Ο Καπετάν Ένας και η ψωροκώσταινα

..."Τα διμερή δάνεια θα είναι στηριγμένα στη νομοθεσία της χώρας που θα δώσει το δάνειο και στην βάση αυτής της νομοθεσίας θα λειτουργήσουν και οι εγγυήσεις της αποπληρωμής τους. Αυτό σημαίνει όπως εξήγησε στο Capital.gr αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος ότι η χώρα που δέχεται το δάνειο το εγγυάται με τις κινητές και ακίνητες αξίες που διαθέτει εντός και εκτός της επικράτειάς της"... (από εδώ)

Το δημόσιο χρέος του ελληνικού κράτους από το 1824
Του Τάσου Ηλιαδάκη*

Α. 1824-1897
Την περίοδο αυτή η Ελλάδα πήρε 10 εξωτερικά δάνεια, συνολικά 770 εκ. γαλ. φράγκα (στο εξής γ.φ.). Κατά μέσο όρο η τιμή έκδοσης κυμάνθηκε στο 72,54%, δηλαδή χρεώθηκε 770 εκ. γ.φ. αλλά "στο χέρι" πήρε 464,1 εκ. γ.φ., τα υπόλοιπα ήταν τιμή έκδοσης και διάφορα άλλα έξοδα-κρατήσεις, ή πιο απλά ήταν το... κοινωνικό έργο των τραπεζών.

Αναλυτικότερα: (1)
Δύο δάνεια από την Αγγλία κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης το 1824 και το 1825, συνολικά 2,8 εκ. λίρες στερλίνες (στο εξής λ.σ.) ή 70.261.000 γ.φ. (2) Ένα, 60 εκ. γ.φ. με την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας, το 1832.
Δύο επί Κουμουνδούρου, το 1879 και το 1890, συνολικά 180 εκ. γ.φ.
Πέντε επί Χ. Τρικούπη το 1882-1885 και το 1886-1881, συνολικά 450 εκ. γ.φ. και τέλος
Ενα επί Σωτηρόπουλου-Ράλλη το 1893, 9.739.000 εκ. γ.φ.

Αι. Τα δάνεια της ανεξαρτησίας
- Κατά κοινή ομολογία υποκίνησαν τους δύο εμφύλιους το 1824. Όπως έλεγε ο Γκούρας, "χρυσού λαλούντος άπας άπρακτος λόγος".(3) Επί πλέον ήταν προφανές ότι θα επικρατούσε εκείνο το κόμμα που θα έπαιρνε το δάνειο, καθ' όσον, "νόμος και ισχύς αι λίραι του δανείου".
- Με την εξαγορά βουλευτών και στρατιωτικών διέφθειραν τον κοινοβουλευτισμό και τη διοίκηση. Όπως γράφει ο Παπατσώνης, "δια το μέσον του δανείου τούτου, εδιώρισαν εις όλας τας επαρχίας οπαδούς των υπαλλήλους"(4).
Η πελατειακή διαχείριση των δανείων είχε στρέψει την αιχμή του δόρατος προς τη δύναμη της εποχής, τις οπλικές δυνάμεις, με τις μαζικές βαθμοδοσίες, το οικονομικό κόστος των οποίων κάλυπταν τα δάνεια. Οπως επισημάνθηκε "κατάντησε το έθνος να έχει υπέρ των 12.000 αξιωματικούς", σε σύνολο οπλικών δυνάμεων 20.000 ανδρών (5).
- Οι περισσότεροι καπετάνιοι εμφάνιζαν περισσότερους άνδρες για να επωφελούνται τους επιπλέον μισθούς. Έτσι ο Γκούμας έπαιρνε μισθούς για 12.000 άνδρες ενώ είχε μόνο 3.000 (6). Αυτήν την ευρεμισθία ο λαός την τιτλοποίησε με το σκωπτικό, "ο καπετάν ένας", δηλαδή έπαιρνε πολλούς μισθούς για τους άνδρες του, ενώ είχε μόνον ένα, τον εαυτόν του. (7) Δεν είχαν απομείνει ούτε 20.000 λίρες για να σωθεί το Μεσολόγγι, όπως λέει ο Παπαρηγόπουλος. (8) Το "ταμείον κενόν", όπως ενημέρωνε τη Βουλή η Επιτροπή Ταμείου. (9) Η κυβέρνηση έκτοτε επωνομάσθη ψωροκώσταινα" (10).
Το 1825 η κυβέρνηση θα κηρύξει την πρώτη πτώχευση. Τον Απρίλιο του 1926, αναλαμβάνοντας η κυβέρνηση Α. Ζαΐμη, στο ταμείο υπήρχαν μόνο 16 γρόσια, ουτε μία λίρα! Καθαρή δανειακή πρόσοδος από μεν το πρώτο δάνειο των 800.000 λιρών, 36%. Από το δεύτερο των 2 εκ. λιρών το 10,5%.

Α2 Οθωνική περίοδος
Το δάνειο των 60 εκ. γ.φ. του Όθωνα εγγυήθηκαν οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις (στο εξής Μ.Δ.) κάθε μία το ένα τρίτο.
Η τρίτη δόση των 20 εκ. γ.φ. ουδέποτε καταβλήθηκε στην Ελλάδα.
Κατακρατήθηκε από τη δανειοδότρια τράπεζα για την εξυπηρέτηση του δανειου. Από τις υπόλοιπες δύο δόσεις, 40 εκ. γ.φ., το 56,8% κατακρατήθηκε στο εξωτερικό, το υπόλοιπο σπαταλήθηκε από την αντιβασιλεία και σε έξοδα του Βαυαρικού στρατού.(11)
Τέλος, το 1835, στο δημόσιο ταμείο υπήρχαν 1,8 εκ. δρχ. και απ' αυτά έπρεπε να καλυφθούν τα ελλείμματα 1833-35 και η εξυπηρέτηση του δανείου, που ήταν 2,7 εκατ. δρχ.
Τελικά η καθαρή πρόσοδος, από το δάνειο, για την Ελλάδα ήταν 14,2%. Στο τέλος του 1859 η Ελλάδα έναντι του δανείου χρωστούσε υπερτριπλάσια των όσων λογιστικά είχε επωφεληθεί από το δάνειο, ενώ από το 1843 είχαμε τη δεύτερη χρεοκοπία.

Α3. Τρικουπική περίοδος
Κατά την περίοδο αυτή κυρίαρχος θα αναδυθεί ο έμπιστος των ανακτόρων Α. Συγγρός. Ηταν ο άνθρωπος που εξασφάλιζε στο Ελληνικό Δημόσιο δανειοδότες, στους οποίους συμμετείχε και ο ίδιος. Ήταν ο άνθρωπος που από τη δανειακή πρόσοδο εκτελούσε δημόσια έργα (Ισθμός Κορίνθου, σιδηρόδρομοι Λαυρίου, Θεσσαλίας κλπ.). Ηταν ο υπερεργολάβος με ό,τι αυτό σημαίνει.
Από την άλλη πλευρά ο Χ. Τρικούπης θα αναδυθεί σε πρωταθλητή του εξωτερικού δανεισμού. Την περίοδο του ελληνικού βασιλείου 1832-1893 στον Τρικούπη χρεώνεται το 58,4% του εξωτερικού δανεισμού, με 450 εκ. γ.φ. Παρ'όλα αυτά το 1893 θα έχουμε την τρίτη χρεοκοπία.
Τον αιώνα αυτόν μέχρι το 1897, ο συνολικός δανεισμός έφθασε στα 770 εκ. γ.φ., από τα οποία "στο χέρι πήρε" 389 εκ. γ.φ. ή το 50,5%. Μέχρι το 1993 είχε αποσβέσει 472 εκ., δηλαδή το 120% των όσων δανειακά εισέπραξε και πάλι χρωστούσε 631,4 εκ., δηλαδή το 82% των όσων είχε δανεισθεί. Την ίδια χρονιά τα ετήσια έσοδα του ελληνικού κράτους ήταν 64 εκ. φ. δηλαδή μόλις το 10% του εξωτερικού δημόσιου χρέους.
Το 1898 η Ελλάδα θα τεθεί υπό τον  Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο και ταυτόχρονα θα της παραχωρηθεί δάνειο 150 εκ. φ. Απ' αυτό το 62% καταβλήθηκε ως αποζημίωση της Οθ. Αυτοκρατορίας (παραχώρηση Θεσσαλίας, πόλεμος 1897), 15% χρησιμοποιήθηκε για κάλυψη των ελλειμμάτων, το 20% στο κυμαινόμενο χρέος και το 3% στα έξοδα έκδοσης.

Β. 1900-1945
Β1. 1902-1914
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα και την υποχώρηση του κρατικού (12). Την ίδια αυτή εποχή η Αθήνα αντιμετωπίζει τον Μακεδονικό αγώνα και από το 1912 τους Βαλκανικούς.
Μέχρι το 1909 συνεχίζεται η ανεπάρκεια διαχείρισης των δημοσιονομικών(13). Οι αθηναϊκές συντεχνίες με ψήφισμα τους τον Δεκέμβριο του 1908 διεκήρυτταν ότι δεν δέχονται πια νέους φόρους "προς συντήρηση εν τη αρχή του εκάστοτε κόμματος"(14), ενώ η εισαγγελία Θεσ/κης θα επέμβει για διασπάθιση του δημοσιου χρήματος κατά την εγκατάσταση των προσφύγων στη Μακεδονία (15).
Την περίοδο αυτή συνομολογήθηκαν τέσσερα εξωτερικά δάνεια, συνολικά 521 εκ. φ. Τα δύο πρώτα (76 εκ. φ.) μέχρι το 1910 και το τέταρτο 335 εκ. φ. το 1914.
Η δανειακή πρόσοδος χρησιμοποιήθηκε:
- Υπέρ της εξυπηρέτησης των ήδη υπαρχόντων εξωτερικών δανείων.
- Υπέρ της διεξαγωγής των Βαλκανικών πολέμων και
- Στην ενσωμάτωση των νέων περιοχών που προέκυψαν μετά τους Βαλκανικούς.
Με απλά λόγια τα νέα δάνεια ξεπλήρωναν τα παλιά.

Β2. 1915-1923
Η Ελλάδα του διχασμού εν μέσω του Α΄ΠΠ. Στη συνέχεια θα βιώσει τη Μικρασιατική καταστροφή και να βρεθεί με τους πρόσφυγες απ' αυτήν.
Η οικονομική πορεία διαρθρώνεται από τις μεγάλες, έκτακτες πολεμικές δαπάνες (περίπου 6,2 δισ. δρχ.). Είναι περίοδος έξαρσης του εσωτερικού δανεισμού και σχεδόν έλλειψης εξωτερικού.
Στον εξωτερικό δανεισμό υπάρχουν δύο μυστικά γερμανικά δάνεια, από 40 εκ. μάρκα έκαστο προς την κυβέρνηση Σκουλούδη το 1915 και 1916. Τα δάνεια κρατήθηκαν εντελώς μυστικά, ακόμα και από τη Βουλή και ουδαμού αναγραφόμενα. Η μυστικότητα αυτή θα αποτελέσει θέμα της ποινικής δικαιοσύνης το 1918. Στο ειδικό δικαστήριο ο Σκουλούδης θα υποστηρίξει ότι κρατήθηκε μυστικό για να μην εκλειφθεί ως ένδειξη γερμανοφιλίας.
Τέλος υπήρξε ένα μικρό δάνειο καναδικό 8 εκ. δολ. Επίσης και ένα για την εξαγορά, από τη Γαλλία, της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσ/κης-Κων/λης, την οποία είχε καταλάβει ο ελληνικός στρατός το 1913.

Β3. Μεσοπόλεμος 1924-1932
Με τη Μικρασιατική καταστροφή ο ελληνισμός θα βρεθεί σε αμηχανία και σύγχυση. Από το 1924 μέχρι το 1928 ο κοινοβουλευτισμός θα βρεθεί σε οξύτατη κρίση, με 12 κυβερνήσεις, δηλαδή κάθε 4,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση και με αποκορύφωμα το παγκαλικό "Θόδωρος κερνά και Θόδωρος πίνει". (16)
Ο Βενιζέλος θα επιστρέψει και θα κερδίσει τις εκλογές του 1928, με 223 έδρες από τις 250. Εχει επιστρέψει συμβιβαστικός για να γεφυρώσει το χάσμα του διχασμού και είχε στόχο τον αστικό εκσυγχρονισμό. Η τετραετία του θα είναι περίοδος κοινοβουλευτικής ομαλότητας.
Τα επιτακτικότερα προβλήματα είναι το προσφυγικό και η σταθεροποίηση της δραχμής που η αξίας της είχε πέσει στο δέκατο πέμπτο της προπολεμικής. Η φορολογική επιβάρυνση παραμένει δυσβάστακτη. Σε σχέση με την προπολεμική έχει αυξηθεί κατά 37 φορές.
Από το 1924 μέχρι το 1930 εισέρρευσαν στην Ελλάδα 1,16 δισ. χρυσά φράγκα, εκ των οποίων το 78% ήταν δάνεια.(17)
Την περίοδο 1924-1931 συνομολογήθηκαν εννιά εξωτερικά δάνεια, συνολικά 992 εκ. φρ. ή 14,9 δισ. δρχ. 18 Τα δάνεια αυτά προήλθαν από την Αγγλία κατά 48%, τις ΗΠΑ κατά 31% και τα υπόλοιπα σε μονοψήφια ποσοστά από Βέλγιο, Σουηδία, Γαλλία, Ολλανδία, Ελβετία, Αίγυπτο και Ιταλία.
Τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των προσφύγων, την εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού, τη σταθεροποίηση της δραχμής και παραγωγικά.
Την ίδια περίοδο η εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού απορροφούσε το 29% των τακτικών εσόδων.
Συνολικά την περίοδο 1824-1932 είχαμε δανεισθεί από το εξωτερικό 2,2 δισ. χρ. φρ. Μέχρι το 1932 είχαμε αποσβέσει 2,38 δισ. χρ. φρ. δηλαδή 183 περισσότερα απ' όσα είχαμε δανεισθεί και πάλι χρωστούμε 2 δισ. χρ. ερ.
Το 1932 είχαμε την τέταρτη πτώχευση.
Μέχρι το 1945 δεν θα υπάρξει νέος εξωτερικός δανεισμός ενώ θα παγώσει, λόγω παγκόσμιας κρίσης, η εξυπηρέτηση των παλαιών.


Γ. 1946-1966 Ανασυγκρότηση και ανάπτυξη
Πρώτο μέλημα της χώρας η ανασυγκρότηση της από την κατοχική καταστροφή που είχε φθάσει 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν ο εμφύλιος και το τρίτο οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι μεγαλύτερες στη Δυτ. Ευρώπη 19 και που έφθαναν στο 27,5% των συνολικών εξόδων.
Τα προβλήματα μέχρι το 1952-53 θα τα αντιμετωπίσουν συνολικά 18 κυβερνήσεις που θα προχωρήσουν σε οκτώ υποτιμήσεις. Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση και κάθε χρονιά και υποτίμηση.
Το δημ. χρέος (στο εξής Δ.Χ.) συντίθεται από το προπολεμικό και το μεταπολεμικό. Το προπολεμικό, μέχρι το 1962 ήταν υπερτριπλάσιο του μεταπολεμικού. Στο προπολεμικό ΔΧ το 90% καταλάμβανε ο προπολεμικός εξωτερικός δανεισμός.
Την περίοδο 1962-67 οι ελληνικές κυβερνήσεις θα διακανονίσουν το 97% του προπολεμικού εξωτερικού Δ.Χ., το οποίο μαζί με τους τόκους ανερχόταν στα 6,41 δισ. δρχ.
Μέχρι το 1955 η Ελλάδα είχε συνάψει μόνο τρια εξωτερικά δάνεια, συνολικά 145 εκ. δολ. Στη συνέχεια θα συνάψει άλλα 28 εξωτερικά, συνολικά 406,4 εκ. δολ. Ο μετακατοχικός δανεισμός προήλθε κατά 58,4% από τις ΗΠΑ, κατά 19% από τη Δυτ. Γερμανία και κατά 14,36% από την Αγγλία. Τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς.
Για την εξυπηρέτηση του μετακατοχικού εξωτερικού δανεισμού η Ελλάδα κατέβαλε το 128% της δανειακής προσόδου που λογιστικά είχε πάρει!


Δ. Δικτατορία, 1967-1974
Περίοδος υπέρογκου εσωτερικού δανεισμού, ο οποίος και τετραπλασιάσθηκε. Αντίθετα ο εξωτερικός δανεισμός σημειώνει μικρή αύξηση.
Συνολικά 19 εξωτερικά δάνεια, μόλις στο 6,4% του νέου Δ.Χ. εξ αυτών το 92,2% ήταν σε δολ., ενώ η αγγλική λίρα απουσίαζε.
Την περίοδο αυτή εμφανίζονται τα δάνεια σε συνάλλαγμα.
Πρόκειται για δάνεια εργοληπτικών εταιρειών, τα οποία έπαιρναν από το εξωτερικό, υπό την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Στη συνέχεια τα παραχωρούσαν στο Ελληνικό Δημόσιο προς εκτέλεση δημοσιων εργων, με ανάδοχους τις εν λόγω εταιρείες. Συνολικά συνομολογήθηκαν 59 τέτοια δάνεια. Προφανώς το Ελληνικό Δημόσιο δεν είναι ο δανειολήπτης, έτσι δεν θεωρείται εξωτερικός δανεισμός. Στο νέο Δ.Χ. ο δανεισμός σε συνάλλαγμα αντιπροσώπευε το 23,6%.

Ε. Μεταπολίτευση 1975-1981
Το προπολεμικό εξωτερικό Δ.Χ., λόγω του διακανονισμού 1962-67 βαίνει συνεχώς μειούμενο. Από το 4% του συνολικού Δ.Χ. το 1974 θα πέσει το 1981 στο 0,6%.
Ο μεταπολεμικός εξωτερικός, κατά μέσο όρο, στο 3,9% των τακτικών εσόδων.
Συνολικά έχουμε 24 εξωτερικά δάνεια. Τρια από την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα απο διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες. Κυριαρχία του δολαρίου και απουσία της αγγλικής λίρας.
Η επιδείνωση του Δ.Χ. προέρχεται από την αύξηση του εσωτερικού δανεισμού.

Στ. 1981-1989
Μετά το 1974 ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά.
Μεταξύ 1978-87 οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση -ΔΕΚΟ από 300.000 θα αυξηθούν σε 460.000. Μαζί δε με τις δημόσιες τράπεζες, προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις θα φθάσουν τις 640.000.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό.
Το 1985 η Ελλάδα ήταν παγκόσμια πρώτη στο κατά κεφαλήν Δ.Χ. Το Δ.Χ. είχε αρχίσει να προσδιορίζει την ύπαρξη της οικονομίας και όχι την ανάπτυξή της.
Το διάστημα 1982-89, κατά μέσο όρο, η συνολική εξυπηρέτηση του Δ.Χ. κάλυψε το 33,61% των τακτικών εσόδων της ίδιας περιόδου. Μεταξύ το 1975-87 συνομολογήθηκαν 18,4 δισ. δολ. εξωτερικών δανείων, εκ των οποίων το 81% διετέθει για την εξυπηρέτηση των δανείων.
Η προσφυγή στον εξωτερικό δανεισμό έγινε για έργα συγκοινωνιακής, αγροτικής και αστικής υποδομής. Ένα, το 1982, για την αποκατάσταση των ζημιών από τους σεισμούς στην Καλαμάτα το 1981 και ένα για την υποστήριξη του ισοζυγίου πληρωμών.
Προφανώς μετά το 1824 ο εξωτερικός δανεισμός είχε γίνει έσοδο τακτικό και έξοδο υπέρβαρο.

Ζ. 1974-2008
α. εξωτερικό Δ.Χ
1990 2.452,4 δισ. δρχ.
1993 5.236,8 δισ. δρχ.
2004 2.503 εκ. ευρώ
2008 1.632 εκ. ευρώ

β. Δ.Σ. ποσοστό του ΑΕΠ
1974 22,5% του ΑΕΠ
1981 31,2% του ΑΕΠ
1987 56,1% του ΑΕΠ
1990 80,7% του ΑΕΠ
1993 111,6% του ΑΕΠ
2004 108,5% του ΑΕΠ
2008 97,16% του ΑΕΠ

Πηγές: Απολογισμοί ελληνικού κράτους, Στατιστικά Δελτία Τράπεζας της Ελλάδος

(Σημειώσεις)
1. Την ίδια εποχή η Αγγλία είχε δανείσει σε χώρες της Λατινικής Αμερικής 18,5 εκ. λίρες στερλίνες (λ.σ.), αλλά οι δανειολήπτες "πήραν στο χέρι" 11 εκ., δηλαδή το 60% των όσων χρεώθηκαν.
2. Την εποχή εκείνη 1 λ.σ.=25,01 γ.φ.
3. Καν. Δεληγιάννης, Απομνημονεύματα, Τ2, σ. 210
4. Π. Παπατσώνης, Απομνημονεύματα, σ. 79
5. Αμβρ. Φραντζής, Επιτομή της Ιστορίας..., Τ2, σ. 295 σημ. 1
Αρχεία Ελληνικής Επανάστασης, Τ4, σελ. 456 Prokes Osten, Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, Τ1, σελ. 439
6. Κ. Παπαρρηγόπουλος, σ. 167, Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματ, σ. 181
7. Μιχ. Οικονόμου, Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, Τ2, σ. 25,
Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, Τ2, σ. 260 σημ. 1
8. Κ. Παπαρρηγόπουλος, σ. 171
9. Φωτάκος, Απομνημονεύματα, Τ2, σ. 293, Αρχεία Ελληνικής Επανάστασης, Τ4, σ. 244, Θ. Ρηγόπουλος, Απομνημονεύματα, σ. 41, Ι. Ορλάνδος, Ο Ορλάνδος απολογούμενος ενώπιον του κοινού, σ. 46
10. Θ. Ρηγόπουλος, ο.π., σ. 41
11. Γ. Κολοκοτρώνης, Απομνημονεύματα, χειρόγραφο Β., σ. 74,
Θ. Ρηγόπουλος, σ. 168, Γ. Κρέμος, Νεοτάτη Γενική Ιστορία, σ. 1020-1021,
Ανασ. Γούδας, Βίοι Παράλληλοι, Τ7, σ. 56, Ν. Βλάχος, Ιστορία της Ελλάδος, σ. 27-28, Α. Σκανδάμης, Η. Τριαντακονταετία της βασιλείας του Όθωνα, σ. 520, Σ. Μαρκεζίνης, Πολιτική Ιστορία της Νεοτέρας Ελλάδος, Τ2, σ. 42
12. Σπ. Κορώδης, Η εργατική πολιτική των ετών 1909-1918, σ. 14,
Ξ. Ζολώτας, Η Ελλάδα στο στάδιο της εκβιομηχανήσεως, σ. 108
13. Λ. Κορομηλάς, Εισηγήσεις επί του προϋπολογισμού του 1912, Δελτίο Υπ. Οικονομικών 1912, σ. 283. 284., Αθ. Ευταξίας, Ενώπιον του Οικονομικού Αδιεξόδου, σ. 51 Εφημ. Συζητήσεων Βουλής 12.12.1911, σ. 1363, 1364
14. Αρ. Θεοδωρίδης, Η Επανάστασις και το έργο αυτής σ. 132, 135, 137, Κ. Οικονόμου, Σκέψεις επί της καταστάσεως, σ. 7,48, Ν. Ζορμπάς, Απομνημονεύματα, σ. 17, 124-125, Θ. Πάγκαλος, Απομνημονεύματα, Τ1, σ. 92-93, Σ. Μελάς, Η Επανάστασις του 1909, σ. 201, Α. Ανδρεάδης, Έργα, Τ2, σ. 545
15. Αθ. Ευταξίας, Το οικονομικόν πρόβλημα και το εθνικόν μας μέλλον, σ. 46, Πρακτικά Β Βουλής 17.12.1914
16. Ι. Μεταξάς, Ημερολόγιο, Τ5, σ. 461 σημ. 1, Ν. Καστρινός, Αλ. Παπαναστασίου, σ. 153
17. Ηλιαδάκης, Δανεική Κοινωνικοποίηση (διδακτορικό), σ. 311
18. Ηλιαδάκης, ο.π., σ. 313-314
19. Νέα Οικονομία, Τ6, 1950, Γ. Καρτάλης, Εισηγητική έκθεση επί του προϋπολογισμού 1950-51, σ. 19-20, Χρ. Ευελπίδης, Εισηγητική 1952-53, σ. 4, 43, Σ. Λιναρδάτος, Από τον Εμφύλιο στην Χούντα, Τ2, σ. 57.

* Ο Τάσος Μ. Ηλιαδάκης είναι μαθηματικός, πολιτειολόγος, Δρ. Κοινωνιολογίας, καθηγητής Σχολής Εθνικής Ασφάλειας

Δημοσιεύθηκε στην εφημερία ΠΑΤΡΙΣ 3/11/2009

Αν πράγματι, τα καινούργια δάνεια που θα μας σώσουν είναι εγγυημένα με Ελληνικά πάγια, δικαιολογείται μείωση στο ονομαστικό επιτόκιο τουλάχιστον 2-4 ποσοστιαίων μονάδων. Μην πανηγυρίζετε κύριοι για το χαμηλότερο επιτόκιο, τα δάνεια είναι ενυπόθηκα.

Ανώνυμος

Καμία επιείκεια για το οικονομικό και το πολιτικό σύστημα, αλλά και για τη Νέα Δημοκρατία

Υποστηρίζω, χρόνια, τώρα ότι δημιουργήθηκε ένα μοντέλο που αναδιανέμει δανεικά, σε βάρος των επόμενων γενεών. Που έχει υποκαταστήσει την ανάπτυξη με την υπερκατανάλωση. Την επένδυση με την κερδοσκοπία. Και την ανταγωνιστικότητα με την «αρπαχτή». Όπου μεγάλο μέρος των εργαζομένων έγιναν δημόσιοι υπάλληλοι και μεγάλο μέρος των επιχειρηματιών έγιναν κρατικοδίαιτοι.

