Σήμερα είχα έκπληξη. Στο πηγάδι που χτες ήταν ένα αρχιτεκτονικό ή λαογραφικό θαύμα, σήμερα είχε κόσμο. Ήξερα για λάτρα στις «βρύσες», τα «ξινάρια» και τα «πηγάδια» (έτσι λέμε το μέρος που το νερό κάποιας όχι μακρινής πηγής έρχεται για πόσιμο, για πλύσιμο και ό,τι περισσεύει, για πότισμα σε κοντινά περιβόλια), αλλά μεγάλη τύχη να το δω ξανά, το 2009, και από κοντά.
Τώρα μένει να βρω παραδοσιακή μπουγάδα με κοφίνι, αλισίβα, και λεμονόφυλλα.
Τώρα μένει να βρω παραδοσιακή μπουγάδα με κοφίνι, αλισίβα, και λεμονόφυλλα.
Συγκρίνεται η μπουγάδα στο πηγάδι συνοδευόμενη από την απαραίτητη κοινωνική ενημέρωση με το πλύσιμο στο ηλεκτρικό πλυντήριο? Πόσο φτωχύναμε με αυτή τη ριμάδα την τεχνολογία???
ΑπάντησηΔιαγραφήτι βλέπω; χλωρίνη; και που καταλήγει; όσο μπορείτε λίγη! Καταστρεφει τις καμπαρόλες (γυρίνος, στα ντηνιακά)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη Στενή δεν είχανε κάνει μια χρονιά αναβίωση παραδοσιακής μπουγάδας? Κανονικά θα έπρεπε να δίνουμε επίδομα στις γυναίκες που συνεχίζουν να πλένουν στα πηγάδια.... σπάνια εικόνα στις μέρες μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο στις κυρίες της φωτογραφίας. Είναι αξιέπαινες!
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε βρες κοφίνια
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο πολύ καλή φωτο!!
ΑπάντησηΔιαγραφή