Μου άρεσε η Χώρα. Είχε μία αυθεντικότητα που αφόπλιζε. Ανθρώπους που είχα μάθει. Ξέρω, μερικοί δεν είναι πια μαζί μας. Είχε καΐκια και ψαρόβαρκες, που έτριζαν στις δέστρες τους.
Οι περισσότεροι που έβγαιναν από το καράβι ήταν προσκυνητές, λίγοι ντόπιοι και ελάχιστοι ξένοι τουρίστες, Οι τουρίστες συνέχιζαν για Μύκονο. Πριν το 1980 ο ντόπιος τουρίστας ήταν σπάνιος, γενικά οι Έλληνες δεν ταξίδευαν πολύ στα νησιά, και ακόμα λιγότερο στην Τήνο. Θυμάμαι να λέω «πάω στην Τήνο» και εισέπραττα το «μα είσαι ταμένος;».
Οι περισσότεροι που έβγαιναν από το καράβι ήταν προσκυνητές, λίγοι ντόπιοι και ελάχιστοι ξένοι τουρίστες, Οι τουρίστες συνέχιζαν για Μύκονο. Πριν το 1980 ο ντόπιος τουρίστας ήταν σπάνιος, γενικά οι Έλληνες δεν ταξίδευαν πολύ στα νησιά, και ακόμα λιγότερο στην Τήνο. Θυμάμαι να λέω «πάω στην Τήνο» και εισέπραττα το «μα είσαι ταμένος;».Την δεκαετία του ’80 η Χώρα ήταν ήδη πολιτισμένη. Τα λεωφορεία είχαν συντονιστεί με το καράβι, και υπήρχαν και λίγα ταξί. Ο Χρήστος είχε ένα από αυτά, είχα την φωτογραφία του εδώ, πέρυσι. Οι πολυκατοικίες είχαν αρχίσει να φαίνονται σαν αρχιτεκτονική έκφραση, αλλά τα δρομάκια πίσω από την προκυμαία είχαν την χάρη τους.
Και μετά τον Τριπόταμο, ο Παράδεισος.
Που τον θυμήθηκες τον μπαρμπα Σίμο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι μετά τον Τριπόταμο μετά τον Μουντάδο δεν υπήρχε ο δρόμος τότε που λές. Εκτός και αν πήγαινες με τα πόδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις ένα μοναδικό τρόπο με δυο φωτογραφίες και δυο λόγια να αναστένεις ένα κόσμο που φαντάζει τόσο μακρινός με το σήμερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήη μια ανάρτηση είναι καλύτερη απ τη προηγούμενη.
Είναι απίστευτο πόσα πράγματα έχεις μεταφέρει μέσα από αυτό το μλόκ.
Και το βασικότερο οτι χρονολογίες έχει πεί για το χρηματιστήριο μέσα απο το μπλόκ επιβεβεώνονται
ΑπάντησηΔιαγραφή