Κι ανάμεσά τους δημιουργήθηκε μια τεράστια γραφειοκρατία, που μπλοκάρει τα πάντα.

Κι έτσι γίνεται όλο και δυσκολότερο σε μία κυβέρνηση να δώσει λύσεις χρησιμοποιώντας το κράτος. Γιατί το ίδιο το κράτος είναι μέρος του προβλήματος. Κι έτσι το οικονομικό και το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας έγιναν αλληλένδετα.

Σας μιλάει ένας άνθρωπος που δεν τα «ανακάλυψε» όλα αυτά τώρα. Τα λέω δημόσια – ακόμα κι από αυτό το εδώ το βήμα – εδώ και χρόνια. Και, πιστέψτε με, κάποτε ακούγονταν πολύ «ριζοσπαστικά», πολύ «ακραία». Και τα πλήρωσα.

Δεν δείχνω, λοιπόν, καμία επιείκεια για το οικονομικό μοντέλο που σήμερα δείχνει να χρεοκοπεί. Ούτε για το πολιτικό σύστημα που σήμερα δείχνει να αποτυγχάνει.

Δεν δείχνω, αν θέλετε, καμία επιείκεια ούτε για τη Νέα Δημοκρατία, που εκλέχθηκε το 2004 για να λύσει τα προβλήματα αυτά, για να επανιδρύσει το κράτος και δεν το έκανε. Άλλοτε το προσπάθησε, αλλά έκανε πίσω. Άλλοτε δεν το προχώρησε όσο θα ’πρεπε. Άλλοτε το προσπάθησε και πλήρωσε δυσανάλογο πολιτικό κόστος. Κι άλλοτε δεν το προσπάθησε καν.

Δεν δείχνω, λοιπόν, καμία επιείκεια για τίποτε και για κανένα.

Και δεν ανέχομαι, ως πολιτικός, να ζητούν και τα ρέστα σήμερα, εκείνοι που τριπλασίασαν το ελληνικό χρέος στη δεκαετία του 80.

Εκείνοι που εισήγαγαν και θεσμοθέτησαν το λαϊκισμό στην Ελλάδα.

Εκείνοι που κραύγαζαν «δώστα όλα» το 1989 και «λεφτά υπάρχουν» για παροχές το 2009. Μόλις πριν λίγους μήνες.

Εκείνοι που αντιστάθηκαν σε κάθε απόπειρα μεταρρύθμισης όταν βρίσκονταν στην Αντιπολίτευση.

Κι εκείνοι που προσπάθησαν να αποτρέψουν τη συρρίκνωση του αριθμού των ασφαλιστικών ταμείων, και κάθε ιδιωτικοποίηση, και την πώληση της Ολυμπιακής και τη σύμβαση για την προβλήτα του Πειραιά.

Αν θέλετε να μιλήσουμε για τα βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας, υπάρχουν κάποιοι που οφείλουν να απολογηθούν γιατί ως κόμμα τα δημιούργησαν κι όποτε είχαν την ευκαιρία τα επιδείνωναν συνέχεια, κι αν κάποιος άλλος πήγαινε να τα διορθώσει του έθεταν αξεπέραστα εμπόδια.

Κι ύστερα όταν ξανάγιναν κυβέρνηση και διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν ξανά να μοιράσουν λεφτά όπως είχαν υποσχεθεί, πήραν ένα πρόβλημα δημόσιου ελλείμματος και το μετέτρεψαν σε μοναδική και πρωτοφανή κρίση δανεισμού.

Γι’ αυτό σήμερα δεν δέχομαι ως «κήνσορες» εκείνους που δεν είχαν το θάρρος ούτε μιας συγγνώμης.

Δεν σας λέω ποιός τα είπε αυτά, και ζητώ συγγνώμη πού έβγαλα 2-3 φράσεις, αλλά νομίζω αξίζει το ίδιο, ανώνυμα. Αν δεν καταλάβετε και καίγεστε, θα σας πω που το βρήκα.

Το έθιμο που χάλασε

Ξημερώματα Πρωτομαγιάς κάποτε σήμαινε ότι οι νεαροί στα χωριά θα ξενυχτούσαν, γυρνώντας από αυλή σε αυλή για να μαζέψουν γλάστρες.

Περίεργο έθιμο, θα μου πείτε, και σίγουρα όχι τόσο ευχάριστο στον κάθε νοικοκύρη να ξυπνάει το άλλο πρωί και να ψάχνει τις γλάστρες του. Που όμως εκείνο το καιρό ήξερε που να τις βρει, καθώς το έθιμο υπαγόρευε να πηγαίνουν τις γλάστρες-λάφυρα στο προαύλιο της εκκλησίας. Μάλιστα η κάθε νοικοκυρά ένιωθε ίσως, ενδόμυχα και περήφανη γιατί η γλάστρα της ήταν από τις «καλές» με τα εντυπωσιακά λουλούδια, άξια να την προσέξουν.

Δυστυχώς αυτό ήταν ΤΟΤΕ. Γιατί τώρα το έθιμο έχει φθίνει και διαστρεβλωθεί. Το αθώο νόημα της μετακίνησης των γλαστρών, έχει μετατραπεί σε ανελέητο πόλεμο μεταξύ των ανυπεράσπιστων λιγοστών κατοίκων των χωριών απέναντι από ομάδες ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ που γεμάτοι λύσσα «αδικαιολόγητη» εκδικούνται ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ σπίτια και κατοίκους των χωριών, ιδιαίτερα της Καλλονής. Οπλισμένοι με καδρόνια, πέτρες και λεμόνια στήνουν «πετροπόλεμο» όλη τη νύχτα στα σοκάκια και τα εκσφεδονίζουν στις αυλές και στις πόρτες των σπιτιών!

Η αστυνομία το γνωρίζει εδώ και δύο χρόνια που έχουν ενταθεί αυτές οι ενέργειες, αλλά δυστυχώς η αστυνόμευση είναι ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ! Γιατί μέχρι να ανέβουν στο χωριό από τη Χώρα, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι οι δράστες έχουν διαφύγει προς κάθε κατεύθυνση αφού τα σοκάκια είναι πολλά και ο χρόνος διαφυγής ΥΠΕΡΑΡΚΕΤΟΣ.

Και αναρωτιέμαι όχι μόνο για τον ΛΟΓΟ για τον οποίο συμβαίνουν όλα αυτά τα γεγονότα, αλλά και για την χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται από ΟΛΟΥΣ το θλιβερό αυτό, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟ συμβάν.

Όλοι γνωρίζουν το τι συμβαίνει και όλοι κάνουν τα στραβά μάτια. Η νύχτα της τελευταίας βραδιάς του Απριλίου έχει σταματήσει από καιρό να είναι αγνή και αθώα.

Και απευθύνομαι στις αρχές του τόπου μας και ερωτώ: «γιατί ολιγωρείτε κάθε χρόνο;», «γιατί δεν συλλαμβάνετε κανέναν;», «γιατί δεν περιπολείτε όλη την νύχτα στα Κάτω Μέρη αφού γνωρίζετε το τι συμβαίνει;» , «γιατί πρέπει και ΦΕΤΟΣ να περάσουν μια ακόμη ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ νύχτα συγκεκριμένοι κάτοικοι της Καλλονής;»

Γιατί θα πρέπει να νιώθουμε απροστάτευτοι και ανίκανοι κάθε χρόνο τέτοια μέρα;

Απάντηση στον Μίκη

Αγαπητέ Μίκη,

Δεν χρειάζεται να κάνω εισαγωγή και να πω ότι είσαι αναπόσπαστο κομμάτι του λειτουργικού μου συστήματος. Αλλά για αυτό, θα σου απαντήσω όσο πιο τεχνοκρατικά μπορώ.

