκαναν μια ένεση, έγινε ανάταξη, γύψος και μια κοπελιά από τον Μουντάδο, νομίζω, με φρόντισε με περαιτέρω παυσίπονα. Δωρεάν… Στην Αθήνα δεν έκανα τίποτα παραπάνω και το χέρι μου είναι μια χαρά. Καταλαβαίνετε, έχω υποχρέωση στο Κέντρο Υγείας.

Η Μαίρη και η Μαρία είναι στο μικροβιολογικό. Μου φαίνεται θα πάω για εξετάσεις αίματος, να επιβεβαιώσω ότι πρέπει να προσέχω αυτό ή το άλλο. Όλο το Κέντρο Υγείας είχε μία φιλικότητα, αν και ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζορίζονται εκεί. Η Μαρία είναι κόρη του παλιού μου φίλου του Στέφανου από την Καρδιανή, που πέθανε πέρυσι τέτοιο καιρό και την άλλη Κυριακή είναι το μνημόσυνό του.

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Κι άλλα κατσίκια

Καλά, δεν το πιστεύω, οργανωμένες δραστηριότητες μεταξυ αγνώστων. Εχει δυο παιδιά (;) που δεν ξέρω που θα μαζεύουν υπογραφές... και συντονίζονται πίσω από την πλάτη μου και δεν βλέπω τίποτα.

Ο παράξενος μαζεύει υπογραφές με το κείμενο που ανήρτησε ο underwater σαν σχόλιο και που κατέβασα απο το rapidshare (εγώ μπορώ να δω όλη την διέυθυνση...)
http://rs114.rapidshare.com/files/116819479/ypografes_katsikia.doc

Τήνος 22/05/2008

Προς:
1) Το Επαρχείο Τήνου
2) Τον Δ.Σ. Τήνου
3) Το Δ.Σ. Εξωμβούργου
4) Το Κ.Σ. Πανόρμου

Οι φορείς και οι πολίτες που συνυπογράφουμε το παρόν κείμενο εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας για την ανεπανόρθωτη καταστροφή που προκαλούν τα αδέσποτα κατσίκια στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον της Τήνου.

Τα αδέσποτα και τα «ελεύθερης βοσκής» κατσίκια απειλούν όλο και περισσότερο την οικολογική ισορροπία του νησιού επιταχύνοντας τους ρυθμούς διάβρωσης και ερημοποίησης ολόκληρων περιοχών.

Καταστρέφουν κάθε άγρια βλάστηση με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν τόσο τους πληθυσμούς άλλων άγριων ζώων και πτηνών που εξαρτώνται απ’αυτήν, όσο και τη δυνατότητα του εδάφους να κατακρατεί το νερό.

Παράλληλα προκαλούν ανεπανόρθωτες καταστροφές στην αγροτική παραγωγή (ελιές, αμπέλια, συκιές, κ.α.) που με μεγάλες δυσκολίες προσπαθούν να διατηρήσουν οι γεωργοί του νησιού, στερώντας τους πολλές φορές το απαραίτητο για την επιβίωσή τους ετήσιο εισόδημα απ’τις καλλιέργειες. Τέλος, σημαντική είναι η επίπτωση και στο ανθρωπογενές περιβάλλον του νησιού. Τα κατσίκια καταστρέφοντας τις ξερολιθιές και τις πεζούλες, οδηγούν στην διάβρωση των εδαφών και την καταστροφή τις ποιότητας του «χειροποίητου» τοπίου της Τήνου, το οποίο αποτελεί ανεκτίμητο πόρο για την ανάπτυξη του νησιού μας.

Ζητάμε απ’ τους ΟΤΑ της Τήνου όπως συνυπογράψουν το παρόν κείμενο διαμαρτυρίας και αναλάβουν πρωτοβουλία άμεσα για την αντιμετώπιση του φαινομένου, όπως άλλωστε έχουν κάνει και άλλοι Δήμοι σε νησιά του Αιγαίου (π.χ. Κάσος).

Ζητάμε απ’ τους ΟΤΑ της Τήνου όπως αναλάβουν πρωτοβουλία άμεσα για την αντιμετώπιση
του καταστροφικού για τον τόπο μας φαινομένου των αδέσποτων κατσικιών.

Όνομα Επίθετο Οικισμός Υπογραφή

Στην φωτό είμαι εγώ με τα συλληφθέντα κατσίκια και τα πάω στον Καιάδα.

Εκτός Σχεδίου (002)

Θα το κάνω προσωπικό: Το απευθύνω στο Δήμαρχο (που ξέρω ότι ήδη έχει ρωτήσει το ίδιο πράμα) και στον «παράξενο». Οι νομικοί σας και οι μηχανικοί σας δίνουν ασαφείς απαντήσεις. Να προσλάβετε άλλους. Ναι μεν, ίσως αλλά, δεν κατάλαβες καλά, όχι αν είναι Τρίτη. Διαισθάνομαι κοροϊδία (όχι εκ μέρους του «παράξενου» ή του Δήμαρχου, από άλλες πλευρές). Εχω μάθει να παίρνω σαφείς απαντήσεις σε σαφή ερωτήματα, ή να αναθέτω σε πιο έξυπνους να τα ψάχνουν αν εγώ δεν καταλαβαίνω.

Τι έχουμε εδώ; πυρηνική φυσική; Θα καταλάβαινα. Πολύπλοκο νομικό κείμενο; επίσης. Ενα φαύλο, τσαπατσούλικο ΠΔ έχουμε, γι αυτό δεν καταλαβάινω.

Να το ερώτημα: Η φωτό δείχνει κτίσμα που ο ιδιοκτήτης νόμιμα μπορεί να δηλώσει (αν δεν το έχει ήδη κάνει) ως αυτό που θα καταγράψει ο τοπογράφος, δηλαδή κτίσμα, με δύο δωμάτια, τζάκι, κρεβάτι και πέτρινο τραπέζι. Είναι σε ΖΟΕ, ΜΟΕ τρίχες σταλινικές, τάδε. Είναι νόμιμα δηλωμένο και φορολογημένο τώρα ή μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη, σαν σπίτι.

Ποιός μηχανικός, πολεοδόμος, αστυνομικός, παράξενος, Δήμαρχος, Πρωθυπουργός ή Δικαστής τολμά να πει ότι δεν είναι;

Δεν αστειέυομαι, θα μαζέψω 1.000 τέτοια και δεν θα σταματήσω αν δεν πάρω απλή απάντηση στα ελληνικά.

Εκτός Σχεδίου (001)

Θα με κράξουν όσοι είναι εναντίον της εκτός σχεδίου δόμησης, αλλά εγώ καλά μου παιδιά, αγαπώ τους συγχωριανούς μου και είμαι κατά του ριξίματος. Δεν μου αρέσει το σταλινικό Προεδρικό Διάταγμα της Ροδούλας, αλλά να, άλλο ένα σπίτι (αυτό είναι σπιταρόνα) στην «Βιομηχανική Ζώνη» της. Αυτό είναι διώροφο, με παραδοσιακή σκεπαστή είσοδο γνωστή ως «καταστέγα». Πρέπει να είναι χτισμένο πριν το 1850 αν κρίνω από την ποιότητα της κατασκευής, την τεχνοτροπία με τα «κροδώματα» και τις πέτρες. Είναι σε αρχαίο μονοπάτι, κοντά στην άσφαλτο και την ΔΕΗ. Ο κήπος είναι 4-5 στρέματα.

Και αυτό είναι σε αρχαιολογική ζώνη… οι «επαφές» σας στην κρεβατοκάμαρα θα είναι πιο ποιητικές. Είναι σε απόσταση 50 μέτρων από το σπίτι της προηγούμενης ανάρτησης και είναι στον οικισμό Σαμάντλα, την Αγία Άννα (εκεί που μεθύσαμε την Τρίτη του Πάσχα…). Ο οικισμός περιλαμβάνει εκτός από πολλά τέτοια σπίτια και αρχαίο (Ελληνιστικό;) παρατηρητήριο στο Βορειοανατολικό Αιγαίο.

Σας είπα πώς να τακτοποιήσετε την φορολογική σας εκκρεμότητα, εάν δεν το έχετε δηλώσει. Έβαλα αύξοντα αριθμό (001) γιατί έχει πολλές εκατοντάδες τέτοια στην περιοχή.

Ροδούλα, αγάπη μου – έχουμε γνωριστεί, δεν με θυμάσαι -- σε έφεραν τα παλικάρια από εδώ, για να ξέρεις που έβαλες την υπογραφή σου;

Από μηχανής Δ.Ο.Υ.

Αν σας σόκαρα με την κομμένη κεφαλή ακούστε τούτο: Η Δ.Ο.Υ. είναι ίσως η λύση στην αδικία της βιομηχανικής ζώνης.

Έχουμε ταυτίσει την Εφορία με πληρωμές, ουρές και φόρους. Εμένα μ’ αρέσει η Εφορία! Δουλεύουν με αριθμούς, με χρήματα και με τετράγωνη λογική. Μου αρέσει η λογική.

Το χωράφι στην φωτογραφία είναι 3-4 στρέμματα άρτιο, ξεάρτιο. Ο τοπογράφος έγραψε τι επιτρέπει ή δεν επιτρέπει το ΠΔ της Ροδούλας Ζήση. Έγραψε τα στρέμματα, και 25+28=53 τετραγωνικά μέτρα κτίσματα. Τα κτίσματα, πληρώθηκαν έξτρα στον τοπογράφο γιατί έχουν μικρές αυλές, κουζίνες-τζάκια , και ένα έχει ακόμα το πέτρινο κρεβάτι. Ο τοπογράφος έγραψε «οικίσκοι» γιατί είναι σωστός και δεν με αφήνει να τα δηλώσω στάβλους ή ερείπια.

Πρέπει να δώσω €60 για τροποποίηση του Ε9, €700 για τροποποίηση του συμβολαίου αποδοχής κληρονομιάς, €700 πρόσθετο φόρο επειδή οι οικίσκοι δεν ήταν δηλωμένοι. Απέκτησα τίτλο οικίσκων 53 τ.μ. με κήπο 3-4 στρέμματα και θέα θάλασσα! Ένας αρχιτέκτονας με ελάχιστες νόμιμες παρεμβάσεις τα φτιάχνει.

Απαγορεύεται σε «βιομηχανία» να έρθει σε ακτίνα 500 μέτρων. Από εδώ ως την άκρη της «βιομηχανικής ζώνης» έχει από έναν τέτοιο οικίσκο ανά 100 μέτρα. Δηλώστε τα, φορολογηθείτε, σωθήκατε. Δ.Ο.Υ. σ’ αγαπώ.

