Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

Θερινό ηλιοστάσιο (2)


Θα μου συγχωρήσετε ελπίζω την κοινοτοπία, πολλά ηλιοβασιλέματα, πολλές καρτ-ποστάλ.

Το θερινό ηλιοστάσιο είναι λίγο θρησκευτικό ή λίγο μαγικό. Η μέγιστη μέρα, κάτι σαν την καλύτερη ηλικία…Η μέρα με τις μικρότερες σκιές, ανατολή πάνω από την Χίο και δύση πάνω από την Άνδρο, και η λίγο λυπηρή αίσθηση ότι για έξη μήνες η μέρα θα μικραίνει, αλλά μετά θα αρχίσει να μεγαλώνει, ξανά…Άλλος ένας κύκλος.

Για όσους δεν είναι μαζί, αλλά θα το ήθελαν πολύ, τα ηλιοβασιλέματα είναι ώρα που μπορείς να κοιτάξεις τον ήλιο, χωρίς να τυφλωθείς, και να ελπίζεις ότι τον βλέπει και ο άλλος, κάτι σαν εικονική παρέα. Προσωπικά νομίζω ότι το φεγγάρι προσφέρεται πιο εύκολα για αυτήν την εικονική επικοινωνία.

Από χτες έχει μελτέμι. Εκτός από τον βοριά, η ατμόσφαιρα έχει κάποια θολούρα, ο Τσικνιάς έχει το γνωστό σύννεφο, και φαίνεται ότι και η Άνδρος έχει την ίδια συμπεριφορά. Κρύα ρεύματα και υγρασία στα υψόμετρα.

1 σχόλιο:

  1. 'Για όσους δεν είναι μαζί, αλλά θα το ήθελαν πολύ'... υπάρχουμε κι εμείς.
    Παιδιά περαστικά! βολευτείτε τώρα όπως-όπως και έχει ο θεός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή