Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Μερική έκλειψη πανσέληνου


Όσο εσείς ετοιμάζεστε για ψυχαγωγία, τα παιδιά που παρατηρούν πουλιά για την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία, ανταλλάσουν φωτογραφίες της πανσέληνου και της αποψινής μερικής έκλειψης σελήνης. Ξεκίνησε η Λ.Κ., και συνέχισαν οι Γ.Γ., Ν.Π., και Α.Χ.








Ευχές σε όλους!

Η εγωκεντρική δεκαετία


Δεν ξέρω τι πιάνει όλες τις εφημερίδες, τα περιοδικά, την τηλεόραση και τα blogs, παραμονή πρωτοχρονιάς, και τέλος δεκαετίας, να κάνουν ανασκοπήσεις του πρόσφατου παρελθόντος… Και την επομένη ανάλυση των προοπτικών. Εγώ θυμάμαι την δεκαετία από δικής μου, εγωκεντρικής σκοπιάς. My mind’s eye… Το μάτι του δικού μου νου… ή του δικού μου «εγώ».

Το 2000, που όλοι πανηγύριζαν με το Χρηματιστήριο και τους Ολυμπιακούς του 2004, έβλεπα φούσκα και οικονομικά προβλήματα. Έβλεπα και ηθικά θέματα στις αξίες που διαμορφώθηκαν στους νεοέλληνες από το 1998 και μετά. Το βιβλίο λέει «ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα», και το βιβλίο έχει σχεδόν πάντα δίκιο. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 χάσαμε μια μοναδική στην ζωή μας ευκαιρία να κάνουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα. Καταναλώσαμε, αλλά δεν διορθώσαμε λάθη. Δεν ξέρω αν ήμουν ο μόνος που το έβλεπε, ή, αν καν το είδα, και δεν το φαντάστηκα, εκ των υστέρων. Ωστόσο έτσι ξεκίνησε η δεκαετία μου.


Μετά ενηλικιώθηκα. Το χρυσό όνειρο τέλειωσε. Αυτά που θεωρούσα άφθαρτα άρχισαν να καταρρέουν. Και δεν ξέρω αν είναι κρίση μεσηλικίας, ή η 11η Σεπτεμβρίου.



Αλλά ταξίδευα εκείνο το φθινόπωρο μπρος πίσω στους ουρανούς σε άδεια αεροπλάνα και έλεγα μέσα μου… Άδεια αεροπλάνα… θα έρθει ύφεση του σκοτωμού.


Η δεκαετία προχώρησε με εξελίξεις εντελώς απρόβλεπτες και διαφορετικές από οποιεσδήποτε προηγούμενες εμπειρίες. Και αυτό έδωσε μεγαλύτερη σημασία στο διάβασμα της κρυστάλλινης σφαίρας, αφού η αβεβαιότητα είχε και άλλες προεκτάσεις. Κάπως έτσι, σαν σε αυτοανάλυση, άρχισα να αποτυπώνω αυτά που σκέφτομαι και βλέπω, και έμπλεξα στο απίθανο αυτό λούκι της διαδικτυακής εικονικής ύπαρξης.


Το ότι «γράφεται ιστορία» το εκστόμισα τον Οκτώβριο του 2008, αλλά το μυρίστικα κάποια στιγμή, νωρίς την άνοιξη του 2008. Τα ελληνικά πολιτικά είναι μόνο μια μικροσκοπική γωνίτσα μιας ακρούλας της κορυφής του παγόβουνου. Και σκέφτομαι… Τι διαφορετικά που μεγαλώνουν τα πιτσιρίκια σήμερα, σε σχέση με τις δεκαετίες του ’50, του ’60, του ’70, του ’80, του ’90….

Να έχετε μια Καλή Πρωτοχρονιά. Τις ευχές για το 2010, αύριο.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Παιδιά...

Τα παιδιά είναι πάντα οι πρωταγωνιστές και αυτή τη φορά είχαν τον πρώτο ρόλο σε πολλές εκδηλώσεις:



Και τι καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει κανείς τη μέρα του στον Δήμο Εξωμβούργου ακούγοντας τα κάλαντα από τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Εξωμβούργου που λειτουργεί στην Καλλονή!






Τα παιδιά τραγούδησαν με όλη τους την ψυχή και ανταμείφθηκαν με λιχουδιές και δώρα!


Μετά από λίγες μέρες έδωσαν και την Χριστουγεννιάτικη παράστασή τους και εισέπραξαν πολλά χειροκροτήματα!


Στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Καλλιτεχνικού Στεκιού για τα Χριστούγεννα ήταν και η κατασκευή πήλινων καλλιτεχνημάτων από τα χεράκια των μικρών


που έσπευσαν στην Αετοφωλιά και με την καθοδήγηση του κυρ Γιάννη Εξιλζέ, έδωσαν μορφή στη φαντασία!


Μένει ακόμη ο ποδοσφαιρικός αγώνας στην Στενή όπου οι μικροί παίχτες θα συναγωνιστούν με την ομάδα του Αη-Βασίλη στις 4 Ιανουαρίου στις 4μμ.



Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

1777


Είναι αυτό το μέρος στην Ελλάδα, που είναι ακριβώς όπως ήταν πριν 100 χρόνια. Ή πριν 300 χρόνια. Ή πριν 1.300 χρόνια. Ή πριν 3.000 χρόνια.


Υπερβάλλω… Τα περισσότερα κτίσματα είναι όπως ήταν πριν 300 χρόνια. Τα πήλινα που ήταν πριν 1.300 χρόνια είναι κατασπασμένα, που και που κανένα θραύσμα. Και από τα παλιότερα κτίρια, μόνο καμία γωνίτσα, με πέτρες που άλλοι θα τις έλεγαν «κυκλώπειες»


Λίγοι, και όχι πλούσιοι, σε υλικά αγαθά, αυτοί που τα ξέρουν. Και όσο κι αν περνάει ο καιρός, δεν μου φεύγει η ανάγκη να λέω «ευχαριστώ» σε αυτούς που μας τα έδειξαν…

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Με άρωμα ξύλου


Ο φούρνος πρέπει να «κάψει» αρκετά, να φουντώσει, να «κουρώσει» η φωτιά!


Τόσο ώστε τα τούβλα ν’ασπρίσουν σχεδόν μέχρι κάτω.



Μετά βάζουμε τα ταψιά μέσα που τόση ώρα περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους




και με τη ζεστασιά που διαχέεται ολόγυρα ροδοκοκκινίζουν και «τραγανιστές» μυρωδιές απλώνονται στον αγέρα!


Έτοιμα πια, βγαίνουν να συναντήσουν ανυπόμονους ουρανίσκους έστω κι έτσι, χωρίς πασπαλίσματα με άχνη ή βουτήματα σε σιρόπι.


Τέτοιους κουραμπιέδες και μελομακάρονα δύσκολα βρίσκονται πια. Σας βεβαιώ. Τυχεροί όσοι από μας τα γευόμαστε ακόμη!


Κι αν η μαγείρισσα έχει περισσεούμενο αλεύρι (που πάντα έχει!) φτιάχνει και καμμιά πίτα έτσι για το καλό! Τις θυμάστε αυτές?

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

27 Δεκεμβρίου 537 μ.Χ.


«Δόξα τω Θεώ τω καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε Σολομών!» φέρεται να είπε ο Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος Ιουστινιανός στις 27 Δεκεμβρίου του 537 μΧ, στα εγκαίνια της Αγίας Σοφίας.


Ο Ιουστινιανός γεννήθηκε το 483 μΧ κοντά στα σημερινά Σκόπια και ήταν Θρακο-Ρωμαϊκής ή Ιλλυριο-Ρωμαϊκής καταγωγής. (Οι Σλάβοι, Βούλγαροι και Άβαροι δεν είχαν έρθει ακόμα στην περιοχή, αναφέρονται να παρενοχλούν τα Βυζαντινά σύνορα περί το 580 μΧ). Οι Ανθέμιος και Ισίδωρος αναφέρονται ως Έλληνες από την Ιωνία.

