"... Επι πλέον Παναγιώτατε και Αξιοσέβαστε πρέπει να γνωρίζετε ότι, αυτή η διαμάχη δεν δημιουργήθηκε τώρα, αλλά εδώ και δεκαπέντε χρόνια και διαδόθηκε από τον αποθανόντα πατέρα Αρχιμανδρίτη Gabriello, ο οποίος ήταν δημόσιο πρόσωπο στην Οξομερέα και είχε επιρροή τόσο στους κληρικούς όσο και στους λαϊκούς, πεπεισμένος ο αναφερόμενος παπα Νικόλας, από τις μαρτυρίες καθώς και από άλλους λόγους, τον εξεδίωξε βίαια από μπρος του και έδωσε λόγο στην εκκλησία και μετά από τρία χρόνια, που οι Cavi κατέλαβαν εκείνο το κτήμα , έκαναν ανταλλαγή, με έναν Έλληνα, ο οποίος έδωσε ένα αμπέλι στην εκκλησία που το τηρούσε στην κατοχή του, από τον Αύγουστο του 1787 έως τώρα, όπως σαφώς περιέγραφε το συμβόλαιο με σύμφωνο τον ψευδόμενο Αρχιμανδρίτη: από την άλλη, η απόδειξη είναι ξεκάθαρη και προφανής υπέρ της Εκκλησίας, και αυτό το κάναμε κατανοητό στον ίδιο τον Παπά με ακόμα περισσότερες συζητήσεις και στο σημείο αυτό παύω, για να μην επεκταθώ επί μακρόν και επείσθη...".
Ολόκληρο το χειρόγραφο κείμενο, στα Ιταλικά της εποχής εδώ. Από το Οδοιπορικό στα Κάτω Μέρη του π. Αντώνη Φ. Εάν υπάρχουν λάθη στην μετάφραση, είναι δικά μου (αλλά κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτη). "Cavi" είναι επίτροποι ή διαχειριστές εκκλησίας
Δεν είμαι νησιώτης. Είμαι Καρπενησιώτης. Ευρυτάνας των βουνών και των λόγγων. Έζησα την εφηβεία μου και την άνδρωσή μου ως τσοπάνος, αγρότης, κυνηγός και στρατοκόπος. Επιστρέφοντας στις εφηβικές μου στράτες, ώριμος πια –πενηντάρης και βάλε– χαρτογράφησα τοπογραφικά, λαογραφικά και ιστορικά, τις στράτες του χωριού μου, που οδηγούσαν στα χωράφια και στα λιβάδια, στα βουνά και στα λόγγια, στις κορφές και στα διάσελα. Τις στράτες που πορεύονταν για αιώνες οι προγονοί μου στα κακοτράχαλα βουνά του τόπου μου, δίνοντας τη σκληρή μάχη της επιβίωσης, της προκοπής και της λευτεριάς. Όλους αυτούς τους είδα μπροστάρηδες στο χορό των Ελλήνων ηρώων και μαρτύρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τούτο μέχρι πρόπερσι το καλοκαίρι, που επισκέφτηκα και προσκύνησα την ενδοχώρα της Τήνου, με τα χιλιάδες χιλιόμετρα των πεζουλιών και τον αυγουστιάτικο αέρα να μοσχοβολά τα βότανα της τηνιακής γης.
Καλή η χάρη της Παναγιάς, προτιμητέα –στους καιρούς μας– η ρέμβη κι η λαγνεία στ΄ ακρογιάλια και στις παραλίες, αξιόλογη η προσφορά των επωνύμων στην τηνιακή τέχνη και διανόηση, όμως δίπλα και πάνω απ΄ αυτά βρίσκονται οι πεζούλες, τα χωράφια, οι καλύβες κι οι στάνες, ο ιδρώτας και το αίμα εκατοντάδων Τηνίων γενεών. Αν κάποτε τιμηθεί με μνημείο ο μόχτος του λαού, τούτο θα είναι η τηνιακή ενδοχώρα.
Από Καρπενήσι
Αλέξανδρος Χουλιαράς
Υ.Γ.
Σας γράφω μέσω του σχολίου καθώς δεν έχω το e-mail σας.To e-mail μου είναι alhouliaras@in.gr
Τα θεμέλιά μου στα βουνα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τα βουνα σηκωνουν οι λαοι στον ωμο τους
και πανω τους η μνημη καιει
ακαυτη βατος.
Μνημη του λαου μου σε λενε Πινδο και σε λενε Αθω