Η χαρά μου στην Τήνο ήταν, τα τελευταία χρόνια, να είμαι εκεί χειμώνα (δηλαδή να έχει χαλάσει ο καιρός), να κόβεται το ρεύμα και το τηλέφωνο, και να βιώνω πρότερες συνθήκες, πριν το ηλεκτρικό ρεύμα και το τηλέφωνο και τα pc με τα ADSL ή τις ασύρματες συνδέσεις.
Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρχε, τουλάχιστον στα χωριά της ενδοχώρας, πριν 50 ή 100 χρόνια, και αν κάτι χαρακτηρίζει την Τήνο, είναι ότι ελάχιστα άλλαξε από τον μεσαίωνα μέχρι περίπου το 1960, και από το 1990 και μετά ψάχνεις να βρεις υπολείμματα αυτού του παρελθόντος.
Ελάχιστοι βέβαια αναπολούν αυτό το παρελθόν, γιατί μπορεί να λέω εγώ ότι ο κόσμος είχε υπερήφανη αυτάρκεια, ή ρομαντικά σπεροκαθίσματα και μπαντινάδες, ή αυθόρμητη αρχιτεκτονική με ανθρώπινα μέτρα, ή γάργαρο νερό στο ξινάρι, αλλά ο πολύς ντόπιος κόσμος θέλησε να ξεφύγει από αυτά, γιατί η ζωή ήταν δύσκολη, το ψωμί δεν έφτανε πάντα, όταν έβρεχε το δώμα ήταν μόνο 80% στεγανό… Ίσως έτσι εξηγείται πόσο εύκολα ξεχάσαμε το παρελθόν μας.
Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρχε, τουλάχιστον στα χωριά της ενδοχώρας, πριν 50 ή 100 χρόνια, και αν κάτι χαρακτηρίζει την Τήνο, είναι ότι ελάχιστα άλλαξε από τον μεσαίωνα μέχρι περίπου το 1960, και από το 1990 και μετά ψάχνεις να βρεις υπολείμματα αυτού του παρελθόντος.
Ελάχιστοι βέβαια αναπολούν αυτό το παρελθόν, γιατί μπορεί να λέω εγώ ότι ο κόσμος είχε υπερήφανη αυτάρκεια, ή ρομαντικά σπεροκαθίσματα και μπαντινάδες, ή αυθόρμητη αρχιτεκτονική με ανθρώπινα μέτρα, ή γάργαρο νερό στο ξινάρι, αλλά ο πολύς ντόπιος κόσμος θέλησε να ξεφύγει από αυτά, γιατί η ζωή ήταν δύσκολη, το ψωμί δεν έφτανε πάντα, όταν έβρεχε το δώμα ήταν μόνο 80% στεγανό… Ίσως έτσι εξηγείται πόσο εύκολα ξεχάσαμε το παρελθόν μας.
Οπως ακριβώς τα λες Αμμοδύτη. Θυμάμαι περί το '87, που γύρω στο δεκαπενταύγουστο έπεφτε συνέχεια το ρεύμα τα βράδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν τύχαινε και είχε φεγγάρι και καθόσουν στην αυλή... αχ!
Τι χωριό ήταν αυτό με ασημένια σπίτια, με χωράφια που γέμιζαν ξαφνικά αγελούδες...
Κι όντως, σήμερα, πέφτει το internet για μία μέρα και παθαίνουμε ταράκουλο (και πρώτος εγώ).
Να 'σαι καλά να μας τα θυμίζεις!
ΟΙ φωτό έιναι υπέροχες όπως πάντα...Όσον αφιορά τα υπόλοιπα, δεν έχω μεγαλώσει σε χωριό και δεν ξέρω πώς ήταν η ζωή εκέι...Είμαι παιδί της πόλης, δυστυχώς, γεννιά της τηλεόρασης(και των δελτίων ειδήσεων)...Το νετ, ήταν απλά ένα πέρασμα στην κοινωνίας της υπερπληροφόρησης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ακριβώς έχω επισημάνει κάποιες φορές.
Το υπέροχο και συνάμα τρομερό του διαδικτύου και όχι μόνον, ως αποτέλεσμα της "προόδου" και της τεχνολογικής ανάπτυξης.
Ήρθε να καλύψει εποχές πιο αγνές αλλά συνάμα και ανέχειας.
Η αγνότητα μιας άλλης εποχής ταυτίστηκε με την στέρηση βασικών πραγμάτων.
Έτσι σήμερα συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα.
Οι στερήσεις του σήμερα όμως σπάνια περιλαμβάνουν ψήγματα αγνότητας και ρομαντισμού.
Οι στερήσεις του χθες έγιναν στερητικά σύνδρομα σήμερα.
Ευτυχώς που κάποιοι τόποι συντηρούν τον ρομαντισμό την θύμιση και την αγνότητα προσπαθώντας να διαφυλάξουν το μέτρο, ισσοροπώντας ανάμεσα στο χθες και το σήμερα.
Σε σωστή βάση μπαίνουν τα θέμα , πρέπει να προστεθεί όμως ακόμη, οτι εκείνο που δυσκολεύει αφάνταστα τη ζωή μας, είναι η μανία να αρέσουμε πρώτα στους άλλους και μετά στον εαυτό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή3:18 έχεις πολύ δίκιο αλλά αυτό είναι ίσως το βαθύτερο πρόβλημα που έχουμε σαν κοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφή