Και ενώ ρωτάω, προσφέρω και οδηγό για την απάντηση: Σε παλαιότερους καιρούς, η Τήνος ήταν ένα περίπου κλειστό οικονομικό σύστημα. Η επιβίωση βασιζόταν στην εντοπιότητα και την επικοινωνία και συναλλαγή με διαφορετικά μέρη της Τήνου. Έτσι, αν η Νομαρχία ή οι Δήμοι θέλουν να ολοκληρώσουν το έργο ανάδειξης των μονοπατιών, θα πρέπει να μελετήσουν την χρήση, την επικοινωνία, τις πρακτικές ανάγκες του κάθε χωριού, για να καταλάβουν το δίκτυο και την στρατηγική του σημασία.
Για παράδειγμα, ένα ασήμαντο μονοπάτι στην άλλη άκρη της Τήνου που «ανακάλυψα», καθ’ οδόν στην Καμένη Σπηλιά, συνέδεε εξόρυξη «άξαχα» με αυτοσχέδια εξέδρα φορτώσεως σε κοντινό όρμο. Τον 19ο, και τις αρχές του 20ου αιώνα, η Τήνος έκανε εξαγωγές άξαχα σε υαλουργίες.
Βρείτε 5-6 ντόπιους, βάλτε τους να ρωτάνε γέρους, «που πήγαινε μπάρμπα Γιάννη το μονοπάτι; Τι δουλειά έκανε ο μπαμπάς σου; Από που παίρνατε ή πουλούσατε μούστο; Είχατε μαραγκό; Τσαγκάρη; Σταμνά;»
Για παράδειγμα, ένα ασήμαντο μονοπάτι στην άλλη άκρη της Τήνου που «ανακάλυψα», καθ’ οδόν στην Καμένη Σπηλιά, συνέδεε εξόρυξη «άξαχα» με αυτοσχέδια εξέδρα φορτώσεως σε κοντινό όρμο. Τον 19ο, και τις αρχές του 20ου αιώνα, η Τήνος έκανε εξαγωγές άξαχα σε υαλουργίες.Βρείτε 5-6 ντόπιους, βάλτε τους να ρωτάνε γέρους, «που πήγαινε μπάρμπα Γιάννη το μονοπάτι; Τι δουλειά έκανε ο μπαμπάς σου; Από που παίρνατε ή πουλούσατε μούστο; Είχατε μαραγκό; Τσαγκάρη; Σταμνά;»
Έχω μαζέψει αυτά τα στοιχεία για μία-δύο περιοχές και νομίζω ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να το ολοκληρώσει... Όσο έχουμε τους γέρους.
Σωστές οι ερωτήσεις. Για καλάθια πηγαίναμε στη Βωλάξ. Μαραγκό είχαμε. Στάμνες στην Αετοφωλιά. Μούστο στην Καλλονή. Σιτάρι στην Κώμη. Αξίνες στην Ξινάρα αλλά πρόσφατα στον Πύργο. Γουρουνάκια από την Μύκονο μέσω Αϊ Γιάννη Πόρτου.
ΑπάντησηΔιαγραφή