Εκεί που τελειώνει ο δρόμος

Από τότε που ξεκίνησα αυτό το αστειάκι με το blogging, όποτε κάποιος που ξέρω, πραγματικά ή εικονικά, λέει ότι θα επισκεφθεί το νησί, αναρωτιέμαι μήπως κάνω λάθος που δίνω τέτοια εγωκεντρική εικόνα, και μήπως παραπλανώ με εικόνες που δεν είναι ακριβώς πραγματικότητα

Ωστόσο φίλε Νοών…νοείτο, να έρθεις, αν και θα σου έλεγα ότι ο Αύγουστος δεν είναι ο ιδανικός μήνας. Έχει κόσμο. Ο Ιούνιος ή ο Σεπτέμβριος είναι καλύτεροι, τέλη Απριλίου με μέσα Μαΐου έχουν τα καλύτερα χρώματα, και οι περίπατοι του Οκτωβρίου είναι σαν παλιό μαύρο κρασί, σε περιβόλι με κανέλα και κυκλάμινα.

Η Πόλη θα σε απογοητεύσει, φοβάμαι. Τα χωριά έχουν πάντα περιθώριο για «ανακάλυψη». Ακόμα και σε προσκυνηματικά μέρη έχει ωραίες εικόνες (έχουμε αρκετά προσκυνηματικά).


Τελικά, όλα είναι σχετικά. Τι περιμένεις να δεις, τι βλέπεις, τι προηγούμενες παραστάσεις είχες και σε τι συναισθηματική προδιάθεση βρίσκεσαι. Τα μέρη που αρέσουν σε μένα είναι αυτά που δεν μπορείς να βρεις αν έχεις αυτοκίνητο... Ή που ξεκινάνε εκεί που τελειώνει κάποιος δρόμος…