Τα σπίτια της φωτογραφίας, και οι αριθμοί είναι τυχαία. Τα συγκεκριμένα έχουν τζάκια κλπ και είναι σε αρχαιολογικό χώρο (που δεν αναιρεί την ιδιότητά τους). Δεν γνωρίζω αν τα πουλάει ο ιδιοκτήτης, αλλά του το λέω ότι είναι σπίτια, και να μην τα πουλήσει φτηνά.

Ανάπτυξη (09)

Από την περίοδο του Καραμανλή του Α’, η οικοδομή και συγκεκριμένα η πολυκατοικία, ήταν μοχλός ανάπτυξης για την Ελλάδα. Έτσι, με την βοήθεια φωτισμένων πολεοδόμων και αρχιτεκτόνων, η Αθήνα μοιάζει με αυτό που μοιάζει.

Από την περίοδο του Σημίτη του Α’ κονόμησαν οι Αθηναίοι από την προσαρμογή της ένταξης, την πτώση των επιτοκίων και το ΧΑΑ, και αμολήθηκαν στην εξοχή. Η πολιτική του Καραμανλή Α’ συνεχίστηκε, και η Αθήνα συνέχισε να γίνεται αβίωτη, με ουρανοξύστες γραφείων σε παλιούς λαχανόκηπους με στενά αγροτικά δρομάκια. Ψηλά κτίρια με φωταγωγούς, και βρίσιμο κάθε φορά που μπαινοβγαίνεις. Ο δρόμος ένα ατέλειωτο πάρκινγκ.

Λίγο η απληστία των εργολάβων, λίγο η διεθνής ύφεση, η οικοδομή και η περί αυτήν ανάπτυξη είναι σε κρίση. Ρωτήστε τους Τηνιακούς που δουλεύουν στην οικοδομή. Περίπου 450.000 σπίτια, μεζονέτες και διαμερίσματα είναι απούλητα. Οι εργολάβοι έχουν λεφτά από πρόσφατες ή «άλλες» δουλειές και περιμένουν, δεν ρίχνουν τις τιμές. Στην Ισπανία οι τιμές έχουν καταρρεύσει, εκεί τουλάχιστον δουλεύει η αγορά. Οι νέες οικοδομές είναι με περισσότερα μικρότερα διαμερίσματα, κατά προτίμηση σε περιοχές με μονοκατοικίες, για να «πουλήσουν». Το πιάσατε; Όλα Κυψέλη.

Αν κύριοι εργολάβοι, πολεοδόμοι, αρχιτέκτονες κλπ, αυτό είναι το μοντέλο σας για την Τήνο, το έχετε κλείσει το μαγαζί σας. Ο κόσμος θα κάθεται σπίτι του και εσείς θα κάθεστε σε απούλητα διαμερίσματα.

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Κολυμπήθρα (4)

Δεν μπορώ να σας καληνυχτίσω (ή να σας καλημερίσω) με φόνους και αίματα... Η Κολυμπήθρα, ασχέτως χημικών αναλύσεων, ομπρελών, σκουπιδιών, πίσσας και άλλων δεινών, διώχνει τις κακές εικόνες, αν δεις μακριά προς το Δρακονήσι, ή μπροστά σου, το νερό, ή κλείσεις τα μάτια και ακούσεις την καμπάνα των freres.

Πριν καληνυχτίσω... μου είπαν ότι υπάρχουν απορίες για το «που το πάω» με αυτά που γράφω. Να είστε σίγουροι ότι θα σταματήσει κάποτε το blog, και εγώ δεν θα ξέρω, και πιστεύω ούτε και σεις. Αν επιμένετε σε απάντηση, διαβάστε την Ασκητική του Καζαντζάκη, ή, καλύτερα, πηγαίνετε για «διπλή δόση» στην Καρδιανή, ή αν θέλετε να νυστάξετε, αρχίστε να διαβάζετε από την αρχή.

Κατσίκια

Την φωτογραφία την έβαλα για να σας σοκάρω. Για να διαμαρτυρηθούν οι πονόψυχοι, να διαμαρτυρηθούν οι ζωόφιλοι και για να ανησυχήσουν τα Σώματα Ασφαλείας. Τα πάντα στην φωτογραφία είναι παράνομα στην Ελλάδα. Το όπλο, ο πυροβολισμός κατσικιού… Δυστυχώς δεν είναι στην Ελλάδα, είναι από το διαδίκτυο.

Στην ζωόφιλη Αγγλία προσλαμβάνονται σκοπευτές για να τα εξολοθρεύσουν. Σε κάθε οικολογική μελέτη, τα αδέσποτα κατσίκια ενοχοποιούνται για ερημοποίηση και οικολογική καταστροφή. Σε νησί έξω από την Καλιφόρνια, το θέμα ανέλαβε το Ναυτικό των ΗΠΑ!
Οικολόγοι, Φίλοι του Πράσινου, Πολιτιστικοί Σύλλογοι, Δήμοι, Κοινότητες, Έπαρχε, Νομάρχη: Μου το θύμισε σχολιαστής, μου το λένε οι πάντες. Πρέπει να ξεφορτωθούμε τα αδέσποτα κατσίκια.

