Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Η Δευτέρα μετά την Κυριακή


Δυό μέρες τώρα, εγώ είχα τον φακό μου στον ουρανό και στον ορίζοντα και στα μικρά φθινοπωρινά λουλούδια.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο, νομίζω, και καμία εκ των υστέρων ανάλυση δεν θα ρίξει φως στα απλά πράγματα. Ελπίζω να τέλειωσε το αδιέξοδο που βλέπω, εγώ τουλάχιστον, από το τέλος του 2007…


Δεν χαλιέμαι με κανένα εκλογικό αποτέλεσμα, ο κόσμος τελικά έχει περισσότερη συλλογική σοφία από οποιονδήποτε αναλυτή ή σχολιαστή. Ένα με χαλάει… Την δεκαετία του ’60, που οι περισσότεροι από εσάς δεν ζούσατε, κυβέρνηση ήταν ο Καραμανλής και αντιπολίτευση ο Παπανδρέου. Θα προτιμούσα οι βουλευτές, οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί να μην είναι κληρονομικοί.

Κατά τα λοιπά, εύχομαι ο τόπος να πάει μπροστά, υπάρχουν νέα άφθαρτα πρόσωπα, η διαφθορά έχει αναγνωριστεί σαν «κακό», και ο νέος «Αρχηγός» έχει ικανά άτομα γύρω του. Και, εγωιστικά, εύχομαι να μην καταστραφούν τα λίγα που μας έχουν μείνει, η γλώσσα, το τοπίο, τα γεράκια (και ό,τι άλλο έχει περισσέψει).

Και, ξέρω, και από την δουλειά μου, η αντιπολίτευση είναι ασύγκριτα πιο εύκολη από την κυβέρνηση.

5 σχόλια:

  1. αυτό αλλενάκι είναι παραδειγμα αυτοαναφερόμενου συστήματος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τόσα χρόνια τον Παπανδρέου του λένε ότι πέφτει από ποδήλατα και πνίγεται με κανό και δεν μιλάει και έτσι και αλλιώς. Που πήγαν όλοι αυτοί τώρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 10 μονάδες δεν βγαίνουν από μόνες τους. Η ΝΔ ήταν διαλυμένη ο κόσμος κουρασμένος και ο άλλος τάζει ανανέωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σημασία είχει το αύριο και όχι το σήμερα, όπου όλα είναι φρέσκα και αισιόδοξα (;)
    Άντε να δούμε λοιπόν, πόσα "πιάνει" κι αυτός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή