Πριν από χρόνια, πριν τις γεωτρήσεις, πριν τα πλούτη και τις πολυτέλειες, η πρόοδος στα χωριά ήταν οι βρύσες. Το δικό μου χωριό είχε 5 ή 6 «βίδες» (βρύσες, με διακόπτη, που έκλειναν) και, φυσικά, πάνω πάνω στο χωριό, το Ξινάρι, που ήταν συνδεδεμένο με την πηγή και έτρεχε νερό μέρα νύχτα.
Η βρύση ήταν το κέντρο της περιοχής. Από εκεί κουβαλούσαμε με «καρίκια» ή στάμνες (αργότερα και με πλαστικά δοχεία) νερό για την κουζίνα, το σπίτι, την καθαριότητα. Καταλαβαίνετε, ότι δεν υπήρχε θέμα σπατάλης. Όταν σηκώνεις 10 ή 20 ή 50 λίτρα, κάνεις οικονομία.
Δίπλα στην βρύση και την λεύκα ήταν το σπίτι του μπάρμπα Ιωσήφ (μπάρμπα Γιωσήφ, για την ακρίβεια), και στο ισόγειο είχε και το μαγαζί του (και δεν θυμάμαι αν ήταν και φούρνος). Τα απογεύματα του καλοκαιριού ο ήλιος ήταν πάνω από την Καστέλα, τα σπουργίτια στην λεύκα, όλο το σκηνικό έλεγε «γαλήνη», ο μπάρμπα Ιωσήφ νομίζω είχε γλαρώσει και ο φακός έκλεψε την Μαρία να τρώει φρούτο, στην βρύση.
Ο μπάρμπα Ιωσήφ δεν είναι μαζί μας, αλλά τα παιδιά του, τα εγγόνια του και τα δισέγγονά του είναι καλά.
Η βρύση ήταν το κέντρο της περιοχής. Από εκεί κουβαλούσαμε με «καρίκια» ή στάμνες (αργότερα και με πλαστικά δοχεία) νερό για την κουζίνα, το σπίτι, την καθαριότητα. Καταλαβαίνετε, ότι δεν υπήρχε θέμα σπατάλης. Όταν σηκώνεις 10 ή 20 ή 50 λίτρα, κάνεις οικονομία.
Δίπλα στην βρύση και την λεύκα ήταν το σπίτι του μπάρμπα Ιωσήφ (μπάρμπα Γιωσήφ, για την ακρίβεια), και στο ισόγειο είχε και το μαγαζί του (και δεν θυμάμαι αν ήταν και φούρνος). Τα απογεύματα του καλοκαιριού ο ήλιος ήταν πάνω από την Καστέλα, τα σπουργίτια στην λεύκα, όλο το σκηνικό έλεγε «γαλήνη», ο μπάρμπα Ιωσήφ νομίζω είχε γλαρώσει και ο φακός έκλεψε την Μαρία να τρώει φρούτο, στην βρύση.
Ο μπάρμπα Ιωσήφ δεν είναι μαζί μας, αλλά τα παιδιά του, τα εγγόνια του και τα δισέγγονά του είναι καλά.
Αχ! Τα καρίκια και τα μπιτονάκια! Τα πρόλαβα και εγώ αμμοδύτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε που η Βωλάξ δεν είχε δίκτυο ύδρευσης και μας έστελναν ως παιδιά να φέρνουμε δύο μπιτονάκια την ημέρα από την "πηγή".
Και αργότερα έλεγα, άστους, ας καταρρεύσει όλο το δίκτυο ύδρευσης, θα έχουμε πάντα την "πηγή". Αλλά δεν υπολόγισα τις γεωτρήσεις: το νερό τώρα ίσα που τρέχει. Σχεδόν σαν ρακί.
Να 'σαι καλά για τον μπαρμπα-Ιωσήφ! Μου έφτιαξες την μέρα.
Αρχές της δεκαετίας του '80 οι γονείς μου με στέλναν μαζί με το αδελφό μου και τον ξάδελφό μου(αυτός ο τυχερός μένει μόνιμα στο νησί μας) για διακοπές στο Φαλατάδο (Στύλος) στους παππούδες που κατέβαιναν κι αυτοί για καλοκαίρι. Θυμάμαι με τον παππού μας Αντώνη (ακούω στ' όνομά του) πηγαίναμε στα "Καταλήματα" μέσα απ' το μονοπάτι για να κουβαλήσουμε νερό (τί μου θύμησες σήμερα...). Το τί κουβάλημα με τα μπιτόνια, άλλο πράμα. Αλλά όπως πολύ σωστά είπες, πόσο το υπολογίζαμε... Σταματώ εδώ γιατί θα μπορούσα να περιγράφω με τις ώρες αυτές τις ωραίες εικόνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ φίλος απ'το "Rochester"
Και εγώ τα πρόλαβα, και είναι μέσα στην ψυχή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλάτε και στην Κώμη, το νερό στις βρύσες μας δεν είναι πόσιμο και κουβαλάμε ακόμα από την πηγή στα σπίτια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο νερό από τις πηγές το πήραν οι γεωτρήσεις. Οι γεωτρήσεις βγάζουν ακατάληλο νερό. Και τώρα θα πάρουν την Ζωδεμένη στη Χώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήantonis είδα το προφίλ σου και πρόσεξα οτι μας αρέσουν περίπου οι ίδιες ταινίες, σου συνιστώ ανεπιφύλαχτα να δεις και "ο δρόμος του γυρισμού" the way home.
ΑπάντησηΔιαγραφήβλέπε Νικολακάκη τη γυναίκα σου όταν ήταν παιδί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤηθύς, το έχω δει το έργο που προτείνεις είναι πολύ καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