Τα αδέσποτα και τα «ελεύθερης (παράνομης) βοσκής» είναι η μεγαλύτερη απειλή για την οικολογική ισορροπία του νησιού. Καταστρέφουν κάθε άγρια βλάστηση, όλες τις καλλιέργειες, αμπέλια, συκιές, μουριές, σπάρτα, φρύγανα, τα πάντα. Εκτοπίζουν οποιοδήποτε άλλο ζώο έχει ανάγκη αυτήν την βλάστηση για να ζήσει... και τους γεωργούς.

Καταστρέφουν τις ξερολιθιές, τις πεζούλες, όλο το «χειροποίητο τοπίο» που είναι το νησί, την δυνατότητα της γης να κρατήσει το νερό της βροχής… Τα έχω στην ίδια κατηγορία με την βουβωνική πανώλη.

Μην νομίσετε ότι μπορείτε να τα πιάσετε και, αν τα πιάσετε με παγίδες, δεν τα θέλει κανείς, οι χασάπηδες δεν τα ακουμπάνε. Αν καμιά φορά σε κανένα ταβερνάκι το λεμονάτο κατσικάκι είναι για πέταμα, είναι επειδή ήταν αδέσποτο.

Στην Κάσο και την Ικαρία πήραν άδεια και τα εξαφάνισαν; Στην Κάσο νομίζω με επικήρυξη. Τηλεφωνήστε στους εκεί Δήμους και Επαρχεία και μάθετε πως. (Αν θέλετε 700-800 υπογραφές, να τις μαζέψω... έχει πολλούς παθόντες και στα Εξω Μέρη)

Κολυμπήθρα (3)

Η Κολυμπήθρα μπορεί να έχει, ή να μην έχει μολυνθεί. Μπορεί να μας το πούνε, ή να μην μας το πούνε. Μπορεί τα σκουπίδια στην αμμουδιά να είναι αντικείμενο μελέτης, ή να είναι σκουπίδια.

Τα βράχια όμως είναι εκεί που ήταν, λίγο πιο ανεμοδαρμένα από ότι όταν είμαστε παιδιά.

Το διάβασα κάπου αλλού, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ο συγγραφέας του που το κλέβω και το αντιγράφω εδώ:


Αρχίζεις να γερνάς,
με το που σταματάς να πιστεύεις πως θα αλλάξεις τον κόσμο.
Άλλοι λένε, πως τότε ακριβώς αρχίζεις και ωριμάζεις…
50+: η ηλικία του “μήπως” και του “ίσως”, ή των διλημμάτων


«νήπιος γέρων» στο Αντί. Ελπίζω οι κάτω των 50 να μην έχουν γεράσει πρόωρα...

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

μπαρμπα Τζώρτζης

Μεγάλωσα έχοντας τον μπαρμπα Τζώρτζη για «πάππου». Τον θυμάμαι ήσυχο, εργατικό, λιγομίλητο και φιλοσοφημένο άνθρωπο.

Η ζωή του ήταν απαράλλακτη με αυτήν που είχαν οι αγρότες της Τήνου, από πάντα. Δούλεψε στη Αθήνα στα νιάτα του, στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Όπως οι περισσότεροι Τηνιακοί έπρεπε να ξενιτευτεί για να μαζέψει λίγα μετρητά για να πορευτεί στην συνέχεια. Η πρώτη γυναίκα του πέθανε, και ξαναπαντρεύτηκε την γιαγιά μου που επίσης είχε μείνει χήρα.

Έμενε στα Κελλιά, σε ένα άσπρο πέτρινο σπίτι, με κουζίνα, «σπίτι», «σαλό» και δύο κάμαρες. Κάπου ανήρτησα την κουνιστή πολυθρόνα του στον «σαλό». Πρόλαβα την κουζίνα με χωματένιο πάτωμα, και θυμάμαι την ιστορική μέρα ενός καλοκαιριού που έγινε τσιμεντοκονία. Στα κατώγια ήταν μια αποθήκη για φρύγανα, το κατώι για τα τυράκια, τα κριθάρια, λάδια, κρασί και μυρουδιές που δεν υπάρχουν αλλά δεν ξεχνάω. Το μπρος κατώι ήταν λίγο πιο μυστικό γιατί για να το φτάσεις έπρεπε να περάσεις από το καταστέϊ με τον γάϊδαρο. Ο απόπατος ήταν επίσης κάτω, παραδοσιακός, στεγνός, με στάχτη και άχυρα για αποσμητικό.

Ξαναπήγα στο σπίτι, πρόσφατα. Ίδιο... Μόνο που όλα μου φαίνονται πιο μικρά.

Η ρουτίνα του πάππου μου ξεκινούσε πριν χαράξει και τέλειωνε μετά το βραδινό φαγητό, όταν σκοτείνιαζε. Καμιά φορά τα βράδια, μετά το φαγητό άλεθε καβουρντισμένο μείγμα καφέ και ρεβιθιών ή κριθαριού. Κάπως, αυτή ήταν δική του αρμοδιότητα. Τα Σάββατα, ζητούσε μια δραχμή από την γιαγιά μου να πάει να ξουρ’στεί. Η γιαγιά μου ήταν ιδιαίτερα σφιχτή μετά από χρόνια φτώχειας… Ο πάππους μου θυμόταν το 1969, πόσους χερόβολους κριθάρι είχε κουβαλήσει από ποιο χωράφι, για τα τελευταία 10 χρόνια… Χρόνια αργότερα ασχολήθηκα με την εξαγορά του Ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, και στις διαπραγματεύσεις μου με τους υποψήφιους σκεφτόμουν, «κοίτα που πουλάω το ξενοδοχείο που δούλεψε ο πάππους μου»

Τα εγγόνια του από την πρώτη του γυναίκα, τα βλέπω και τα αγαπώ σαν ξαδέρφια μου. Αποφάσισα να γράψω για τις καθημερινές του πορείες, σε κάποιο κείμενο που θα συνοδεύει τους χάρτες με τα μονοπάτια, γιατί από αυτόν τα έμαθα.