Η στιγμιαία αφορμή που κατρακυλήσαμε απότομα, ήταν ο νόμος της Κατσέλη για τις τράπεζες και τους δανειολήπτες. Πέρασε απίθανα λάθος «λαϊκίστικο» μήνυμα στον Τρισέ και τις αγορές. Βέβαια υπάρχουν και άλλες αφορμές: Η σηματοδότηση από την Κυβέρνηση ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει. Άλλα περίμενε η αγορά με το «λεφτά υπάρχουν» , και άλλα έβλεπε. Η προφανής αδυναμία ανάληψης πολιτικού κόστους για τις απαραίτητες δύσκολες αποφάσεις μείωσης του ευρύτερου Δημόσιου τομέα και φορολόγησης του ιδιωτικού. Το προφανές, σε εμάς τους Έλληνες, θέατρο και κοροϊδία. Αν εγώ, που μένω εδώ, χλευάζω την ατολμία, την ανικανότητα, τα ψέματα και τις κωλοτούμπες, τι περιμένεις από τον ξένο; Η εξαγρίωση μερίδας του κόσμου με την ελληνοποίηση αλλοδαπών, δεν βοήθησε. Για να μανιπουλάρει τις εκλογές, το Πασόκ φτιάχνει μουσουλμανικές μειονότητες! Η εξαγρίωση άλλης μερίδας του κόσμου με την «πράσινη ανάπτυξη»: Κλοπή, απάτη και κοροϊδία, στην καλύτερη περίπτωση για ικανοποίηση ιδεοληπτικών αφελών, αλλά, πιθανότερον, στημένη δουλειά να φτιάξουν Νέα Τζάκια με λεφτά του κόσμου. Αυτά όμως, Μίκη, είναι αφορμές. Το σύστημα είχε αστάθεια, και η αστάθεια ξεσπάει κάπου, όπου είναι πιο ευαίσθητο. Αν δεις το πώς διαχειρίστηκαν την κατρακύλα, θα πεις, είτε ότι ήθελαν (οι δικοί μας) να μας διαλύσουν ή μπλόφαραν και δεν τους βγήκε.

Το δικό μας χρέος, σε σχέση με άλλες χώρες έχει ιστορικές ιδιαιτερότητες: Από το 1824, έχει αρχίσει το πολιτικό και ηθικό πρόβλημα του ροκανίσματος, της ρουσφετολογικής σπατάλης, της διαφθοράς και της προδοσίας εξωτερικού δανεισμού. Έχουμε χρεοκοπήσει αρκετές φορές στην Ιστορία μας και διάβασα ότι μέχρι και την …Κορινθία έχουμε ενεχυριάσει (υπομονή, είναι μεγαλούτσικο αρχείο, αλλά αξίζει). Όσο για διαπλοκή… Από τότε.Οι Εθνικοί Εργολάβοι έγιναν Εθνικοί ευεργέτες από τον καιρό του Τρικούπη!

Ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι Αμερικάνοι μας ανάγκασαν να ξοδεύουμε παραπάνω από όσα βγάζουμε, ή να κλέβουμε ή να ζούμε από μίζες. Απεναντίας, μας φιγουράρουν στις λίστες της διαφθοράς και της απάτης, χειρότεροι από την Τουρκία, καλύτεροι από την Ζουαζιλάνδη. Δεν φταίει ο ζαχαροπλάστης ή ο διαιτολόγος που εμείς γίναμε παχύσαρκοι, άσχετο αν και οι δύο κερδίζουν από την λαιμαργία σου και την παχυσαρκία σου.


Ψηφίζουμε όποιον μας πούνε τα ΜΜΕ, που τα πληρώνουν τσιφλικάδες, με τις δικές τους ιδιοτέλειες. Εκλέγουμε κληρονομικούς επίορκους που εξυπηρετούνε τους τσιφλικάδες. Έχουμε εκφυλιστεί κυνηγώντας το όνειρο του διορισμού και της αργομισθίας, αλλά αν τύχει μια αρπαχτή, καλοδεχούμενη, να πάρουμε και φουσκωτό. Αλλά αν ψάξεις "ποιός φταίει", δεν νομίζω ότι φταίει ο "ξένος δάκτυλος". Αυτός απλά εκμεταλλεύεται, άντε και καλλιεργεί τους παραπάνω παίκτες.

Η ανάλυσή σου Μίκη είναι απόλυτα σωστή: Δεν υπάρχει πλέον Σοβιετική αρκούδα, και ο Ψυχρός Πόλεμος έχει μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο. Η Γερμανίες έγιναν μία. Με εξαίρεση την Κίνα, οι ισορροπίες είναι όπως πριν τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, το Μεγάλο Παιχνίδι συνεχίζεται, και ο κόσμος είναι καλομαθημένος. Ούτε εγώ θέλω να φανταστώ που θα μας οδηγήσουν, αλλά ξέρω ποιος φταίει. Φταίει η κρατικοδίαιτη ολιγαρχία μας, οι φαύλοι και ανίκανοι πολιτικοί μας, τα «ελεύθερα» (!) ΜΜΕ μας, και κυρίως εμείς, που τους ακολουθούμε όλους αυτούς, και που τους ανεχόμαστε.


Όσο για το που μας πάνε… Βλέπω αυτό τον έρμο τον χάρτη του 1910, αλλά είμαι εκ φύσεως απαισιόδοξος. Ο χάρτης είναι από εδώ, (κλικ στον χάρτη για μεγέθυνση, ή στην ιστοσελίδα του). Η φωτογραφία του Μϊκη στην Ικαρία, από εδώ, και αξίζει να το επισκεφτείτε.

Μίκης

Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.

Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.

Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;

Παρʼ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απʼ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.

Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.

Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ʽρθουν.

Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.

Μακάρι να έχω άδικο.
Αθήνα, 27.4.2010
Μίκης Θεοδωράκης

Μίκη, φοβάμαι ότι δεν έχεις άδικο, αλλά θα σου απαντήσω απόψε.

για παράνομο και αθέμιτο πλουτισμό

"Κυκλοφορεί στα πανελλήνια και τοπικά ΜΜΕ η είδηση για παράνομο και αθέμιτο πλουτισμό στελεχών της Πολεοδομίας Σύρου. Παράλληλα η Συν – Κυκλαδική Πρωτοβουλία με Δελτίο Τύπου της 12 Απριλίου 2010 καταθέτει τις απόψεις της και ζητεί την πλήρη διαλεύκανση του σκανδάλου και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

Ο Διευθυντής κ. Δημήτρης Μπουντούρης και ο Αναπληρωτής Διευθυντής κ. Κυριάκος Δικτυόπουλος παραπέμπονται στις ανακριτικές, εισαγγελικές και πειθαρχικές αρχές για παράνομο και αθέμιτο πλουτισμό. Το θέμα αυτό αποτελεί σοβαρό πλήγμα στην αξιοπιστία των Δημόσιων Υπηρεσιών στις Κυκλάδες και ιδιαίτερα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Αποτελεί ταυτόχρονα την κορυφή του παγόβουνου της υφέρπουσας διαφθοράς της δημόσιας διοίκησης, που ταπεινώνει και ταλαιπωρεί τους πολίτες…

Δυστυχώς έχουμε να κάνουμε μ’ ένα κράτος που διαπαιδαγωγημένο από την βαθμιαία εξάπλωση των σκανδάλων και τη συνεχιζόμενη ατιμωρησία κορυφαίων πολιτικών παραγόντων, διαπαιδαγωγεί με τη σειρά του υπηρεσιακούς παράγοντες, απλούς υπαλλήλους και τελικά ολόκληρη την κοινωνία, σε φαινόμενα ενοχής, συνενοχής, συγκάλυψης.

Η παραπομπή των στελεχών της Πολεοδομίας Σύρου, μπορεί να αποτελέσει ένα στιγμιαίο περιστατικό χωρίς συνέχεια και βάθος, λειτουργώντας περισσότερο σαν άλλοθι για τη συνέχιση του αμαρτωλού συστήματος, αν η καταδίκη και η τιμωρία αυτών των φαινομένων και των πρωταγωνιστών τους δεν προχωρήσει μέχρι το τέλος. Μέχρι σήμερα, έχουμε γνωρίσει ανάλογα φαινόμενα και περιστατικά, που έμειναν στην επιφάνεια. Γι’ αυτό δεν πρέπει να επαναπαυτούμε στο πρώτο βήμα, οφείλουμε να συμβάλλουμε στην εξάλειψη της διαφθοράς και στις αιτίες που την παράγουν. Οι ευθύνες των πολιτικών προϊσταμένων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από το χαλί, όσο και αν είναι ακούσιες και προφανώς δεν έχουν την ίδια βαρύτητα. Είναι όμως ευθύνες πολιτικές που πρέπει να αναληφθούν, ευθύνες ατολμίας και ολιγωρίας να αγγίξουν ένα αμαρτωλό καθεστώς, που όλοι το είχαν τούμπανο κι’ εμείς κρυφό καμάρι. Η ΣΥΝ – ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ζητά την πλήρη διαλεύκανση του σκανδάλου και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

Επιμέλεια Νίκος Φώσκολος"

Δεν το είχα δει στην "Τηνιακή", μου ήρθε με email από ...άλλο νησί. Η κρίση και η ύφεση είναι ευκαιρία για κάθαρση, και όχι μόνο στην Πολεοδομία Σύρου. Έχουμε δύσκολα μπροστά μας, πολλά θα βγούν στην φόρα, και ο κόσμος δεν θα έχει πια ανοχές. Μια καλή συνέπεια του δημοσιονομικού προβλήματος θα είναι η μείωση των πελατειακών σχέσεων. Το εγγύς μέλλον ελπίζω να έχει σαν σύνθημα τα "καθαρά χέρια".

Μy only friend, the End

Θυμάμαι αμυδρά το άγχος του ψυχρού πολέμου, όταν άκουγα τους μεγάλους να λένε για πυρηνικό πόλεμο, μάλλον κατά την κρίση της Κούβας. Φόβος… Λίγο αργότερα, εκεί λίγο πριν την Χούντα ή ίσως και κατά την διάρκεια της Χούντας, θυμάμαι περίεργες οικονομικές δυσκολίες. Τυχαίνει να θυμάμαι καλά την πρώτη και στην δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, και την ύφεση που τις συνόδευε, σε χώρα που θεωρείται υπερδύναμη, και όταν τέλειωνε η βενζίνη στο βενζινάδικο, απλά δεν έβαζες βενζίνη. Θυμάμαι το κράχ του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης το 1987. Εκείνο ήταν κραχ (αλλά περίπατος, σε σχέση με το φθινόπωρο του 2008).

Θεωρώ ότι η Ελλάδα έχει «κλείσει» από τον Μάρτιο του 2008. Δεν θυμάμαι τι είχα δει ή τι είχα ακούσει, αλλά θυμάμαι ότι, εγώ και ένας φίλος μου, είχαμε καταλήξει, τότε, σε αυτό το συμπέρασμα. Το ότι καθυστερήσαμε, σημαίνει πολύ κυνικά, ότι πρόλαβαν μερικοί και έκαναν αναδιαρθρώσεις στα χαρτοφυλάκιά τους. Και τώρα αυτό γίνεται. Πουλάνε ομόλογα όσοι είχαν για να γλυτώσουν τον μουτζούρη.

Έχω δει εταιρίες και οργανισμούς να φτάνουν στα όρια, να κλείνουν, και, γενικά, έχω σχεδόν κάνει την «κρίση» επάγγελμα. Άρα, χωρίς να με ευχαριστεί αυτό που γίνεται, τώρα που είμαστε εδώ, απλά περιμένω, με κάποια νοσηρή περιέργεια, να δω πως θα εξελιχθεί. Ξέρω ένα πράγμα: θα είναι αρκετά χειρότερα από όσο φανταζόμαστε, και θα κληθούμε να υποστούμε ή να στερηθούμε σε βαθμό που θα μας «ξενίσει».



Τι να πω; «Κουράγιο»… Και να θυμάστε ότι μέχρι πριν λίγους μήνες σας έλεγαν ότι «λεφτά υπάρχουν» και μέχρι λίγο πριν λίγες ώρες σας έλεγαν ότι δεν θα θιγούν αυτοί που δεν φταίνε. Να τα σκέφτεστε αυτά τα χυδαία ψέματα, και να σκεφτείτε, ψύχραιμα, ποιοί φταίνε. Το πρόβλημα δεν έγινε μόνο του, ούτε φταίτε εσείς. Απλά εσείς, πληρώνετε.

Ο τίτλος είναι από το τελευταίο τραγούδι στο http://ophioussa.blogspot.com/2010/03/blog-post_28.html

Περιστεριώνες της Τήνου ( 1 )

Κάποτε ζούσε ο Άνιος που είχε κόρες θαυμαστές και ενάρετες.
Γι αυτό και ο Διόνυσος τις προίκισε με το χάρισμα να μεταμορφώνουν ότι άγγιζαν σε λάδι, σιτάρι και κρασί, τα πιο σημαντικά αγαθά.
Τον καιρό εκείνο, ο Αγαμέμνονας ετοίμασε την εκστρατεία κατά της Τροίας, άκουσε για τις κόρες του Άνιον και θέλησε να τις πάρει μαζί του, για να εξασφαλίσει τροφή για το στρατευμά του. Αυτές όμως αρνήθηκαν να τον ακολουθήσουν και κρύφτηκαν σε ένα από τα νησιά του Αιγαίου. Τότε ο Αγαμέμνονας αποφάσισε να τις πάρει μαζί του με την βία. Τρομαγμένες οι κοπέλες ζήτησαν την προστασία του Διόνυσου κι εκείνος τις μεταμόρφωσε σε λευκές περιστέρες. Από τότε τα σοφά και ενάρετα αυτά πουλιά κατοικούν στις Κυκλάδες. (Φερεκύδης)


Αυτά αναφέρει η παράδοση για τα περιστέρια, αλλά ας δούμε τι συνέβαινε στον ίδιο χώρο κατά τους νεότερους χρόνους, οπότε κτίστηκαν οι στολιστοί περιστεριώνες που μοιάζουν με μικρούς πύργους.















Η Τήνος που η ιστορία της αρχίζει κάπου 10 χιλιάδες χρόνια νωρίτερα καταλήφθηκε το 1204 από τους Βενετσιάνους , που τοποθέτησαν Ενετό κυβερνήτη, της οικογένειας των Γκύζη. Οι Βενετοί έφεραν μαζί τους και τη νομοθεσία τους. Έτσι ανάμεσα στ’ άλλα εφαρμόστηκε και στην Τήνο όπως και στα υπόλοιπα Βενετοκρατούμενα νησιά, το δυτικό δίκαιο.
Ένα από τα προνόμια των ευγενών, σύμφωνα με το δυτικό αυτό δίκαιο ήταν ότι είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα να εκτρέφουν περιστέρια, το λεγόμενο <δικαίωμα του περιστεριώνα>>.


Οι ντόπιοι, δουλοπάροικοι πια ,υπηρετούσαν τους κατακτητές και είχαν την υποχρέωση να φροντίζουν τα περιστέρια, να τους χτίζουν τους περιστεριώνες, να υφίστανται τις καταστροφές που προξενούσαν στις καλλιέργειες, καταστροφές που λογίζονταν ως φόρος. Το μόνο κέρδος των Τηνίων χωρικών ήταν η κοπριά των περιστεριών που λίπαινε το φτωχό κυκλαδίτικο χώμα των χωραφιών.














Τα δυτικοφερμένα <κολουμπάρια>>, οι περιστεριώνες , στα χέρια των Τηνιακών τεχνιτών έγιναν έργα τέχνης. Χρησιμοποιώντας τα ντόπια υλικά, όπως για τα σπίτια τους, κατασκεύασαν ένα από τα πιο πρωτότυπα και καλαίσθητα στοιχεία της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής.


Αφού έφυγαν οι Βενετοί από την Τήνο, οι ντόπιοι συνέχισαν να εκτρέφουν περιστέρια, αλλά, τώρα πια για λογαριασμό τους, γιατί εκτός από το λίπασμα, έπαιρναν το νόστιμο και εμπορεύσιμο κρέας τους.
Κατά τον 18 και 19 αιώνα χτίστηκε πλήθος από περιστεριώνες στο νησί. Σήμερα υπολογίζεται ότι έχουν μείνει περίπου 1000.

Που πήγαν τα λεφτά;

Βγαίνει σιγά-σιγά ότι χρωστάμε παραπάνω από όσο νομίζαμε (καλά… αυτές οι τρύπες στα ασφαλιστικά ταμεία, το ΕΣΥ, τις ΔΕΚΟ, τους ΟΤΑ… δεν πιστεύω ότι ούτε εμείς πια τις ξέρουμε, θα τις μάθουν και τα πιτσιρίκια που δουλεύουν στο ΔΝΤ και θα γελάνε…)


Το έλλειμμα σαν ποσοστό του ΑΕΠ θα σκαρφαλώνει με την ημέρα, όσο η νεοελληνική κουτοπονηριά των τελευταίων 15-20 ετών και η κακοδιαχείριση, από το 1981 και μετά, σκάνε στην επιφάνεια. Μην ακούτε τα παπαγαλάκια στην τηλεόραση και τους Κυβερνητικούς εκπροσώπους, ότι δηλαδή η κυβέρνηση του ΚΚ του Β’ τα έκανε όλα αυτά. Στο τριπάκι (ή τρυπάκι) της δημοσιονομικής κατάρρευσης μπήκαμε το 1981. Τα τελευταία συμπτώματα είναι άνθρωποι που μέχρι προχτές φτυάριζαν σκατά, κυκλοφορούν σήμερα με αυτοκίνητα των €50.000, με λεφτά που δανείστηκαν, ή σούφρωσαν, ή πήραν από άλλους που τα σούφρωσαν για αυτούς. Υπερκατανάλωση με δανεικά, κλεμμένα, ή προϊόντα κλεπταποδοχής.


