Αειφόρα κολοκυθάκια

Με την «αειφορία», ασχολήθηκα στις 20 Μαΐου, και ενώ ήταν κάποτε τις μόδας με τους πολύ ψαγμένους, τώρα χρησιμοποιείται και από ανθρώπους της Δημόσιας Διοίκησης και του ΥΠεΧωΔΕ, που σημαίνει δεν πάμε καλά.

Σας είπα τον Μάϊο, ότι δεν υπάρχει αειφορία, γιατί αντιβαίνει στους δύο θεμελιώδεις νόμους της θερμοδυναμικής, όπως δεν υπάρχει τσάμπα γεύμα, το free lunch των αγγλόφωνων.

Η μόνη εκδοχή αειφορίας, στην Τήνο είναι η αγροτική παραγωγή: εξαρτάται μόνο από το νερό, τον ήλιο και τον αέρα. Από αυτήν την «αειφορία» μεγάλωσαν όσοι Τηνιακοί είναι σήμερα πάνω από 50 χρονών. Κυρίως από την αειφορία του κριθαριού. Το κριθάρι είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο υπάρχει σήμερα ανθρώπινος πολιτισμός, και θα επανέλθω σε αυτό.

Η Τήνος, εκτός από κριθάρι είχε και αμπέλια, συκιές, λίγη κτηνοτροφία, και «καλοκαιρινά». Τα «καλοκαιρινά» ήταν τα δώρα του καλοκαιριού, φασολάκια, ντομάτες, μελιτζάνες, φορτωμένα σε καλάθια, με τα γαϊδούρια από τα χωριά στην Χώρα.

Κατάλοιπα αυτής της δραστηριότητας θα βρείτε σήμερα στην λαϊκή αγορά, στην Παλλάδα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε, εσείς που ψωνίζετε, τι κόπο και προετοιμασία και ατελέσφορη προσπάθεια έχει το ένα κιλό κολοκυθάκια που αγοράζετε. Αν έχει νερό, αν δεν τα πιάσουν τα ζωύφια, αν δεν τα διαλύσει ο αέρας.

Στην φωτογραφία, ορεινά, ανεμοδαρμένα, βιολογικά κολοκυθάκια, τόσο νόστιμα που τα τρώω ωμά όταν είμαι στο βουνό. Αν είστε τυχεροί θα τα βρείτε στην Παλλάδα, αλλά δεν θα ξέρετε ότι είναι αυτά, ούτε θα πιστέψετε ότι έχουν άπειρο κόπο, ή ότι είναι βιολογικά ή ότι είναι πολύ οριακό το μεροκάματο για αυτόν ή αυτήν που σας τα πουλάνε.