Ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης

Είχε λίγες μέρες πριν το Πάσχα κάτι δημοσιογράφους στην Τι-Βι και ένας που τον είχα και για σοβαρό σχολίασε «ε… γιατί τόση ενασχόληση πια με το spread…» ή κάτι τέτοιο. Οι κινήσεις των αγορών είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Κάποιος λοιπόν έχανε λεφτά από το μεσημέρι και μετά, εκεί στα ελληνικά ομόλογα και από τα 380 b.p. και μετά άρχισαν να βαράνε τηλέφωνα, και κατά τις 4 το απόγευμα πήγε να ξεφύγει το πράγμα, αλλά ο ex machina deus παρενέβη και προσγειώθηκε το διαστημόπλοιο. Και αυτά είναι ωραία να περνάει η ώρα, αλλά την Τρίτη χάθηκαν αρκετά λεφτά σε όσους έχουν ελληνικά ομόλογα, και κάποιος πλήρωσε να μην χαθούν περισσότερα. Άλλα δεν ξέρω. Από το πρωί μέχρι τις 4, ο υποθετικός «κερδοσκόπος» έχανε €30.000 στο εκατομμύριο. Αυτό είναι χασούρα 3% (σε 7 ώρες). Η άσκηση αυτή έχει αρχίσει ήπια από τις αρχές του 2008 και έντονα από τον Οκτώβριο του 2009.

Ακούστε τώρα το άλλο τρελό. Βγήκε κάποιος Wolgang Munchau και είπε το εξής κουφό: Θα χρεοκοπήσουμε, αλλά όχι …φέτος. Εγώ το ερμηνεύω ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 9 μήνες για να τακτοποιήσουν τις «εύρυθμες» αλλαγές στα χαρτοφυλάκιά τους οι Ευρωπαϊκές και άλλες τράπεζες, ώστε τυχόν στάση πληρωμών από εμάς να μην τους καταστρέψει. Με άλλα λόγια δεν ΤΟΥΣ συμφέρει να χρεοκοπήσουμε τώρα.

Και αδυνατώ να ξέρω τι σκέφτονται στα Κυβερνητικά κλιμάκια (μάλλον χαμένα τα έχουν και κάνουν ό,τι τους πούνε οι ξένοι), αλλά, από το πρωί οι φήμες είναι ότι κάτι έχει ξεφύγει, ο προϋπολογισμός είναι …λάθος (συγγνώμη, προϋπολογισμός, σε κατάσταση κρίσης, στην χώρα που λάμπει από έλλειψη δημοσιονομικής πειθαρχίας, δεν μπορεί να υπάρξει. Ναι, ναι, θα πάει για αναθεώρηση και να μου το θυμηθείτε).

Η λύση να βγούμε από το ευρώ δεν είναι λύση, παρά μόνο για ψυχολογικό ταρακούνημα. Η υποτίμηση θα βοηθούσε μόνο αν είμαστε κάπως εξαγωγική χώρα, που όμως δεν είμαστε. Χώρα που δεν παράγει τίποτα είμαστε. Εισάγουμε τα μπρόκολα, τα λεμόνια, τα σκόρδα, τα τυριά, το κρασί… Η υποτίμηση θα είναι ο πιο άδικος τρόπος να περιοριστεί το εισόδημα των πολλών. Κάτι σαν ΦΠΑ 40% σε είδη supermarket, και 100% στην βενζίνη. Και πάγωμα των τραπεζικών λογαριασμών. Όσοι γεννήθηκαν μετά το 1970, θα θυμούνται το άγχος να βρεις κανένα δολάριο ή (θεέ μου) καμιά χρυσή λίρα. Όσοι γεννήθηκαν μετά το 1980, θα πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη και στο ότι θα μας σώσουν οι …Γερμανοί. Το πρόβλημά μας ωστόσο δεν είναι η παραγωγικότητά μας καθ’ εαυτή (εκεί που παράγουμε), αλλά το γεγονός ότι έχουμε πολλούς τέως βοσκούς που εξυπηρετούν τον πολίτη σφραγίζοντας άσκοπα χαρτιά σε γραφεία που χτίστηκαν με δανεικά. Δείτε και αυτό.

Ακούστε τι μας έλεγαν πριν 6 μήνες.


Και για να το εμπεδώσετε:

«Αν σήμερα, παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Αν αυξήσουμε τους φόρους στην μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους, και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης». Κι ακόμα, δεν έχουμε δει τίποτα. Ρωτήστε κανένα παλιό, πως ήταν η ζωή την δεκαετία του ’50 και του ’60. Θα είναι πολύ χειρότερα τώρα, γιατί καλομάθαμε.