Αν η Ιστορία δεν μας έπαιζε παιχνίδια, ο Αλέξανδρος Κορυζής θα ήταν άλλος ένας Διοικητής της Εθνικής, όπου ξεκίνησε υπάλληλος το 1903 και διορίσθηκε διοικητής το 1931. Τον Ιανουάριο του ’41, τον έκαναν πρωθυπουργό, όταν πέθανε ο Μεταξάς. Στις 6 Απριλίου του ’41 είπε «όχι» στους Γερμανούς. Μέχρι τις 18, η Ελλάδα ήταν περίπου Γερμανική. Στις 18, αυτοκτόνησε. Τα βιβλία λένε ότι ήταν αρβανίτικης καταγωγής.
Δεν είναι μόνο οι Ιάπωνες που έχουν στην ηθική τους την προτίμηση της αυτοκτονίας από την ντροπή και την ατίμωση. Και οι Έλληνες αρβανίτικης καταγωγής το έχουν. Και οι Ρωμαίοι το είχαν, είτε εν όψει δικαστικής καταδίκης (αν αυτοκτονούσαν γλύτωναν την περιουσία τους) είτε για λόγους τιμής: για να αποφύγουν την ignominia (την απώλεια «προσώπου») ή την infamia (απώλεια φήμης).
Δεν προτρέπω κανέναν να εξασκήσει το liberum mortis arbitrium, γιατί σε τελευταία ανάλυση, ο αυτόβουλος θάνατος προϋποθέτει αίσθηση τιμής και ελευθερίας. Ούτε καν παραίτηση δεν προτρέπω μετά τόσα σκάνδαλα, τόση κοροϊδία, τόση κατάπτωση, τόση κλοπή, τόση ανικανότητα, τόση ταπείνωση και τόσες …αποδράσεις με ελικόπτερα.
Δυστυχώς η «ευθιξία» μας έχει τελειώσει προ πολλού σε αυτήν την χώρα. Φαίνεται ότι δεν έχουμε μεταξύ μας Ιάπωνες, Αρβανίτες, ή Ρωμαίους. Δεν μας έθιξαν οι υποκλοπές, δεν μας έθιξε ότι είμαστε ο περίγελος της Siemens, δεν μας έθιξε ότι μας τσάκωσαν με DVD, δεν μας έθιξε η συνομωσία για κλοπή με τα ομόλογα ή με το Βατοπέδι. Κανένας ένοχος, κανένας θιγμένος, όλα καλά, ξετσίπωτα και αναίσθητα.
Δεν είναι μόνο οι Ιάπωνες που έχουν στην ηθική τους την προτίμηση της αυτοκτονίας από την ντροπή και την ατίμωση. Και οι Έλληνες αρβανίτικης καταγωγής το έχουν. Και οι Ρωμαίοι το είχαν, είτε εν όψει δικαστικής καταδίκης (αν αυτοκτονούσαν γλύτωναν την περιουσία τους) είτε για λόγους τιμής: για να αποφύγουν την ignominia (την απώλεια «προσώπου») ή την infamia (απώλεια φήμης).Δεν προτρέπω κανέναν να εξασκήσει το liberum mortis arbitrium, γιατί σε τελευταία ανάλυση, ο αυτόβουλος θάνατος προϋποθέτει αίσθηση τιμής και ελευθερίας. Ούτε καν παραίτηση δεν προτρέπω μετά τόσα σκάνδαλα, τόση κοροϊδία, τόση κατάπτωση, τόση κλοπή, τόση ανικανότητα, τόση ταπείνωση και τόσες …αποδράσεις με ελικόπτερα.
Δυστυχώς η «ευθιξία» μας έχει τελειώσει προ πολλού σε αυτήν την χώρα. Φαίνεται ότι δεν έχουμε μεταξύ μας Ιάπωνες, Αρβανίτες, ή Ρωμαίους. Δεν μας έθιξαν οι υποκλοπές, δεν μας έθιξε ότι είμαστε ο περίγελος της Siemens, δεν μας έθιξε ότι μας τσάκωσαν με DVD, δεν μας έθιξε η συνομωσία για κλοπή με τα ομόλογα ή με το Βατοπέδι. Κανένας ένοχος, κανένας θιγμένος, όλα καλά, ξετσίπωτα και αναίσθητα.
Πότε παραιτήθηκε καρεκλοκένταυρος?
ΑπάντησηΔιαγραφήούτε στην Τήνο ούτε στην Αθήνα έχει Γιαπωνέζους. Βούϊδακες, ίσως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευθιξία πέθανε με την ΕΡΕ πριν πολλά χρόνια. Ή με το 49?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον το άρθρο του Κ. Σημίτη στο Capital.gr. (http://www.capital.gr/news.asp?id=682158)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισημαίνει τα γενικά χάλια της χώρας, την εξάρτηση της όποιας Ευρωπαϊκής ανάκαμψης από τις εξελίξεις στις ΗΠΑ, και την αβεβαιότητα για την δυνατότητα της Ευρώπης να διαχειριστεί την τραπεζική κρίση, με τις κακές συνέπειες στην πραγματική οικονομία (τις παραγωγικές δραστηριότητες)
Προβλέπει ότι εμείς εθελοτυφλούμε και ότι θα καταλάβουμε τα χάλια μας το φθινόπωρο μετά από ισχνή τουριστική σαιζόν .
Είναι μάλλον κατά του προστατευτισμού, φοβάται τον εθνικισμό και λέει, επίσης, ότι το κλειδί στις εξελίξεις είναι στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα, και ότι μάλλον δεν βγαίνουμε από τα δύσκολα «φέτος»
Καταλήγει στο ότι πρέπει να «ξαναμπούμε στην τροχιά των Ευρωπαϊκών εξελίξεων από τις οποίες περιθωριοποιηθήκαμε τα τελευταία χρόνια.
Θεωρώ ότι ο κ. Σημίτης υπήρξε από τους σοβαρότερους πρωθυπουργούς στην διαχείριση «δημιουργίας πλούτου» και «διαχείρισης πλούτου». Ωστόσο, όσο μεγαλώνω, θεωρώ ότι μας ψιλοπούλησε στους Γερμανούς (συγγνώμη, μου ξέφυγε, Ευρωπαίους έπρεπε να πω).
Συμφωνώ με τις διαπιστώσεις του, διαφωνώ με το συμπέρασμα περί Ευρωπαϊσμού, και διασκεδάζω που περιμένει την ανάκαμψη της ζήτησης στις …ΗΠΑ για να ορθοποδήσουμε.
Όχι ότι έχω κάτι καλύτερο να προτείνω στο γραικυλικό μας στάδιο… Αλλά, βρε παιδί μου, πως φτάσαμε εδώ από το «Όχι» και το 1945;
ΥΓ. Μην περιμένεις ευθιξία.
Τα διλήμματά μας ήταν να είμαστε φιλορώσοι ή φιλογερμανοί ή φιλογάλλοι ή φιλοάγγλοι. Οι φιλέλληνες είναι οι ξένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφή