Μ. Παρασκευή στ'Αγάπι

Τις περισσότερες φορές επισημαίνω πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα, ακόμη και στα χωριά και ότι τίποτα δεν είναι όπως παλιά.


Το μόνο όμως που δεν έχει αλλάξει είναι οι τελετές και τα έθιμα της περιόδου του Πάσχα, τα οποία μένουν αναλλοίωτα με το πέρασμα του χρόνου (για την ώρα).

Μ.Παρασκευή λοιπόν και στο χωριό Αγάπι ο κόσμος συγκεντρώθηκε από νωρίς για να παρακολουθήσει τη μεγάλη αυτή μέρα για τον Χριστιανισμό.

Οι καμπάνες δεν ηχούν για να αναγγείλουν την έναρξη της τελετής, αφού λόγω του μεγάλου πένθους της συγκεκριμένης μέρας δεν επιτρέπεται να ηχήσουν-(παλαιότερα συνηθιζόταν τα παιδιά να χτυπάνε μία αργινάρα τρέχοντας σε όλο το χωριό, αντί για καμπάνα...χμ, να κάτι που τελικά άλλαξε και αυτό στην πορεία).

Μόλις τελειώσει η σταυροπροσκύνηση, ξεκινάνε τα Πάθη του Χριστού, όπως ονομάζονται- και δύο πιστοί ψέλνουν τα «βέρσα».

Ο κόσμος όλος παρακολουθεί αμίλητος την πορεία από το βάθος του ναού μέχρι την Αγ. Τράπεζα και ακούν συγκινημένοι τα παλαιές αυτές ψαλμωδίες που φανερώνουν πόνο και απελπισία. Πρώτα προχωράει η πομπή με τον εσταυρωμένο και μετά ακολουθεί η εικόνα της Παναγίας .

Συνήθως τα βέρσα για τον Χριστό τα ψέλνει άντρας και τα βέρσα για την Παναγία αντίστοιχα γυναίκα. Θεωρείται μεγάλη τιμή για όποιον «πει τα βέρσα» την εκάστοτε χρονιά.

Λόγω των πολλών φωτογραφιών την περιφορά του Επιταφίου θα την δείξω σε επόμενη ανάρτηση .