Λιβάδα

Παλιά, όπως μου έλεγε κι η γιαγιά μου, αναφερόμενη στις αρχές του 20 αιώνα, έβρεχε πολύ περισσότερο από ότι τώρα. Με ανατολικό αέρα έβρεχε 10 συνέχεια. Τα μονοπάτια, αν δεν ήταν στρωμένα πέτρες, ήταν σκέτη λάσπη. Οι αγροτικές δουλειές αδιαπραγμάτευτες. Εκεί που σήμερα παρακαλάμε για βροχή, τότε παρακαλούσαν να σταματήσει να βρέχει. Τα χωράφια, μετά το φθινοπωρινό όργωμα, αποκτούσαν και εάν αυλάκι, («ξερεματ'στή», για να φεύγει το νερό, να μην λιμνάζει στην πεζούλα, και να αποφεύγονται οι «β'λήστρες».

Οι περισσότερες βροχές αλλά και οι περισσότερες πηγές ήταν και είναι στο βόρειο μέρος του νησιού. Και τα περισσότερα λαγκάδια έτρεχαν νερό, χειμώνα καλοκαίρι, και είχαν βατράχια, όχεντρες, νεροχελώνες και χέλια. Το Λιβάδι, στα Κάτω Μέρη είχε δύο «ποταμούς» που μέχρι και την δεκαετία του '70 τους θυμάμαι αδιαπέραστους, με εξαίρεση τον Αύγουστο.

Τα λαγκάδια υπάρχουν ακόμα για όποιον δεν βαριέται. Το συγκεκριμένο, είναι στην Λιβάδα.