Ήταν όλοι εκεί

Γεωργοί, βοσκοί, κόρες που μεγάλωσαν, όμορφες που είναι ακόμα όμορφες, παιδιά που άσπρισαν τα μαλλιά τους, φίλοι από τα γύρω χωριά, ντόπιοι, Αθηναίοι… 50 μέτρα πιο κάτω στέκουν βλοσυρές οι πέτρες από το ελληνικάρι με τα ανοίγματα στο Ικάριο, την Χίο και την θάλασσα βόρεια της Άνδρου. Απέναντι, ο Άγιος Φραγκίσκος, δίπλα σε άλλον άγνωστο Άγιο, ερείπιο προσχισματικής εκκλησίας με την αψίδα να βλέπει ανατολικά. Ο ένας οικισμός πρέπει να είναι πριν τον 17ο αιώνα. Ο άλλος του 18ου ή 19ου. Ένας τοίχος (ή τείχος) έχει περίεργες μεγάλες δουλεμένες πέτρες. Τα σπίτια περήφανα στην φρουριακή τους διάταξη, μερικά περιποιημένα και ασπρισμένα. Κόρης Πύργος. Και από πάνω του Πολέμου ο Κάμπος, που σιωπηλά κρατάει τα μυστικά του.