Η δόξα και το μεγαλείο της Αυτοκρατορίας άρχισε να χάνεται στις αρχές της δεκαετίας του 540, εξ αιτίας επιδημίας βουβωνικής πανώλης, που τον Μεσαίωνα ήταν μέγας ρυθμιστής στην ιστορία και τα έργα των ανθρώπων. Ο Ιουστινιανός είχε ξοδέψει σημαντικά ποσά στις μάχες του κατά των Βανδάλων στην Καρχηδόνα το 533, και κατά των Γότθων, στην Ιταλία, λίγο αργότερα. Η πανώλη σκότωσε το 25% όλου του πληθυσμού της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και το 40% του πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης. Αυτό είχε σαν συνέπεια την σοβαρή και απότομη μείωση των φορολογικών εσόδων, και συνέβαλε στην παρακμή και την απώλεια της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στους Λομβαρδούς.

Η Αυτοκρατορία είχε πολλά μέτωπα, πολλούς εχθρούς, πολλούς λαούς ξεσηκωμένους, πολλούς μετανάστες, εκείνη την περίοδο…

Νέες φωτογραφίες, παλαιά σπίτια (2)

Τελικά τώρα συνειδητοποιώ πως εκεί η γειτονιά είναι σαν «καταραμένη».


Γύρω-γύρω τα σπίτια είναι όλα εγκαταλελειμένα στην τύχη τους.


Ειδικά το γωνιακό, πέρα από την μαράζωση, είναι και επικίνδυνο για τους περαστικούς.



Ήδη από την μαρκίζα στο πάνω παράθυρο πέφτουν κομμάτια. Στην επόμενη νεροποντή προσέξτε όταν περνάτε-όσοι περνάτε...






Το τελευταίο κομμάτι είχα χρόνια να δω παρόμοιο. Νομίζω ότι το ονομάζανε «καλαμωτή» και ήταν ιδανικός χώρος αποθήκευσης τροφής, τόσο ψηλά, ώστε να μην τα φτάνουν ούτε τα παιδιά, αλλά ούτε και τα ποντίκια!



Είχε άλλη χρήση?

Παλιές φωτογραφίες


Μου αρέσουν οι παλιές φωτογραφίες. Αυτές εδώ τις τράβηξα με μια ευτελή Kodak instamatic, με φιλμ μικρού μεγέθους, και αντίστοιχα χαμηλή ευκρίνεια. Τέτοιες φωτογραφικές μηχανές δεν υπάρχουν πια, αλλά τότε ήταν σπάνιες και πολύτιμες για τους κοινούς θνητούς και ειδικά τους μικρής ηλικίας. Απορώ πως με είχαν αφήσει να την χρησιμοποιήσω.

Η εικόνα που έχει φτάσει μέχρι σήμερα, έχει αλλοιωμένα χρώματα και χρειάστηκε κάποια επεξεργασία για να είναι εμφανίσιμη. Δείχνει όμως σπίτια στο χωριό, όταν το χωριό και τα σπίτια ζούσαν. Μάλλον πριν το ηλεκτρικό ρεύμα. Βολικό το ρεύμα, γκρινιάζουν όλοι όταν κόβεται τώρα, αλλά τότε, η ζωή ήταν μια χαρά και χωρίς αυτό, απλά δεν είχες πράγματα που χρειαζόταν ψυγείο, και την νύχτα ή κοιμόσουν ή βολευόσουν με λάμπα πετρελαίου, ή «φαναράκι» με λάδι, σας λυχνάρι, αλλά από λαμαρίνα. Πρόλαβα τον Θωμά Μοροζίνι, στην Χώρα, να φτιάχνει τέτοια φαναράκια, από ντενεκέδες συσκευασίας τυριού ή άλλων προϊόντων (που ενίοτε χρησίμευαν και για γλάστρες).

Στην εικόνα πάνω αριστερά, φαίνεται ότι το χωριό, σε αυτόν τον δρόμο, ήταν σχεδόν συνεχόμενες καμάρες, και από πάνω είχε αυλές, κουζίνες, κρεβατοκάμαρες, και στο ισόγειο είχε κατώγια με τυράκια, φρύγανα, γαϊδούρια, πατάτες… Στην φωτό αριστερά ήταν το «μαραγκουδ’κο» του μπάρμπα Πέτρου, και πάνω, στην αυλή, καθόταν συχνά ο Αργύρης, και καμιά φορά η μάνα του, η τσατσα-Λουτσίκα.

