Τη δεύτερη μέρα λοιπόν, εάν δεν είχαν προλάβει την προηγούμενη, σειρά είχαν τα περιβόητα λουκάνικα.
Το κρέας έχοντας μετατραπεί σε κιμάς και με μπόλικο μάραθο και μπαχάρια, περίμενε με ησυχία να γεμιστεί.
Γι αυτό τον σκοπό υπήρχε συγκεκριμένο μηχάνημα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, όπου με το κατάλληλο χωνί γεμίζονταν.
Παλαιότερα που δεν υπήρχε η δυνατότητα τέτοιου εργαλείου η εναλλακτική και κοπιαστικότερη λύση ήταν δια χειρός!
Στη συνέχεια τα λουκάνικα τα τρυπούσαν με σακοράφα για να φύγει ο επιπλέον αέρας και αφού «ξεπλένονταν» σε κρασί έπαιρναν τη θέση τους στα καλάμια όπου έμεναν όσο χρειαζόταν μέχρι κάπως να στεγνώσουν και κατόπιν τα κατέβαζαν σε αεριζόμενο κατώι όπου και παρέμεναν.
Στις μέρες του καταψύκτη ο χρόνος αερισμού είναι περιορισμένος στις 10-15 μέρες ανάλογα τον καιρό. Τότε όμως έπρεπε να μείνουν μέχρι να ξεραθούν εντελώς. Ή τα έβαζαν στην γλίνα και αυτά.
Το κρέας έχοντας μετατραπεί σε κιμάς και με μπόλικο μάραθο και μπαχάρια, περίμενε με ησυχία να γεμιστεί.
Γι αυτό τον σκοπό υπήρχε συγκεκριμένο μηχάνημα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, όπου με το κατάλληλο χωνί γεμίζονταν.
Παλαιότερα που δεν υπήρχε η δυνατότητα τέτοιου εργαλείου η εναλλακτική και κοπιαστικότερη λύση ήταν δια χειρός!
Στη συνέχεια τα λουκάνικα τα τρυπούσαν με σακοράφα για να φύγει ο επιπλέον αέρας και αφού «ξεπλένονταν» σε κρασί έπαιρναν τη θέση τους στα καλάμια όπου έμεναν όσο χρειαζόταν μέχρι κάπως να στεγνώσουν και κατόπιν τα κατέβαζαν σε αεριζόμενο κατώι όπου και παρέμεναν.
Στις μέρες του καταψύκτη ο χρόνος αερισμού είναι περιορισμένος στις 10-15 μέρες ανάλογα τον καιρό. Τότε όμως έπρεπε να μείνουν μέχρι να ξεραθούν εντελώς. Ή τα έβαζαν στην γλίνα και αυτά.
Τα χοιροσφάγια είναι παμπάλαια συνήθεια. Ενα δύο ζώα συντηρούνται εύκολα από μια αγρότική οικογένεια 4-5 ατόμων. Το γουρούνι είναι αποτελεσματικός μετατροπέας σχεδόν κάθε τροφής σε πρωτεϊνη και λίπος. Με την μέθοδο που δείχνεις, ένα γουρούνι σε 2-3 μέρες μετατρέπεται σε ανθρώπινη τροφή που συντηρείται χωρίς ψυγείο από τον Νοέμβρη-Δεκέμβρη άνετα μέχρι το Πάσχα, και ελάχιστα κομάτια μέχρι αρχές Ιουνίου. Σε περιόδους σχετικής φτώχειας και όχι περισσεύματος φαγητού, τα ανθυγιεινά με σημερινά δεδομένα χοιρινά προϊόντα και υποπροϊόντα ήταν πολύτιμα (στις απο ανάγκη μικρές δόσεις των περασμένων αιώνων). Παιδιά έτρωγαν κριθαρένιο ψωμί με γλύνα (αντί για βούτυρο) και πετιμέζι για μαρμελάδα. Τωρα είναι «παράδοση». Μέχρι το 1960 ήταν ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Ωραία η ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόσεχε το λουκανικόραβδο γιατί δεν βλέπω καλά τις δίπλες που είναι κρεμασμένες
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε 10:42, σ΄ευχαριστώ για τη συμπλήρωση των πληροφοριών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθέσω ότι τα σίσερα που υπάρχουν στην προηγούμενη ανάρτηση ήταν και συνοδευτικά του πρωινού ή απογευματινού καφέ ή πιο συνηθισμένα με το τσάι. Ίσως το λίπος που υπήρχε σ'αυτό το έδεσμα, βοηθούσε και στις χειμωνιάτικες θερμοκρασίες. Εξάλλου, κεντρική θέρμανση μπήκε στα αγροτικά σπίτια μόλις τα τελευταία 20,για να μην πω 10, χρόνια. (όλου και κάπου θα υπάρχουν σομπίτσες ακόμη!)
Ανώνυμε 12:11, αν διάβασες καλά την ανάρτηση αναφέρει ότι έξω στον ήλιο και τον αέρα μένει για λίγο, μετά μεταφέρεται σε πιο ασφαλές μέρος. Οπότε μη φοβάσαι!
*όλο
ΑπάντησηΔιαγραφή