Ταξίδευα και σκεφτόμουν… Τι μας έχει πιάσει όλους και γράφουμε και εκπέμπουμε; To ρώτησε και ο «νοών… νοείτω» πριν ενάμιση μήνα. Μετριόμαστε. Βλέπουμε πόσοι κουβαλάνε τα ίδια μυαλά με εμάς, και αυτό μας παρηγορεί ή μας δίνει την αίσθηση ότι επικοινωνούμε. Κάτι σαν μεγάλο καφενείο με πολύ κόσμο, πολλά τραπέζια, πολλές παρέες, κάθε μια με την συζήτησή της, άλλοι μιλάμε για πολιτικά, άλλοι ψάχνουμε για κοινό παρονομαστή, άλλοι βγάζουμε αισθησιασμό ή μοναξιά ή τους φόβους μας.
Και πίσω από όλα αυτά, τουλάχιστον για πολλούς από εμάς, ο παροχέας της πλατφόρμας που μας αφήνει να γκρινιάζουμε, να γράφουμε ποιηματάκια, να στέλνουμε λουλούδια, να κάνουμε προπαγάνδα… Η Google, που ξεκίνησε σαν μηχανή αναζήτησης για να μαθαίνετε πως λέγεται το λουλούδι της εικόνας, μας δείχνει τον εαυτό μας από ψηλά, ήδη παρέχει υπηρεσίες ήχου και εικόνας σε live επικοινωνία, και πρόσφατα είδα ότι μπαίνει στην συμβατική τηλεφωνία.
Κάτι μεταξύ του Μεγάλου Αδερφού και του έργου Sleeper με τον Woody Allen.
Πριν τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο, το σύνθημα ήταν carpe diem quam minimum credula postero, ή love the one you're with.
Και πίσω από όλα αυτά, τουλάχιστον για πολλούς από εμάς, ο παροχέας της πλατφόρμας που μας αφήνει να γκρινιάζουμε, να γράφουμε ποιηματάκια, να στέλνουμε λουλούδια, να κάνουμε προπαγάνδα… Η Google, που ξεκίνησε σαν μηχανή αναζήτησης για να μαθαίνετε πως λέγεται το λουλούδι της εικόνας, μας δείχνει τον εαυτό μας από ψηλά, ήδη παρέχει υπηρεσίες ήχου και εικόνας σε live επικοινωνία, και πρόσφατα είδα ότι μπαίνει στην συμβατική τηλεφωνία.
.jpg){kind=link}
Κάτι μεταξύ του Μεγάλου Αδερφού και του έργου Sleeper με τον Woody Allen.
Πριν τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο, το σύνθημα ήταν carpe diem quam minimum credula postero, ή love the one you're with.
Μεγάλη κουβέντα το "love the one you're with". Αν και ηχητικά και μόνο προτημώ το "the one I love" http://www.youtube.com/watch?v=8AKycxKtHLo
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
Ο φίλος από "Rochester"
Έτσι ακριβώς όπως τα λες...Μετριόμαστε, αλλά μάλλον μας βρίσκω πολύ λίγους και διασπαρμένους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε μήπως να το αφήσω για αργότερα;
Λέω, σε περίπτωση...
Δεν είμαστε λίγοι, αλλά δεν έχουν όλοι μάθει να λένε τι τους τρώει χωρίς φόβο και εμπάθεια. Το πρόβλημα των ανθρώπων και των Ελλήνων ειδικά είναι η συναισθηματική ωριμότητα είτε στιην πολιτική είτε στην κοινωνική ή στην προσωπική ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήAh, the orgasmatron... They don't make them like they used to anymore...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ξενικό βρε παιδιά βάλτε και κανένα ελληνικό
ΑπάντησηΔιαγραφήEn'Tino δεν έχουμε αρκετό rock and roll,τελεία. Το τραγούδι σου το βρήκα στο http://www.youtube.com/watch?v=mNBKM5so8tQ
ΑπάντησηΔιαγραφήArtanis, το θυμάσαι το "είμαστε δυό είμαστε τρεις είμαστε χιλιοι δεκατρείς"; Στην Gaia (του Asimov) η επικοινωνία δεν είχε πρόβλημα από την απόσταση. Αν σου αρέσει το science fiction, το Foundation's Edge της σειράς Foundation, του ιδίου, μπορεί να σε ταξιδέψει
Ανώνυμε 3.40, και η δύσκολη επικοινωνία είναι πολύτιμη
Ανώνυμε 3.57, είδες τι έπαθε ο Woody Allen που έμεινε πολλή ώρα μέσα...
Ανώνυμε 8.06, βρήκα ρεμπέτικο.
Σαν να λέμε καλό το orgasmatron αλλά λίγο αντικοινωνικό
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωράνε και δύο ανώνυμε 10:50...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβή έγινε η επικοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε μας δινόταν απλόχερα.
Άμεση κάποτε η έκφραση.
Τώρα μέσα από διαύλους.
Στενή κάποτε η επαφή.
Χωρίς σύνορα τώρα.
Τότε, ή τώρα;
Θυμόμαστε το χθες, ζούμε το σήμερα, και οικοδομούμε το αύριο.
Ο καθένας με τον τρόπο του και τον χρόνο του.
ΥΓ. Με τιμάει η παραπομπή σου.
Ευχαριστώ.