Αν δεν πουν "όχι" σήμερα, οι φόροι που θα πληρώνουμε και οι περικοπές που θα μας βάζουν, δεν θα είναι για να ορθοποδήσουμε, θα είναι επειδή έτσι θέλουν οι απ' έξω. 'Οταν δεν έχεις, δεν πληρώνεις. Το "ναι" εξυπηρετεί ξένες προτεραιότητες, όχι δικές μας.
Όταν χρωστάς, και πεις "όχι" σίγουρα δεν θα περνάς καλά, Αλλά δεν θα περνάμε καλά ούτως ή άλλως. Θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτά που έχουμε και που μπορούμε να έχουμε. Το "όχι" είναι στην Κατοχή.
http://tripioevro.blogspot.com/2011/10/blog-post_23.html
Από τις 10 Δεκεμβρίου μέχρι σήμερα, έχουν γίνει πολλά και είπα να γράψω ότι θυμάμαι, γιατί θα συμβούν περισσότερα.
Το πρώτο σημαντικό είναι ότι με κάτι μήνες καθυστέρηση η Ευρώπη αποφάσισε να ρίξει χρήμα στην τραπεζική αγορά. Όχι χρήμα όπως θα βόλευε εμάς, αλλά χρήμα για να μην ακολουθήσουν οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες στα χνάρια μας: Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ισπανία, ΚΑΙ η Γαλλία. Το χρήμα εμφανίστηκε με την μορφή τριετών δανείων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε άλλες Ευρωπαϊκές τράπεζες, χρησιμοποιείται για να αγοράζει τα κρατικά ομόλογα των χωρών που είναι αυτές οι τράπεζες και έκοψε λίγο την πίεση στα ξένα επιτόκια. Μπορεί να ακούγεται ότι το κάνουν για να σώσουν τις τράπεζες, στην πραγματικότητα το κάνουν για να μην διαλυθεί το ...σύμπαν. Το κάνουν επίσης για να μην διαλυθεί περαιτέρω το σύμπαν όταν πάθουμε λόξιγκα εμείς (βλέπε παρακάτω).
Το δεύτερο σημαντικό είναι ότι όλοι πιέζουν να μειωθεί το πρωτογενές έλλειμμα εδώ. Όσο κι αν ακούγεται τρελό, 2 χρόνια σχεδόν αφού μπήκαμε στο Μνημόνιο, ξοδεύουμε σαν κράτος περισσότερα από αυτά που εισπράττουμε. Δηλαδή, αυξάνουμε τον εξωτερικό μας δανεισμό. Αυτό ο καθένας από εμάς που του κόβεται ο μισθός, ή που του φορολογούνται τα πάντα, ή και τα δύο, το έχει πάρει χαμπάρι. Για αυτό και ΒΡΙΖΩ έργα βιτρίνας, όποιος κι αν τα κάνει, από τον Απρίλιο του 2010 και μετά. Κάθε ευρώ που πετάχτηκε, είναι είτε από κομμένους μισθούς, είτε από χαράτσια, και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Πάντως τώρα, όλοι ρίχνουν τις ευθύνες στο ΔΝΤ και την Τρόικα, για κάτι, που ο καθένας από εσάς κάνει στο σπίτι του: Δεν χαλάει παραπάνω από όσα βγάζει, κι όταν φάει τα έτοιμα θα είναι ή ζητιάνος ή κλέφτης.
Το τρίτο σημαντικό είναι η προσπάθεια για κούρεμα. Αυτό που λένε PSI. Την διαγραφή μέρους του χρέους μας. Χρωστάμε (χάρη και σε κάτι περίεργα "έργα", να μην πω) πάνω από 350 δις. Πολλά από αυτά είναι σε ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία, σε ντόπιες τράπεζες, και σε ανθρώπους που έχουν τις αποταμιεύσεις τους σε ομόλογα. Και σε ξένους. Αν είστε πλούσιος και το κομπόδεμά σας ήταν σε ομόλογα θα χάσετε. Αν το ταμείο σας είχε ομόλογα, θα είστε λίγο ανασφάλιστος. Είναι σοβαρό, αλλά έχει γίνει από το 2008 (ή το 2001) το πρόβλημα. Το κούρεμα χρειάζεται γιατί απλά ούτε μπορούμε να ξοφλήσουμε ποτέ τα 350, όπως πάμε, ούτε μπορούμε να πληρώνουμε κάθε κρατικό έσοδο σε τόκους. Έργα με εγκεκριμένα δανεικά κανείς;
Το τέταρτο είναι ότι και με το κούρεμα, είναι αμφίβολο εάν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε το υπόλοιπο χρέος μας, και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτή την φορά "καθαρίσαμε", και με την ύφεση γίνεται φαύλος κύκλος.
Το πέμπτο είναι ότι με τέτοιο σκηνικό, όποιος φαντάζεται "Ανάπτυξη" όπως την ξέρετε από το το 1996 μέχρι σήμερα μάλλον πιστεύει σε παραμύθια. Ανάπτυξη θα δούμε όταν έχοντας εξαθλιωθεί, θα σκαρφιστούμε κάτι καινούργιο. Προσωπικά πιστεύω ότι έχει χαθεί μία γενιά, και ντρέπομαι και λυπάμαι για αυτό, γιατί η δικιά μου γενιά φταίει για την κατάντια μας. Φταίει και η διεθνής κατάσταση, αλλά φταίνε όσοι έχουν κυβερνήσει την Ελλάδα από την μεταπολίτευση και μετά.