Και τότε δεν είχε στύλους της ΔΕΗ, που άλλαξαν για πάντα την αισθητική της αρχιτεκτονικής του χωριού, τόσο με την μαυριδερή τους άχαρη εμφάνιση, με τα καλώδια που κρέμονται παντού, και με τον ήχο που κάνουν όταν φυσάει. Η ακουστική του χωριού άλλαξε με τον εξηλεκτρισμό του.


Δεν αναγνωρίζω ή δεν θυμάμαι ποιος είναι αυτός που κουβαλάει κάτι στην πλάτη του…

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Νέες φωτογραφίες, παλαιά σπίτια



και να, πώς είναι σήμερα...



και το διπλανό από αυτό...

Μας επιδοτούν για να ξεχάσουμε


Σε άλλες χώρες, με λιγότερη παράδοση και ποίηση από την δική μας, αν έχουν κανένα καλό σκαρί, το παρακαλούν να ζήσει, ή το επιδοτούν για να υπάρχει, ή το μετατρέπουν σε τουριστικό και σεργιανίζουν κόσμο.


Εμείς είχαμε έργα τέχνης και μας πλήρωσαν για να τα καταστρέψουμε… Μας επιδοτούν για να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε.


Οι δύο πρώτες φωτογραφίες είναι από Γαύριο, στην Άνδρο, στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Το Γαύριο δεν είχε χτιστεί, ήταν ένα μικρό χωριό. Η καταστροφή του καϊκιού είναι από το
http://www.naftotopos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=191&Itemid=64



Θάλασσα, θάλασσα τους
θαλασσινούς θαλασσάκι μου
μη τους θαλασσοδέρνεις,
θαλασσώνουμε για σένα
ξημερώνουμαι.

Ροδόσταμο, ροδόσταμο να γίνεσαι
ωχ κι αμάν αμάν,
τη ρότα τους να ραίνεις
θαλασσάκι μου και φέρε
το πουλάκι μου.

Θάλασσα κι αλμυρό νερό
να σε ξεχάσω δεν μπορώ.
Να σε ξεχάσω δεν μπορώ
θάλασσα κι αλμυρό νερό.

Θάλασσα, θάλασσα που τον
έπνιξες ωχ κι αμάν αμάν
της κοπελιάς τον άντρα,
θαλασσάκι μου και φέρε
το πουλάκι μου.

Κι η κοπελιά κι η κοπελιά
είναι μικρή θαλασσάκι μου
και δεν της παν τα μαύρα
θαλασσάκι μου και φέρε
το πουλάκι μου.

Θάλασσα κι αλμυρό νερό
να σε ξεχάσω δεν μπορώ.
Να σε ξεχάσω δεν μπορώ
θάλασσα κι αλμυρό νερό

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Ευχές

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!



Χρόνια πολλά σε όλους τους Τηνιακούς όπου κι αν βρίσκεστε,
Χρόνια πολλά σε όλους εσάς που μας διαβάζετε,
Χρόνια πολλά σε όλους εσάς που σχολιάζετε,
Χρόνια πολλά σε όλους εσάς που συμφωνείτε,
Χρόνια πολλά σε όλους εσάς που διαφωνείτε,
Και Χρόνια Πολλά σε όλους εσάς που ακόμη ονειρεύεστε!!!

Στη φωτογραφία φαίνεται σαν ο ουρανός ν’άγγιξε τη γη σήμερα τη μέρα που γεννήθηκε ο Χριστός και «ενώθηκε» το Επουράνιο με το Επίγειο!!

Χριστούγεννα 1914


Τα Χριστούγεννα του 1914, στο Βέλγιο, στο Δυτικό Μέτωπο, έγιναν μερικές μικρές αυθόρμητες ανακωχές ανάμεσα στους Άγγλους και τους Γερμανούς. Οι Άγγλοι και οι Γερμανοί είναι γλωσσολογικά και μάλλον φυλετικά συγγενείς. Το Χριστουγεννιάτικο τραγούδι Silent Night, το καταλάβαιναν μια χαρά οι άλλοι σαν Stille Nacht. Εξ άλλου, το πρωτότυπο ήταν Αυστριακή σύνθεση του 1816.


