Σου είπαν ψέματα πολλά

Όπως λέει και του τραγούδι, «σου είπαν ψέματα πολλά, ψέματα σήμερα σου λένε ξανά, αύριο ψέματα ξανά θα σου πουν, ψέματα σου λένε οι εχθροί σου μα κι οι φίλοι σου σού κρύβουν την αλήθεια». Όχι, ο λόγος δεν είναι για την πράσινη ανάπτυξη και τα παραμύθια με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (αν και ταιριάζει και εκεί…). Ο λόγος είναι για το «Ασφαλιστικό»

Πριν από χρόνια, επί Σημίτη, λίγο πριν την ένταξή μας στο Ευρώ της Ευρώπης, εκεί περί το 2000 μ.Χ., τότε που όλοι αισθανόταν πλούσιοι, είπε κάποιος φουκαράς (μα μην ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός;) «δεν λύνουμε επιτέλους και το ασφαλιστικό;»


Τότε θα ήταν σχετικά εύκολο, γιατί τα χαρτοφυλάκια των ασφαλιστικών ταμείων είχαν τέτοιες υπεραξίες, που εύκολα μπορούσαν να γεμίσουν οι τρύπες, να συγχωρεθούν οι αμαρτίες και να φτιαχτεί ένα βιώσιμο σύστημα. Κάθε ένας του χώρου, που δεν ήταν αποδεδειγμένα ηλίθιος, ήξερε ότι αν δεν γινόταν τότε διαρθρωτικές αλλαγές και παρεμβάσεις, το ασφαλιστικό σύστημα θα ήταν καταδικασμένο σε χρεοκοπία.

Χρεοκοπία σε ένα ασφαλιστικό σύστημα, σημαίνει ότι οι μηνιαίες υποχρεώσεις δεν καλύπτονται από έσοδα από εισφορές και έσοδα από τόκους, μερίσματα και υπεραξίες του χαρτοφυλακίου στο οποίο οι εισφορές των παλαιότερων γενεών ήταν τοποθετημένες. Σε ένα κρατικό ασφαλιστικό σύστημα, η χρεοκοπία είναι πολύ δύσκολη, γιατί η κάθε κυβέρνηση δανείζεται ή φορολογεί για να καλύψει αυτά τα ελλείμματα.

Στην Ελλάδα του 2009 το πρόβλημα είναι ότι η αξία των χαρτοφυλακίων έχει καταβαραθρωθεί, κυρίως από την πτώση των αγορών. Παλαιότερα θα έλεγα από κακοδιαχείριση και αρπαχτές και δομημένα ομόλογα (αυτά όμως είναι πια πταίσματα μπροστά στην πτώση των αξιών). Έχουμε περίπου 4.500.000 εργαζόμενους που εισφέρουν και 2.500.000 συνταξιούχων που εισπράττουν (και αρκετά παράσιτα και τρωκτικά).


Στην Ελλάδα του 2009, έχουμε ύφεση και αύξηση της ανεργίας, δηλαδή μείωση των εισφορών. Απίθανο Δημόσιο χρέος, δηλαδή αδυναμία να δανειζόμαστε για να καλύπτουμε ελλείμματα. Και υποχρέωση να μαζέψουμε την ακαταστασία στο μαγαζί.


Όλα αυτά φτιάχνουν μια εικόνα άσχημη, που μόνο μία εξέλιξη θα έχει. Εγώ μάλλον δεν θα πάρω σύνταξη, και τα λεφτά που δίνω τώρα πάνε χαμένα (για μένα). Ο τωρινός συνταξιούχος μάλλον θα δει περικοπές. Ή θα του λένε, «αντί να πάρεις σύνταξη αυτό το μήνα, θα σου δώσουμε μια δωρεάν εκδρομή να δεις τις όμορφες ανεμογεννήτριες στο βουνό». Οι εργοδότες, όσοι δεν φαλιρίσουν, θα κληθούν να δώσουν κάτι παραπάνω. Θα φορολογήσουν ό,τι κουνιέται, μπας και καλύψουν τις τρύπες. Φυσικά και θα ξεπουλήσουν ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, σαν Έθνος, για να αγοράσουν λίγη ακόμα ανοχή από τους Γερμανογάλλους.


Το 2000, που ο Σημίτης σκέφτηκε να πιάσει το πρόβλημα, σύσσωμη η Κυβέρνησή του και το κόμμα του έκανε κατενάτσιο. Πρώτοι και καλύτεροι οι αρμόδιοι «Υπουργοί». Μετά η Νέα Δημοκρατία… έεε τι να λέμε τώρα, περίμενε κανείς να λύσει η κυρία Φάνη αυτό που δεν ήθελε να λύσει ο κύριος Μιλτιάδης και ο κύριος Φοίβος;


Ήρθε τώρα η σειρά νέων μαθητευομένων μάγων. Μεταξύ συναίνεσης, διαλόγου, πρασινάδας και παραμυθιού… Θα κάνω μια πρόβλεψη: Έρχονται δύσκολα, και για τους μάγους, αλλά κυρίως για εμάς.