«Έχουν περάσει 32 χρόνια από τότε και όποτε το θυμόμαστε γελάμε» μου εξιστόρησε κάποια ευγενική ψυχή.
«Ήταν το πανηγύρι του Αγ. Αγαπητού και ξέρεις τι γλέντια κάναμε τότε;» συνέχισε.
«Ήμουν μικρή. Ήταν ο πρώτος καιρός και δεν τα καλά΄χαμε με τον ... Οι γονείς μου δεν τον θέλανε-είχανε άλλα όνειρα για μένα.
Εκείνο το βράδυ λοιπόν είχαμε πάει στο πανηγύρι και μόλις το έμαθε ο...πήρε μια floretta και κατέβηκε προς τ’Αγάπι. Έλα όμως που του χάλασε η μηχανή στην Ξυνάρα! Τι να κάνει κι αυτός, τό’κανε με τα πόδια όλο τον δρόμο!
Όταν τον είδε ο αδερφός μου αγρίεψε-τι θέλει αυτός εδώ;
«Ήταν το πανηγύρι του Αγ. Αγαπητού και ξέρεις τι γλέντια κάναμε τότε;» συνέχισε.
«Ήμουν μικρή. Ήταν ο πρώτος καιρός και δεν τα καλά΄χαμε με τον ... Οι γονείς μου δεν τον θέλανε-είχανε άλλα όνειρα για μένα.
Εκείνο το βράδυ λοιπόν είχαμε πάει στο πανηγύρι και μόλις το έμαθε ο...πήρε μια floretta και κατέβηκε προς τ’Αγάπι. Έλα όμως που του χάλασε η μηχανή στην Ξυνάρα! Τι να κάνει κι αυτός, τό’κανε με τα πόδια όλο τον δρόμο!
Όταν τον είδε ο αδερφός μου αγρίεψε-τι θέλει αυτός εδώ;
Μας λες με υπονοούμενα αλλα ψητό δεν βλέπουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι ιστορίες από τις οποίες πρέπει να είναι γεμάτες το νησί΄, είναι ο,τι πρέπει για να μην τρελαθούμε αυτές τις μέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε 2:18, αυτή ήταν μια όμορφη ιστορία που μου διηγήθηκαν, μου άρεσε και τη δημοσίευσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω για ποια υπονοούμενα μιλάς, και σε ποιο ψητό αναφέρεσαι.
Άλλο ένα δείγμα ότι ο ρομαντισμός χάθηκε,τελείωσε,έσβησε...