Σας άρεσαν τα πυροτεχνήματα στο Αθήνα 2004; Δεν θα λύσουμε κανένα πρόβλημα με 30 ή 50 δισεκατομμύρια ευρώ από το ΔΝΤ, θα χρειαστούν τουλάχιστον 150 σε δανεικά, καμιά 50αριά από αύξηση εσόδων και μείωση εξόδων και καμιά 30αριά ή 50αριά χάρισμα. Κοινώς όνειρα θερινής νυχτός, σε μια «Ευρώπη» που δεν υφίσταται, με το Ελληνικό πρόβλημα να γίνεται Πορτογαλικό και ίσως Ισπανικό, Ιρλανδικό, Ιταλικό, δηλαδή Ευρωπαϊκό, και το χειρότερο, σε καιρό ύφεσης. Και δεν έχω καμία προσδοκία ότι οι Γερμανοί θα έχουν οποιαδήποτε όρεξη να «πληρώσουν». Τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα είναι προς την Ρωσία και όχι προς την Μέση Ανατολή ή το Ιράν, άρα δεν νομίζω τους ενδιαφέρουμε παρά μόνο σαν προορισμός εξαγόμενης σαβούρας.


Μην με παρεξηγείτε, δεν «φταίνε» οι Γερμανοί, που μας λαδώνανε και ψωνίσαμε Siemens, και Deutsche Bahn και ότι άλλα καλούδια μας πούλησαν με τα λεφτά που δανειζόμαστε τόσο καιρό. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Πήρανε οι Αρχηγοί μας και οι Πολιτικοί μας μίζες, για να δανειστεί το Κράτος να ψωνίζει άχρηστους Ολυμπιακούς και άχρηστες Γέφυρες, και άχρηστα Αεροδρόμια, και να χορτάσουν οι αχόρταγοι εθνικοί εργολάβοι μας. Ο «Σοσιαλισμός» ήταν ότι ενθάρρυναν κατά κόρον και εμάς να πάρουμε Μερσεντές, βάρκες, σκάφη, εξοχικά, jet ski, με δανεικά και κλεψιμαίϊκα, προς δόξαν της οικονομικής ανάπτυξης, αμήν.


Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι φταίει ο …καπιταλισμός. Πουθενά, κανένα καπιταλιστικό βιβλίο δεν λέει ότι λαδώνεσαι για να καταναλώσεις με δανεικά, και Δημοκρατία είναι να αφήσεις και τον Λαό να κάνει το ίδιο. Δεν ξέρω πως το λένε αυτό το σύστημα, αλλά δεν είναι καπιταλισμός. Μάλλον νεοελληνικοδεξιοπασοκισμός και ληστευομένη χαχολοκρατούμενη τσιφλικαρχία είναι, και συγγνώμη αν θίγω φίλους και γνωστούς, αλλά δικαιώνομαι που δεν βρήκα, τα τελευταία 20 χρόνια, πολιτικό κόμμα να με εκφράζει.


Τα γραφήματα δείχνουν ότι τα rating agencies που μας έχουν πάνω από ΒΒΒ-, κάνουν λάθος. Είμαστε κάτω από ΒΒ+ αλλά δεν το λένε να μην πάθουν ζημιά οι πιστώτριες Ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι Αμερικάνικες δεν έχουν ελληνικά χαρτιά, αλλά και αυτές θα πάθουν ζημιά, όταν πάθουν ζημιά οι Ευρωπαϊκές τράπεζες.


Άσπρο είναι οι ΗΠΑ, κόκκινο η Γερμανία, μπλέ η Αγγλία, πορτοκαλί η Πορτογαλία, πράσινο η Ιταλία, κίτρινο η Ελλάδα, και μωβ η Ισπανία. Η Ελλάδα έχει μπει σε φάση ...διαίρεσης με μηδέν. Η Πορτογαλία και η Ισπανία μυρίζουν και αυτές, αλλά με λιγότερη διαφθορά, έχουν ελπίδα. Κλικ στα σχεδιαγράμματα, για μεγέθυνση.

Και επειδή λογικό είναι, σε τέτοιες καταστάσεις (και σε αυτές που έρχονται) να ψάχνουμε «ποιός φταίει», φταίνε (1) οι πολιτικοί μας, (2) οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι μας, (3) τα ΜΜΕ που ελέγχουν, (4) η διαφθορά που καλλιεργήθηκε στο έπακρο, (5) ότι είμαστε ξενόδουλοι ραγιάδες, (6) που ζούμε σε μια χώρα «σταυροδρόμι» μοιρασμένη από Μεγάλες Δυνάμεις και τις Συνθήκες τους, (7) που είμαστε αγράμματοι χαχόλοι και επιλέξαμε την αρπαχτή, αντί το καλό των παιδιών μας, (8) φταίμε που φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη και δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια, (9) που έχουμε γνώμη, αντί να έχουμε γνώση, και (10) που ψηφίζουμε τα ίδια λαμόγια, τόσα χρόνια.

Το βιβλίο, πάνω-πάνω στην ανάρτηση, το αφιερώνω στους ψεύτες που μας κυβερνούν τόσα χρόνια.

Δεν το έχουμε ανάγκη το ΔΝΤ (!)

Καλά, είπαμε, λέμε(;) "αναλήθειες" στην πολιτική, αλλά παρά έχουμε κάνει "πολιτική"!

Απλές εξηγήσεις

Αξίζει να το δείτε (έχει και υπότιτλους). Δεν τον ξέρω, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να μην βρίσκω λογικό και πιστευτό σε αυτά που λέει. Βέβαια, τέτοιες μέρες, είμαστε μέσα στα δέντρα και πού είναι το δάσος και ποιά η πευκοβελόνα... και τι μέρος του λόγου είναι ο Πρωθυπουργός μας...

Το βίντεο το βρήκα στο http://alkimosarchive.wordpress.com/2010/04/24/bob-chapman/#comment-490

24 Απριλίου 1915 (ή «Ο Ερντογάν έρχεται!»)

Οι Τούρκοι αρνούνται τον όρο «γεννοκτονία», για την συστηματική και μεθοδευμένη δολοφονία 1.500.000 Αρμενίων. Όπως κάτι πουλημένοι νεοέλληνες δεν θεωρούν την Σμύρνη «καταστροφή», αλλά «συνωστισμό».


Για την γεννοκτονία των Αρμενίων μπορείτε να βρείτε περισσότερα εδώ, ή αν προτιμάτε στα Ελληνικά, εδώ. Η εκδοχή στα αγγλικά έχει περισσότερα στοιχεία.


Να μην ξεχνάμε εμείς, ποιός είναι ο ένας και πραγματικός εχθρός μας. Μερικοί μερικοί «ελληνόφωνες», προσπαθούν να μας ξαναγράψουν την Ιστορία μας.

Μαντέψτε τίνος σύμμαχοι ήταν οι Τούρκοι, από τότε. Σύμμαχοι των ιδίων, που ο Κάϊζερ τους, λίγο αργότερα, έβγαλε ανακοίνωση ότι είναι ...μουσουλμάνος και μέγας προστάτης των μουσουλμάνων.

Ποιοί έκαναν την βίζιτα επάγγελμα (1949-2010);

"Βαρεμένοι σοσιαλιστές, θείτσες, εμετικοί ακροδεξιοί και λοιποί πραγματευτάδες που πλούτισαν στις πλάτες μας, τώρα μας κατηγορούν. Λένε πως εμείς φταίμε για την κατάντια μας λόγω της σπατάλης μας. Ποιοι μιλάνε; Αυτοί που έκαναν την βίζιτα επάγγελμα. Αυτοί που γονάτισαν την χώρα μας, κάνοντας την χυδαιότητα και την απάτη, επιστήμες. Από την άλλη τα ζώα της παγκοσμιοποίησης μας περνάνε για τόσο μ@λ@κες που πιστεύουν πως θα περπατάμε γονυπετείς και θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε (όχι να ζούμε) καταναλώνοντας. Το ξαναέγραψα: Από την στιγμή που όλοι έχουμε κάνει την διάγνωση του προβλήματος, δεν υπάρχει δικαιολογία για να μην δράσουμε. Αφού δεν αντιδρούμε σημαίνει πως είμαστε δειλοί, οπότε ή θα τους ανεχτούμε μιζεριάζοντας ή θα μας κάνουν ότι θέλουν κι εμείς θα σιωπούμε.

Υπάρχει λύση: Να ανακτήσουμε την ατομική και συλλογική ευθύνη. Πως; Να οργανωθούμε! Όλοι! Ανεξαρτήτως τι πιστεύουμε και που ανήκουμε. Να μην τους αφήσουμε να μας επιβάλουν μια νέα χούντα!