Ανάπτυξη (08)

Πολλή θεωρία, μπορεί μερικοί να λένε ότι είμαι αιθεροβάμων (είμαι). Συγνώμη αν αυτή η ανάρτηση μοιάζει με διαφήμιση, αλλά είναι καλό παράδειγμα.

Ανάπτυξη είναι να χρησιμοποιείς τοπικά προϊόντα, να τα προβάλεις, να πουλάς στην διεθνή αγορά, να είσαι επώνυμος και να έχεις ποιότητα.

Ξύπνιους και εργατικούς ανθρώπους, η Τήνος έχει. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο, είναι ποιότητα. Ποιότητα στις υπηρεσίες, στον τουρισμό, στις οικοδομές, παντού. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να αναβαθμιστείς, δεν θέλει πολλά κεφάλαια, δεν θέλει εφευρέσεις, θέλει μόνο κοινό νου.

Να άλλη ιδέα για ημερίδα από τον ένα ή άλλο Δήμο: «Ποιότητα». Τι είναι, πως την πετυχαίνεις, ποιοι συμβάλλουν, πως συμμετέχει ο κόσμος, τι κέρδη αποφέρει; 2-3 ομιλητές από την Αθήνα (ή όπου αλλού) και άλλοι τόσοι από την Τήνο, και στοιχηματίζω θα είναι επιτυχία.

Της Καρδιάς το Ποτό περιέχει βιολογικό κρασί, ανεπεξέργαστο μέλι και βιολογικό μαϊντανό. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον από οποιοδήποτε από τα τρία συστατικά του. Τα βερύκοκκα Τήνου, λιαστές ντομάτες Τήνου, άγριο βύσσινο Τήνου, άγριες αγκινάρες Τήνου σε «άθερμο αγουρέλαιο» είναι επώνυμα ποιοτικά προϊόντα Τήνου. Όσο πιάνουν, τόσο δουλεύουν τα παιδιά στο χωριό. Ιδέες, ποιότητα, marketing, internet. Δεν είναι εύκολα, αλλά είναι εφικτά.

Την επιχειρηματικότητα, τις ιδέες, το κεφάλαιο, το ρίσκο, τον κόπο και, εύχομαι, τα κέρδη, είναι του Σταύρου. Αν με ρωτήσετε τι από όλα αυτά είναι το πιο δύσκολο είναι η αγορά, η δικτύωση, οι πελάτες και η ποιότητα. Αν ο Σταύρος είχε ADSL, η ζωή του θα ήταν λίγο ευκολότερη.

Κανένα λιοτρίβι, παιδιά στο Ξώμπουργο, να φτιάχνουμε ποιοτικό βιολογικό άθερμο αγουρέλαιο;

Αειφόρος Ανάπτυξη (1)


«Αεί» σημαίνει «πάντα» ή «για πάντα». Κάτι που κουβαλάς για πάντα; Κάτι που σε κουβαλάει για πάντα; Ανάπτυξη που είναι για πάντα; Αυτό το «αεί» είναι λίγο θρησκευτικό, κάτι σαν αεικίνητο…

Άνοιξα την Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια και βρήκα (ενδεικτικά, η πλήρης λίστα είναι 5-6 σελίδες)…

Αειαγάπητος, αειβλαστής, αειγενεσία, αειδουλεία, αειεεστώ, αειζώων, αειθανής, αείκαρπος, αείλαλος, αειμούρμουρος, αεινεφής, αειπάρθενος, αείρρυτος, αειστένακτος, αειτελής, αειφάγος, αειφόρος , το βρήκα!

αειφόρος ο αειθαλής, ο πάντοτε φέρων, παράγων (βλέπε αείφρουρος)

Στον αείφρουρο έχει παράδειγμα από κάποιον Ησύχιο: «αειφόρω μελιλώτω κάρα πυκάζομαι» που το ερμηνεύει «σκεπάζω το κεφάλι μου (στεφανώνομαι) με τον αειθαλή μελίλωτον (είδος τριφυλλίου μοσχοβολούν ως μέλι)».

Τουλάχιστον ξέρουμε ότι αειθαλής είναι ο πάντα χλωρός, ο αεί ακμαίος, πάντοτε νεάζων, ο διαρκώς ζωηρός. Σας λέω υπεύθυνα ότι με εξαίρεση την θρησκεία, την ποίηση, τον θάνατο, και τους φόρους, δεν υπάρχει αειφόρο τίποτα.

10 στρέμματα κριθάρι, σε καλή χρονιά, με 4-5 μέρες θέρος, 2 αλώνι, 2 λίχνισμα, 2 κοσκίνισμα, 2 μέρες άλεσμα… Για 4 άτομα και έξη μήνες.

Υπάρχουν ψευδαισθήσεις αειφόρων συστημάτων. Είναι αυτά που βασίζονται στον ήλιο, τη βροχή και ότι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος με τα χεράκια του, μέχρι να πεθάνει, και μετά να το συνεχίσει ο επόμενος.

