Κριθάρι

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’60, το κριθάρι ήταν στο κέντρο της δραστηριότητας του νησιού, ψωμί για τους ανθρώπους, άχυρο και πίτουρα για τα ζώα και «εξαγωγές» για παραγωγή μπύρας στην Αθήνα. Όσοι δεν το πρόλαβαν δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος, την έκταση και τον κόπο του κριθαριού.

Όλη η Τήνος είτε την περπατήσετε είτε την δείτε από αεροφωτογραφίες είναι διαμορφωμένη σε πεζούλες ή σκάλες (αναβαθμίδες τις λένε τώρα), επίπεδα διαμορφωμένα για να ξεχωρίσουν και να συγκρατήσουν το χώμα της πλαγιάς. Συχνά η πλαγιά είχε περισσότερα βράχια από χώμα. Τα βράχια τα έσπαγαν και τα έκαναν πέτρες και έκτιζαν τις ξερολιθιές. Και αυτά από αμνημόνευτους χρόνους με πρωτόγονα εργαλεία. Μέχρι το 1970, τα εργαλεία ήταν τα χέρια, ο λοστός και η αξίνα. Και μιλάμε για χιλιόμετρα και χιλιάδες στρέμματα. Μεγάλη επένδυση για οριακή επιβίωση.

Μέχρι το 1970, τέτοια εποχή, όλες οι πεζούλες άρχιζαν να πρασινίζουν. Αν τώρα αγωνιούμε για βροχές τον Απρίλιο, για να έχουμε νερό για την καλοκαιρινή λάτρα ή την καλοκαιρινή πισίνα, τότε αγωνιούσανε για να έχουν ψωμί. Με τις ανοιξιάτικες βροχές και την ζέστη που ακολουθεί το κριθάρι μεγάλωνε και μέστωνε μέχρι τον Ιούνιο.

Σήμερα, αραιά και που, βρίσκεις λίγους που επιμένουν στην παλιά ζωή. Βρήκα κάποιον που σπέρνει από συνήθεια. Του είναι ευκολότερο να αγοράσει το κριθάρι και τα άχυρα, αλλά του αρέσει, λέει, να το βλέπει.