Μυρωδιά από βιολέτες

Όσο θυμάμαι, Μεγάλες Παρασκευές στην Τήνο ήταν μέρες περίεργες. Οι μεγάλοι ήταν απασχολημένοι. Τα γλυκά ήταν κρυμμένα. Καμιά φορά μας έβαζαν να κοιμηθούμε για να μπορούμε να πάμε το βράδυ στην εκκλησία. Πολλά χρόνια αργότερα, η πλύση εγκεφάλου έλεγε δεν πρέπει να βρίζουμε ή να κάνουμε πονηρές σκέψεις. Αγόρια 15 χρονών χωρίς πονηρές σκέψεις… Χμμ… ουτοπία. Δεν θα ξεχάσω την μυρωδιά από τις βιολέτες, που εδώ δεν τις λένε βιολέτες, τις λένε «ομματιές», αλλά, το ίδιο είναι, μυρίζουν μεθυστικά και τις έχω ταυτίσει με Πάσχα στην Τήνο και λίγο με πένθιμο και με κρύα σεντόνια. Γενικά όλη η ατμόσφαιρα ήταν Προσδοκία.