Μέχρι το 1955, όλες οι πεζούλες, όλα τα χωράφια, είχαν κριθάρι, μέγα συλλέκτη ηλιακής ενέργειας
.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Γαία (2)

Η Γαία είναι η πρωταρχική θεά, μαζί με το Χάος και τον Έρωτα. Αδυνατώ να βρω εικόνα για την Γαία. Δεν μου κάνουν οι άλλες εικόνες της Μεγάλης Θεάς ούτε άλλες αρχαίες εικόνες της Γαίας. Ίσως είναι τόσο μεγάλη και τόσο παλιά, που δεν επιτρέπει εικόνες…

Υπάρχει και άλλη εκδοχή, από την σειρά επιστημονικής φαντασίας Foundation του Isaac Asimov…

Η Γαία είναι πλανήτης, σε αυτό το παραμύθι (Foundation and Earth, Foundation’s Edge). Η Γαία έχει πολύπλοκη οικολογία. Οι κάτοικοί της, αλλά και όλα τα έμψυχα και τα άψυχα είναι αλληλοσυνδεδεμένοι με κάποια μορφή τηλεπαθητικής ενιαίας συνείδησης. Η Γαία μετεξελίσσεται σε «Γαλάξια», ενσωματώνοντας και άλλους κόσμους… Όλα ένα, ο τέλειος Κόσμος.

Στην φωτογραφία, η Ανδρομέδα, περί ην κόσμος πολυδαίδαλος άστρων, μικρό υποσύνολο του Κόσμου. Για φανταστικά πράγματα μιλάμε, η Ανδρομέδα δεν φαίνεται, είναι κάτω από τον Β-ΒΑ ορίζοντα.

Ο ύμνος είναι από ανώνυμο σχόλιο, άργησα να τον αναρτήσω γιατί δεν έβρισκα εικόνα…

Γαία θεά, μήτερ ανθρώπων

έδρανον αθανάτου κόσμου
φερέκαρπε.
Γαία θεά, ομβροχαρής,
περί ην κόσμος πολυδαίδαλος άστρων.
Γαία θεά, τελεσφόρε, παντολέτειρα
Γαία θεά.

Limon Aromali Gazoz

Οι τουρκικές γκαζόζες έχουν την ίδια ακριβώς σύνθεση με τις ελληνικές:

Su, Seker, Karbondioksit, Sitrik Asit, Limon Aromalari και Antimikrobial. Και με εξαίρεση το «Su», όλα τα άλλα είναι ελληνικές λέξεις, αδέρφια μας Τούρκοι.

Από τον καιρό που έκανα σερφ (το πραγματικό όχι το ηλεκτρονικό), ήξερα ότι τα ρεύματα έξω από τον Όρμο είναι τέτοια, που με βοριά, τα πάντα βγαίνουν στην Κολυμπήθρα και με νοτιά, αν σε τραβήξει, πας Χίο.

Έχω δει τα πάντα στην άμμο: αγελάδες, κατσίκια, πουλιά, ελαφρόπετρες, πίσσες, ένα κότερο... Παλιά ερχόμουν με την γιαγιά μου και εκείνη μάζευε πίσσα για να βουλώνει και να στεγανοποιεί διάφορα αντικείμενα, και εγώ ελαφρόπετρες. Ελαφρόπετρες είχε πολλές, η πίσσα ήταν πολύτιμη. Ανάρπαστα ήταν και τα ξύλα για πόρτες κλπ.

Η Κολυμπήθρα, τώρα εθνολογικό μουσείο της Βαλκανικής και της Μαύρης Θάλασσας. Δεν μάζεψα σκουπίδια, αλλά μέτρησα μη φυσικά αντικείμενα κατά μήκος 50 περίπου μέτρων επί συνόλου 300 ή 400 μέτρων. Χωρίς να σκαλίσω από κάτω…

180 αντικείμενα, 89 τουρκικά, 43 ρωσικά (ή βουλγάρικα;), 9 ιταλικά, 5 γαλλικά, 4 ελληνικά και τα υπόλοιπα χωρίς εθνικά διαπιστευτήρια. Η πίσσα (και είχε πολλή και φρέσκια) χωρίς ταυτότητα. Μήπως το κάνουν επίτηδες; Δεν κάνει να βρίζω στο blog αλλά…

(Το κολλάζ από σκουπίδια της Κολυμπήθρας το έκανα στην προσπάθεια να το δω και εδώ μισό γεμάτο)

Ανάπτυξη (07)

Σωστή και μακροχρόνια ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη που σέβεται το περιβάλλον, τα μνημεία και την ιστορία του τόπου. Να αναδείξουμε το τόπο μας και να δούμε τι πραγματικά έχουμε που μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε σωστά, χωρίς να το καταστρέψουμε. Έτσι και τα χωριά μας θα επιβιώσουν και η Τήνος δε θα χάσει τη σημερινή της αξία.

Αυτή είναι η χρυσή τομή νομίζω και πρέπει να πάει προς κάθε κατεύθυνση, αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα...

Μεταμεσονύκτιο συμπέρασμα του/της κυπάρισσου, που ασπάζεται ο όφις, και απαντάει ο/η άρρωστος:

Συγνώμη ρε παιδιά, για ποιά ανάπτυξη μιλάμε; Το κέντρο υγείας Τήνου δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τον κόσμο για απλά πράγματα...

Να ψοf@#$%με... να ησυχάσουνε!!! Και μετά να μείνει η φυσική ομορφιά για τους ποιοτικούς τουρίστες...

Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Κυρά Ξένη

Στην πλατεία του Μαρλά (εκεί που γνώρισα την Ελένη Σκαρή), δεξιά κάτω, έχει έναν δρόμο που βγάζει στην Αγία Θέκλα (ΑΘ)και την Κυρά Ξένη. Ερημιά… Στον δρόμο έχει ένα θολωτό, χαμηλό θολωτό μυκηναϊκό τάφο (Μ) (έτσι λέει η πινακίδα, μην φαντάζεστε τον Ατρέα). Δεν είμαι ιστορικός ή αρχαιολόγος, αλλά αν εδώ στα Έξω Μέρη, που το χώμα και το νερό είναι λιγοστό έχει θολωτό τάφο, φαντάσου τι θα γίνεται ανατολικά. Ανατολικά βέβαια είναι όλα καλλιεργημένα χίλιες φορές, κυλήματα, πεζούλες… Πρέπει να βρεις παρατημένο μέρος για να υπάρχει αρχαίο οτιδήποτε. Το γεφυράκι (Γ) είναι κάτω από την Κυρά Ξένη όπως αναγνώρισε ο Αγγελούδας.

Τα μονοπάτια δεν καλοφαίνονται, φταίνε και οι κατασκευές. Φαίνεται καθαρά μονοπάτι που κατεβαίνει νότια, προς εκεί που είναι σήμερα ο βιολογικός (Β). Προς ΒΑ κατεύθυνση, δε φαίνονται ούτε πεζούλες, ούτε χωράφια, ούτε μονοπάτια. Προς Β ΒΔ έχει μονοπάτι που πάει σε κάτι που φαίνεται σαν μικρά φτωχά χωράφια.

ΔΒΔ έχει μονοπάτια που πάνε προς νταμάρια.

Έχω την εντύπωση Αγγελούδα, ότι στην Κατοχή και εδώ θα ζοριστήκαν οι άνθρωποι…

Σάββατο 17 Μαΐου 2008

Κολυμπήθρα (2)


Μην νομίσετε ότι προσπαθώ να σας την διαφημίσω με μπουνάτσα... Η Κολυμπήθρα είναι εντυπωσιακή με Βοριά, με απίθανα κύματα που αφρίζουν στο πλάτος του όρμου και σκάνε με ένα βουητό στην αμμουδιά, που μου έχει γίνει γνώριμος ήχος, κάτι σαν αναπνοή ή χτύπος καρδιάς.

Για ένα διάστημα που ήμουν και εγώ λίγο μακριά, η ανάμνηση από το ρυθμικό κύμα και οι φωτογραφίες κάποιας instamatic με βοήθησαν (ή αν θέλετε να το δείτε μισό άδειο) με εμπόδισαν να ξεφορτωθώ όλο το ελληνικό πακέτο.

Η άμμος στο βάθος ήταν και είναι παιχνίδι για παιδιά που σκαρφαλώνουν και κατρακυλούν. Οι πρασινάδα, δεν υπήρχε, τότε ήταν ένα χωράφι που δέναμε τα γαϊδούρια. Την πρασινάδα όπως σας είπα πριν την φύτεψα εγώ, και τώρα δεν χωράω ούτε να περάσω από μέσα. Αλλά, πριν 5-6 χρόνια, φώλιασαν στις κουκουναριές δύο γερακίνες και φωτογράφιζα τα 3 (σπάνια) μικρά να μεγαλώνουν μέχρι που πέταξαν. Δεν θα με πιστέψετε, μέχρι πέρυσι τα έβλεπα να πετούν ανά δύο ή ανά τρία. Η μία μάνα είναι χαρακτηριστική γιατί της λείπει κανένα φτερό από την φτερούγα. Φέτος, με το blog τα έχω χάσει...

Αν σας άνοιξε η όρεξη, πηγαίνετε αύριο στην Κολυμπήθρα. Θα απογοητευτείτε, γιατί διάλεξα προσεκτικά τι σας δείχνω απόψε. Αύριο, η αλήθεια.

Σε μία από τις πρώτες αναρτήσεις με τίτλο «Πρωταπριλιά» σας έχω τις φωτογραφίες της instamatic του 1971 ή 72 δεν θυμάμαι τώρα.

Κολυμπήθρα (1)


Πρέπει να ερευνήσω την αγορά για φωτογράφους τουριστικών φυλλαδίων. Έχω μάθει τα στοιχειώδη του Photoshop και μπορώ να αποδείξω ότι η Γη είναι επίπεδη.

Το ονειρεμένο μέρος της φωτογραφίας είναι η Κολυμπήθρα. Ξανθή-ροζ άμμος, γαλαζοπράσινα νερά, ανεμοδαρμένα βράχια, θαλασσινές σπηλιές, φοινικόδασος...

Η Κολυμπήθρα κάποτε ήταν για μένα το κέντρο του κόσμου. Πρώτα απ' όλα ήμουν ο μόνος που πήγαινε εκεί, (και απέναντι οι Freres), άντε και ο π.Νίκος, ιστορικός ψαροντουφεκάς. Το 1975 έπιασα και ένα ροφό 20 κιλά (δεν υπερβάλω) που τον φάγαμε στον ...γάμο του θείου μου. Έχω βγει φωτογραφία με τον ροφό και αν ποτέ ξεθαρρέψω θα την αναρτήσω (ίσως 1 ώρα πριν κλείσω το blog)

Το φοινικόδασος της φωτό το φύτεψα εγώ το 1989 και το ντάντευα 10 καλοκαίρια. Τώρα έχει αγριέψει, δεν περνάς πια από το χωράφι, φαίνεται από το Google Earth, και με εξαίρεση τον φόβο από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, είμαι περήφανος για το δασάκι.

(Ε)ληνοπή

Μην νομίσετε ότι μόνο τα μονοπάτια στις ερημιές έχουν ιστορία. Η φωτό (συγνώμη για την σμίκρυνση) δείχνει την Μεγαλόχαρη (Π) κάτω, προς τα Δυτικά, την λεωφόρο Τριποτάμου (με πράσινη γραμμή) και το βενζινάδικο ΕΚΟ (Ε) του Παναγιώτη (αυτού που ερωτεύτηκε την Diana στα Χανιά.

Απέναντι από το βενζινάδικο είναι οι Πόλες και φαίνεται τμήμα της οχύρωσης. Επίσης, τα Σταμνάδικα, από όπου περνούσε η Μαριεττώ, (ανάρτηση την Μεγάλη Τετάρτη, νομίζω) για να πάει από το χωριό στην Χώρα. Στο λαγκάδι, είναι και το αρχαίο (Πεισιστράτειο;) υδραγωγείο.

Σε δικαστική απόφαση 15ης Φεβρουαρίου του 1915, η περιοχή αυτή περιήλθε από την Κοινότητα Κτικάδου στην Κοινότητα Τήνου, για να συμπληρώνουν το πενιχρό τους εισόδημα οι «αχινολόγοι», από τον Ναό του Ποσειδώνα. Η Μεγαλόχαρη δεν είχε πιάσει ακόμα.

Εκεί πιο κάτω κοντά στο «Π» ήταν ναός του Διονύσου. Μέχρι την δεκαετία του ’50 η περιοχή ήταν πράσινη με αμπέλια και η μεταφορά σταφυλίων προς τα πατήρια (ληνούς – Ληνοπή, Ε(λ)ληνοπή ήταν ρουτίνα.

Πιτσιρικάς έφυγε ο Παναγιώτης με δυό γαϊδούρια, έναν βαρβάτο αρσενικό και μια θηλυκιά, με δύο κοφίνια σταφύλια το κάθε ένα, για το πατήρι. Στο δρόμο ο βαρβάτος ερωτεύτηκε την γαϊδούρα, εγένετο το αναπόφευκτο, έμπλεξε τα πόδια του στα κοφίνια της και έπεσαν όλοι, αρσενικοί, θηλυκές, κοφίνια, κάτω. Δύσκολη η ζωή την δεκαετία του ’50.

Τα κίτρινα μονοπάτια είναι αυτά που φαίνονται καθαρά στην αεροφωτογραφία. Ζητούνται εθελοντές, να περπατήσουν την Ληνοπή, να συμπληρώσουν τα κενά. Δυό βήματα από το αυτοκίνητο (αλλά εκτός έδρας για μένα).

Ηώς

Οι ερημίτες και οι παλιοί αγρότες, ξυπνάν μία ή δύο ώρες πριν την ανατολή. Η ησυχία εκείνη την ώρα δεν είναι διαπραγματεύσιμη, και οι προσωπικές ευθύνες ξεκάθαρες.

Αν είσαι σε χωριό, οι καρδερίνες, τα σπουργίτια και τα κοκόρια σου λένε ότι άργησες να σηκωθείς. Οι μέλισσες είναι στο αγιόκλημα πριν η μέρα ξεράνει το νέκταρ. Αν είσαι σε βουνό, ακούς κορυδαλλούς. Τέτοια εποχή οι σπάρτοι και οι θρίμπες σε μεθάνε πριν τον πρωινό καφέ.

Η πίεση του ήλιου, που δεν φαίνεται, ψιθυρίζει ομηρικές λέξεις, «Έρεβος», «Ηώς».

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Μοναξιά

Δύσκολη εβδομάδα... από την Τήνο σε μεταφυσικές ανησυχίες. Γιατί να κρυβόμαστε; Όλοι έχουμε προβλήματα αντιμετώπισης των συναισθημάτων μας, άγχη, απωθημένα...

«Συναντώ» σε αυτό το ημερολόγιο, ανθρώπους που νοιάζονται και αγαπούν τα μονοπάτια και την διατήρηση του τοπίου. Κάποιος μου έγραψε ύμνο στην Γαία. Θα τον αναρτήσω αλλά, τι εικόνα ταιριάζει με Ύμνο στη Γαία; Η γη μας πολύτιμη. Οι ανάγκες των καιρών πραγματικές. Όσο γερνάω το μόνο που μπορώ να αναμασώ είναι «σύνεση», «ισορροπία», «συλλογικότητα». Πριν 35 χρόνια θα έλεγα «στ' άρματα».

Για να δούμε, αναγνωρίζετε αυτό το μονοπάτι; Σας εμπνέει; Εμένα μου θυμίζει την μοναξιά μου, τα αδιέξοδα που δεν λύνονται, και παρ' όλα αυτά μ' αρέσει, το ακολούθησα, το βρήκα και στην αεροφωτογραφία. Το καλό με την Τήνο είναι ότι όλα τα μονοπάτια καταλήγουν στο Ξώμπουργο και στην θάλασσα.