Το έκτο είναι ότι έχουμε περίπου ξένη κατοχή. Θα σας λένε ότι "φταίνε οι Τράπεζες". Ανοησίες. Το Κράτος που χαλούσε λεφτά που δεν είχε φταίει. Θα μπείτε στον πειρασμό να πείτε "έτσι σκατά που τα κάναμε ας έρθουν ξένοι". Μερικοί θα το πείτε. Θα δείξει πόσο θα το αντέξετε.
Το λεωφορείο το έβαλα αντί να βάλω κανένα ταψί μπακλαβά.
Τα blogs είναι μονόλογος με ακροατήριο. Είναι και γραπτός διάλογος με άλλους. Μερικούς τους ξέρω, τους περισσότερους δεν τους ξέρω. Ένας είναι ο Άλκιμος. Που δυστυχώς αποφάσισε να παρατήσει το γράψιμο. Ξέρω πόσο κουραστικό και χρονοβόρο μπορεί να γίνει και λυπάμαι που τα παρατάει.
Έχω κόψει τις πολλές αναρτήσεις, βασικά γιατί η κατάσταση έχει γίνει αρκετά δυσάρεστη, και δεν αναφέρομαι στις οικονομικές δυσκολίες, αναφέρομαι σε αυτό που λέγεται "εθνική κυριαρχία" που μπορεί να μην σας λέει τίποτα, παρά μόνο όταν σας λείψει. Και επειδή το νησί, όπως όλη η Ελλάδα, έχει μπει στην μετα-"εκσυγχρονιστική" απόλυτη θλίψη, που ξεκίνησε με το σπάσιμο της φούσκας στο Χρηματιστήριο το 200-2001, ξεχάστηκε με την φιέστα των Ολυμπιακών (είναι στα 350 δις που χρωστάμε) και μερικά από τα άλλα τα έχω σχολιάσει από το 2008 και μετά. Το νησί που έχω περιγράψει εδώ, είναι, βασικά το νησί της δεκαετίας του '60 και του '70, και όσοι από εσάς δεν είστε "παλιοί" είναι δύσκολο να δείτε πόσο περίεργα και όχι αναγκαστικά θετικά έχει εξελιχθεί.
Έχω αναφερθεί στην αυτάρκεια της Τήνου μέχρι περίπου το 1960-70, και σε μερικούς από εσάς έχω πει, χωρίς να αστειεύομαι για την σπουδαιότητα του ότι οι Τηνιακοί είναι κάπως δεμένοι με την γη τους. Η Τήνος έχει ταΐσει 10.000, 20.000 και 30.000 κόσμο στα ιστορικά χρόνια. Με άλλη οργάνωση ίσως, με άλλη έννοια του τι είναι πλούτος, αλλά το έχει κάνει (και είμαστε η απόδειξη).
Συμπτωματικά, ο Άλκιμος, πριν μας σκάσει την είδηση ότι "κλείνει", ανέφερε την αγροτική επάρκεια της Ελλάδας. Θα καταστεί σημαντική αυτή η αναφορά εάν οι οικονομικές εξελίξεις πάνε προς τα εκεί που μπορεί να πάνε.
Ο αγροτικός κλάδος, όπως εξήγησε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, είναι ιδιαίτερα δυναμικός και μπορεί να τρέξει ακόμα πιο γοργά εάν υιοθετηθεί και εφαρμοστεί μια σωστή αγροτική πολιτική, που θα κοιτάει μπροστά και δεν θα γυρνάει συνέχεια σε λάθη του παρελθόντος. Στο πλαίσιο αυτό διευκρίνισε, “δεν αποτελεί πολιτική το καλάθι της περιφέρειας, ούτε και ο θεσμός των δημοπρατηρίων”, αφού όπως τόνισε αποτελούν πεπαλαιωμένες πρακτικές.
Βάσει μελέτης το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας μας σε μια σειρά βασικών αγροτικών προϊόντων φυτικής και ζωϊκής παραγωγής διαμορφωνόταν κατά μέσο όρο στο 94% το 2010. Στη φυτική παραγωγή, όπως προκύπτει η αυτάρκεια είναι 99% κατά μέσο όρο και διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων.
Μία τέτοια περίπτωση είναι τα δημητριακά όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, ενώ το μικρότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μαλακό στάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171%).
Εκεί που η ελληνική αγροτική παραγωγή παρουσιάζει την μεγαλύτερη αυτάρκεια είναι στα εσπεριδοειδή όπως τα πορτοκάλια (167%) ενώ στα λεμόνια η αυτάρκεια περιορίζεται στο 67% η οποία καλύπτεται με εισαγωγές κυρίως από την Τουρκία και χώρες του νοτίου ημισφαιρίου.
Στα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%), ενώ χαμηλή διαπιστώνεται στον κλάδο των οσπρίων (39%). Στη ζωϊκή παραγωγή το ποσοστό αυτάρκειας της ελληνικής αγροτικής παραγωγής ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 73%.
Στο κρέας καταγράφεται αυτάρκεια 56%, με το μικρότερο ποσοστό στο βόειο κρέας (30%) και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο (94%).
Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων ο μέσος όρος κυμαίνεται στο 80% με την παραγωγή της φέτας να υπερβαίνει την εγχώρια κατανάλωση (αυτάρκεια 147%).
Στο μέλι και στα αυγά, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας 92% και 91% αντίστοιχα. Σε τελική ανάλυση όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ “ακόμα και αν πάμε στη δραχμή οι Έλληνες δε θα πεινάσουμε“.