Οι Άγγλοι, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, με τα όποια παλαιότερα ονόματα τους, τσακώνονταν στην περιοχή αυτή από παλιά. Το 1914, κάπως αποφάσισαν οι Γερμανοί να κάνουν κυκλωτική κίνηση από το Βέλγιο να καταλάβουν το Παρίσι, πλησίασαν όμως την θάλασσα, φοβήθηκαν οι Άγγλοι και μπήκαν και αυτοί στον πόλεμο για να προστατεύσουν την ναυσιπλοΐα τους. Παλιότερα, πρέπει να ήταν σύνορο, ανάμεσα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τους Γερμανούς ...βαρβάρους. Ενδιάμεσα ενεπλάκησαν Ισπανοί, Αυστριακοί και δεν ξέρω ποιοι άλλοι.


Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η Ευρώπη (και η Αμερική έζησαν την ευδαιμονία της δεκαετίας του ’20, που τέλειωσε με την Μεγάλη Ύφεση που ξεκίνησε το 1929 και τέλειωσε το 1940. Τους σημερινούς συνειρμούς δεν τους σκέφτομαι, μέρα που είναι…


Στον δικό μας Εμφύλιο, είχαμε μια ανακωχή στις 13 Απριλίου του 1947, στην Νιάλα, στα Άγραφα, αλλά, εκεί, λόγω κρύου. Οι Άγγλοι και οι Γερμανοί είχαν να μοιράσουν τις αποικίες του κόσμου. Εμείς, γιατί έχουμε μονίμως Εμφύλιο, δεν έχω πολυκαταλάβει.


Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Ξυπνάτε!...


«Οι ανεμογεννήτριες δεν συμβάλλουν καθόλου στην μείωση των εκπομπών

Παρά την ραγδαία ανάπτυξη της ηλιακής και αιολικής ενέργειας στην Ευρώπη, οι εκπομπές CO2 δεν έχουν ελαττωθεί ούτε κατά ένα γραμμάριο. Τώρα, ακόμα και το «Κόμμα των Πρασίνων» στην Γερμανία αναθεωρεί την άποψή του στο θέμα.

Οι Γερμανικές εταιρίες ΑΠΕ, έχουν μεγάλη επιτυχία. Περίπου 15% της ενέργειας της χώρας είναι από ηλιακά, αιολικά και βιομάζα. 250.000 θέσεις εργασίας και τζίρος €35 δισεκατομμυρίων ετησίως. Αλλά: Το κλίμα δεν ωφελείται από αυτές τις εξελίξεις. Οι εκπομπές CO2 δεν έχουν μειωθεί ούτε κατά ένα γραμμάριο.

Οι ειδικοί το ξέρουν εδώ και καιρό, αλλά το ευρύ κοινό δεν το γνωρίζει. Ακόμα και οι αξιωματούχοι της Γερμανικής Κυβέρνησης, μόνο το ψιθυρίζουν και κανείς δεν θέλει να σκεφτεί τις πολιτικές συνέπειες.

Η μείωση των εκπομπών επιτυγχάνεται πιο αποτελεσματικά και φτηνά με μόνωση σε κτίρια, παρά με ανεμογεννήτριες. Το «Κόμμα των Πρασίνων» έχει πάρει το θέμα σοβαρά, αναγνωρίζει ότι έχει λάθος προτεραιότητες μέχρι στιγμής, και ότι οι προτεραιότητες χρειάζονται αναθεώρηση»


Όλο το άρθρο στο
http://www.spiegel.de/international/business/0,1518,606763,00.html

Αναρωτιέμαι, τι θα χρειαστεί για να καταλάβει το δικό μας «Πράσινο» κόμμα ότι ετοιμάζεται να καταστρέψει την Ελλάδα, για να έχουμε ακριβότερο ρεύμα, όταν οι ίδιοι οι προμηθευτές των εισαγόμενων παρωχημένων και αμφισβητούμενων Α/Γ, παραδέχονται την κοροϊδία. Να πληρώνουμε εμείς, για να περνάνε αυτοί καλά, τώρα που κατάλαβαν ότι πουλάνε περίπου άχρηστα πράγματα. Αυτοί ΕΞΑΓΟΥΝ ανεμογεννήτριες. Εμείς τις εισάγουμε. Ξυπνάτε!

Κι αν επιμένω, να σας το θυμίζω, Χριστουγεννιάτικα, είναι γιατί μετά την καταστροφή, δεν θα μαζεύεται. Απλά θα πληρώνουμε παραπάνω, και θα είμαστε και κορόϊδα.