Εξαφανίστηκα για λίγο γιατί σκεφτόμουν άλλα... Τα παλιά πολιτικά, αυτά που ξέρουν όσοι πρόλαβαν την δεκαετία του ’60 και του ’70, μάλλον τέλειωσαν. Και, βασικά, τέλειωσαν επειδή τέλειωσε ο Ψυχρός Πόλεμος, το 1991. Όλη η διαμάχη «αριστερά – δεξιά» τέλειωσε τότε. Μάλλον τέλειωσε και η Θρησκεία εκείνης της εποχής, που στον Δυτικό Κόσμο είχε το επιγραμματικό τίτλο της «Ελευθερία της Αγοράς» ή «Ελευθερία Επιλογής». Με τους Σοβιετικούς εκτός δράσης, αυτά τα συνθήματα ατόνησαν.
Από εδώ το ψάχνω, από εκεί το ψάχνω, δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβεις τι γίνεται, ιδίως όταν είσαι ζωντανός στο τώρα, και δεν βλέπεις τον κόσμο από κάποια μελλοντική μακροσκοπική σκοπιά. Όσο καταλαβαίνω λοιπόν, νομίζω ότι πάμε σε μια κατάσταση “status quo ante”. «Αντίδραση». Αμυδρά θυμάμαι από τότε που νόμιζα ότι είχα πολιτικές ανησυχίες ότι Αντίδραση ήταν η επιστροφή του συντηρητισμού, και είχε αρνητική έννοια – με την τότε αριστερή φρασεολογία. Τώρα, τουλάχιστον το διαδίκτυο δεν λέει τίποτα για αυτό, τουλάχιστον τίποτα στα Ελληνικά. Στα Αγγλικά, φυσικά βρίσκεις…
Η «Αντίδραση» πρωτοαναφέρθηκε σχετικά με την προσπάθεια επαναφορά της Μοναρχίας μετά την Γαλλική Επανάσταση. Αντιδραστικός θεωρήθηκε ο Μέττερνιχ στην προσπάθεια του να επιβάλει την Νέα Τάξη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, και να παρεμποδίσει την Ρωσία του τσάρου Αλέξανδρου από το να βοηθάει φιλελεύθερα κινήματα στην Γερμανία, την Ιταλία και την Γαλλία, κάτι που δεν κατάφερε, γιατί έγιναν επαναστάσεις και κινήματα στην Ευρώπη στα μέσα του 19ου αιώνα.
Τα κινήματα που δεν μπόρεσε να ελέγξει η Νέα Τάξη του Μέττερνιχ τον 19ο αιώνα, ήταν η Δημοκρατία, ο Φιλελευθερισμός, ο Εθνικισμός και ο Σοσιαλισμός. Στον 20ο αιώνα, η λέξη Αντίδραση ταυτίστηκε με άλλα πράγματα, και αναρωτιέμαι αν και πώς έχει επανέρθει στις αρχές του 21ου.
Μάλλον να ευχόμαστε να εκλείψει σ αυτόν τον αιώνα η αντίδραση και να παραμείνει μονάχα η δράση, γιατί η αντίδραση απέναντι σε μια δράση που θεωρείς αρνητική δεν είναι ποτέ η σωστή δράση αλλά είναι ουσιαστικά μια τεχνητή πόλωση για την συνέχεια της δράσης που δήθεν πολεμάς. Αντί να αντιδρούμε ίσως θα έπρεπε να αναζητήσουμε ορθή δράση
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιδραστικούς ξέρω εγω τα φασιστόμουτρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μέττερνιχ όπως ξέρεις ήταν αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, καθόλου αγγελούδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντίδραση κάνεις κι εσύ σε προσωπικό επίπεδο με τη νοσταλγία σου για τα περασμένα (και καλά κάνεις). Αντίδραση σε πολιτικό επίπεδο δεν είμαι σίγουρη ότι θα ωφελήσει κανέναν. Νομίζω πάντα είχε αρνητική έννοια γιατί είναι το αντίθετο του προοδευτισμού.
Goodmoaning.
8.25, άλλο προσωπική αντίδραση, άλλο πολιτική αντίδραση όπως την καταλαβαίνεις και άλλο Αντίδραση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τη διευκρίνιση αλλά περιττεύει. Τα είχα αντιληφθεί όλα αυτά όταν πρωτοδιάβασα το κείμενο και το σχόλιό μου τα υποδηλώνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιδραστικό λέμε ένα παιδί που δεν κουμαντάρεται εύκολα από τους γονείς του. Προηγείται νομίζω η αντίδραση και μετά έρχεται η αντίσταση. Δεν το λέμε αντιστασιακό το παιδί. Η αντίσταση είναι οργανωμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αντίδραση είναι η αντίρροπη της δράσης φυσική δύναμη.
Όταν η φυσική δύναμη Δράση ασκείται στο κενό δεν υπάρχει αντίδραση. Όταν ασκείται σημειακά ή σε επιφάνεια εμφανίζεται η αντίδραση. Αν η αντίδραση είναι αμελητέα, το σώμα στο οποίο ασκείται η δράση κάμπτεται, υποχωρεί, λυγίζει, αν η αντίδραση είναι ισοδύναμη σε μέγεθος τότε έχουμε κοντράρισμα, αν είναι μεγαλύτερη έχουμε απώθηση και εξουδετέρωση της ασκηθείσας δράσης.
Τι ωραίες είναι οι χειμωνιάτικες παραλίες της Ελλάδας!
@αλλενάκι
Οταν ήμουν στο πανεπιστήμιο, όσοι δεν συμφωνούσαμε με τις καταλήψεις, τις πορείες, τον προπηλακισμό και την συναλλαγή με τους "καθηγητές" λεγόμασταν αντιδραστικοί, από τα ίδια στοιχεία που δείραν τον αντιδραστικό Πρύτανη τον Κύττα. Εναν από τους τρείς [3] όλους και όλους από τους καθηγητάδες που δίδασκε καθημερινά εμας τους απλούς φοιτητάκους.
ΑπάντησηΔιαγραφή