Καλώ όλους τους bloggers να αναδημοσιεύσουν το παρόν κείμενο και να οργανωθούμε όλοι σαν ελεύθεροι και απλοί πολίτες, έχοντας το πλεονέκτημα της επικοινωνίας μεταξύ μας που μας δίνει το ίντερνετ και να σαμποτάρουμε και να διώξουμε τους απατεώνες από την χώρα μας. Ας μην φοβόμαστε, δεν θα μας κάνουν τίποτα, ποντάρουν στην ανοχή μας και στο ότι δεν αντιδράμε. Να ανταλλάξουμε σχέδια και ιδέες αντίστασης. Χωρίς καπελώματα και σημαίες.
Μην αφήσουμε ο ένας τον άλλον μόνο του".

Σχόλιο από το http://www.antinews.gr/?p=41847#comment-429901. Η εικόνα είναι από εδώ.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει


Το γράφημα της σημερινής μέρας, εξακολουθεί και λέει ότι δεν πρέπει να διαβάζετε "Βήμα" -- ή να πιστεύετε το αντίθετο από ό,τι σας λέει. Ένα από τα άρρωστα φαινόμενα που μας έφεραν ως εδώ είναι ο διαπλεκόμενος, αγορασμένος (ή πουλημένος) Τύπος. Αυτό που δεν είχαμε επί Χούντας.

Διαβάζετε ακόμα Βήμα;

40 χρόνια μπουρδολογία

Εκτός από την Χούντα, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, πριν 40 χρόνια, μας έφερε και τους χίπις, το περιβαλλοντικό κίνημα, την μέρα της Γης και άλλα ενδιαφέροντα καλοπροαίρετα. Πολλά από αυτά ήταν παρενέργειες του Ψυχρού Πολέμου. Οι Σοβιετικοί, π.χ., καλλιεργούσαν το κίνημα της Ειρήνης στην νεολαία της Αμερικής που δεν ήθελε να πάει στην ΝΑ Ασία. Οι Άραβες, με Σοβιετική βοήθεια προσπάθησαν να ξεφορτωθούν το Ισραήλ, με τις γνωστές συνέπειες, το Ιράν έκανε την ισλαμική του επανάσταση, και μάθαμε τα εμπάργκο του πετρελαίου με τις δύο «ενεργειακές» κρίσεις του 1973 και του 1979.

Οι πετρελαϊκές κρίσεις, οι ανησυχίες της γενιάς των χίπις, σε συνδυασμό με μερικά βαριά περιβαλλοντικά ατυχήματα βρήκαν διέξοδο στο περιβαλλοντικό κίνημα, στην αναζήτηση των ορίων της ανάπτυξης, τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και στο «πράσινο κίνημα». Το πράσινο κίνημα ήταν αριστερίζουσα μετεξέλιξη, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη. Οι κομμουνιστικές χώρες δεν φάνηκαν να ασχολούνται με το θέμα. Πριν 40 χρόνια, η φιλολογία της εποχής προέβλεπε το τέλος του κόσμου μέχρι το …2000 και δεν ασχολήθηκε με το κλίμα και τις κλιματικές αλλαγές, αφού όλοι (οι τότε «πράσινοι») ήταν πεπεισμένοι, 100%, ότι θα πεθαίναμε από πείνα, πυρηνικά ατυχήματα, εντομοκτόνα , υπερπληθυσμό, και καρκίνους, πολύ πριν τεθεί θέμα αλλαγής κλίματος.

10 χρόνια μετά το 2000, όλα αυτά αποδείχθηκαν μπούρδες, ή μάλλον έντεχνα καλλιεργημένη προπαγάνδα – με παρενέργειες. Η προπαγάνδα κατά της πυρηνικής ενέργειας μας έχει σήμερα να σκούζουμε κατά του διοξειδίου του άνθρακα. Τότε, το διοξείδιο του άνθρακα έκανε τα δέντρα να …πρασινίζουν.

Αν το 1970 φοβόμαστε τον υπερπληθυσμό και τον μεσαίωνα που θα ακολουθούσε την νέα εποχή των παγετώνων (ναι, παγετώνες διαφήμιζαν το 1970), τώρα φοβόμαστε την εξαφάνιση των πάγων και της πολικής αρκούδας, ή το τέλος του κόσμου από …μετεωρίτες. Πείτε μου ότι δεν υπάρχει ενορχηστρωμένη μπουρδολογία. Κάθε ένας από εμάς, και από αυτούς που ξέρουμε, κατά 99,9999999% θα πεθάνει από άλλα αίτια, και όχι από …αυξημένο CO2. Δεν λέω 100%, γιατί έχω μάθει ότι "100%" δεν υπάρχει.

Η μπουρδολογία εξυπηρετεί κάποιους. Στην Ελλάδα, π.χ., εξυπηρετεί τους μεταπωλητές αιολικών πάρκων που φιλοδοξούν να μας διπλασιάσουν και να τριπλασιάσουν την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, για να μας …σώσουν! Οι ίδιοι μεταπωλητές, βασικά υποστηρίζουν τους εισαγωγείς αερίου και πετρελαίου. Όλα για να μας …σώσουν.


Η μπουρδολογία, στην Ελλάδα, έχει βρει πολιτικούς εκφραστές. Ο Πρωθυπουργός είναι, κατά τα φαινόμενα, …οπαδός της μπουρδολογίας. Μέχρι και Υπουργό Μπουρδολογίας έφτιαξε, την Υπουργό Κλιματικής Αλλαγής. Υπουργός Κλοπής και Απάτης, θα ήταν πιο τίμιο όνομα, αλλά τι ξέρουν οι μπουρδολόγοι από τιμιότητα…

Ένα επιχείρημα των μπουρδολόγων είναι ότι οι πιο έξυπνοι Σκανδιναβοί, που «ξέρουν», ζουν από αιολικά και ΑΠΕ. Βρήκα, σε πρόσφατη διαφήμιση Σκανδιναβικού αιολικού λόμπυ το παραπάνω γράφημα, με τις πηγές ενέργειας στις Σκανδιναβικές χώρες (κλικ για μεγέθυνση). Η Δανία, που επικαλούνται οι ανόητοι που μας κυβερνούν, ζει από εξαγωγές ανεμογεννητριών και …φέτας. Έχει 20% από αιολική ενέργεια, και 50% από κάρβουνο. Η Σουηδία είναι πυρηνική. Όσοι μπορούν, έχουν υδροηλεκτρικά, κανείς, πλην Δανίας, δεν έχει αιολικά. Σε αντίθεση με τα αιολικά που παράγουν φόρους και ακρίβεια, τα υδροηλεκτρικά, για όποιον μπορεί, είναι βιώσιμη και οικονομική ΑΠΕ. Στην Ελλάδα τι κάνουμε;

Τα "πράσινα άλογα" είναι από εδώ

Ο Αλ Γκορ (πνευματικός πατέρας της Υπουργού) είναι από εδώ

Το ενεργειακό γράφημα είναι από Scientific American

Στην Μπανανία ζούμε, δεν χρειάζεται παραπομπή.

Το παραδοσιακό τυράκι

Θέλετε να φτιάξετε όμορφα στρογγυλά κίτρινα τυράκια;

Εύκολο.

Θα πάτε πρωί- πρωί με το κοκόρι ,να αρμέξετε την αγελάδα αλλά θα γυρίσετε γρήγορα στο σπίτι γιατί το γάλα θα πρέπει να πήξει όσο είναι ακόμη ζεστό.
Θα σακελίσετε το γάλα θα το βάλετε σε ένα κουβαδάκι και θα ρίξετε μέσα 1 καπάκι υγρή μαγιά. Η αντιστοιχία είναι 10 λίτρα γάλα 1 μικρό καπάκι υγρή μαγιά.

Όταν πήξη το γάλα και γίνει σαν γιαούρτι το ρίχνετε μέσα στο τουλουπάνι και το κρεμάτε. Εκεί ξεχωρίζει το τυρί από το τυρόγαλο.




Αφού στραγγίσει καλά μετά από 24 ώρες βάζουμε το εναπομένοντα τυρί (τριφί) σε ένα χοντρό τουλουπάνι και το βάζουμε στο πετρωτύρι το πετρώνουμε πολύ καλά για να στραγγίσει ότι τυρόγαλο έχει απομείνει.


Την επόμενη ημέρα ξεπετρώνουμε την μυζήθρα και την κόβουμε κομμάτια για να μπορέσουμε να την αλέσουμε.

Αφού αλεστεί όλη την αλατίζουμε και την ζυμώνουμε για να γίνει ένα σώμα, την χωρίζουμε σε μπαλάκια.











Όλο το μυστικό του καλού πετυχιμένου τυριού είναι το καλό χτύπημα.

















Όσο περισσότερο χτυπηθούν τόσο πιο συμπαγές γίνονται στο εσωτερικό τους.


Μετά από αυτήν την διαδικασία τα τοποθετούμε στα λεγόμενα τυροπανάκια, τα κρεμάμε σε μέρος δροσερό και σκιερό.


Και σε μία εβδομάδα έχουν πάρει το ωραίο κίτρινο χρώμα που ξέρουμε.