Η αγροτιά μπορεί να σώσει την Ελλάδα

 Τα blogs είναι μονόλογος με ακροατήριο. Είναι και γραπτός διάλογος με άλλους. Μερικούς τους ξέρω, τους περισσότερους δεν τους ξέρω.   Ένας είναι ο Άλκιμος. Που δυστυχώς αποφάσισε να παρατήσει το γράψιμο. Ξέρω πόσο κουραστικό και χρονοβόρο μπορεί να γίνει και λυπάμαι που τα παρατάει.

Έχω κόψει τις πολλές αναρτήσεις, βασικά γιατί η κατάσταση έχει γίνει αρκετά δυσάρεστη, και δεν αναφέρομαι στις οικονομικές δυσκολίες, αναφέρομαι σε αυτό που λέγεται "εθνική κυριαρχία" που μπορεί να μην σας λέει τίποτα, παρά μόνο όταν σας λείψει. Και επειδή το νησί, όπως όλη η Ελλάδα, έχει μπει στην μετα-"εκσυγχρονιστική" απόλυτη θλίψη, που ξεκίνησε με το σπάσιμο της φούσκας στο Χρηματιστήριο το 200-2001, ξεχάστηκε με την φιέστα των Ολυμπιακών (είναι στα 350 δις που χρωστάμε) και μερικά από τα άλλα τα έχω σχολιάσει από το 2008 και μετά. Το νησί που έχω περιγράψει εδώ, είναι, βασικά το νησί της δεκαετίας του '60 και του '70, και όσοι από εσάς δεν είστε "παλιοί" είναι δύσκολο να δείτε πόσο περίεργα και όχι αναγκαστικά θετικά έχει εξελιχθεί.

Έχω αναφερθεί στην αυτάρκεια της Τήνου μέχρι περίπου το 1960-70, και σε μερικούς από εσάς έχω πει, χωρίς να αστειεύομαι για την σπουδαιότητα του ότι οι Τηνιακοί είναι κάπως δεμένοι με την γη τους.  Η Τήνος έχει ταΐσει 10.000, 20.000 και 30.000 κόσμο στα ιστορικά χρόνια. Με άλλη οργάνωση ίσως, με άλλη έννοια του τι είναι πλούτος, αλλά το έχει κάνει (και είμαστε η απόδειξη).

Συμπτωματικά, ο Άλκιμος, πριν μας σκάσει την είδηση ότι "κλείνει", ανέφερε την αγροτική επάρκεια της Ελλάδας.  Θα καταστεί σημαντική αυτή η αναφορά εάν οι οικονομικές εξελίξεις πάνε προς τα εκεί που μπορεί να πάνε.

"Τέλος στην φημολογία ότι οι Έλληνες αγρότες δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού έβαλε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, Τζανέτος Καραμίχας, χαρακτηρίζοντας απαράδεκτες της φήμες που κυκλοφορούν κάποιοι κύκλοι ότι η ελληνική αγροτική παραγωγή δεν επαρκεί για να θρέψει τον ελληνικό λαό.

Ο αγροτικός κλάδος, όπως εξήγησε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, είναι ιδιαίτερα δυναμικός και μπορεί να τρέξει ακόμα πιο γοργά εάν υιοθετηθεί και εφαρμοστεί μια σωστή αγροτική πολιτική, που θα κοιτάει μπροστά και δεν θα γυρνάει συνέχεια σε λάθη του παρελθόντος. Στο πλαίσιο αυτό διευκρίνισε, “δεν αποτελεί πολιτική το καλάθι της περιφέρειας, ούτε και ο θεσμός των δημοπρατηρίων”, αφού όπως τόνισε αποτελούν πεπαλαιωμένες πρακτικές.

Βάσει μελέτης το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας μας σε μια σειρά βασικών αγροτικών προϊόντων φυτικής και ζωϊκής παραγωγής διαμορφωνόταν κατά μέσο όρο στο 94% το 2010. Στη φυτική παραγωγή, όπως προκύπτει η αυτάρκεια είναι 99% κατά μέσο όρο και διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων.

Μία τέτοια περίπτωση είναι τα δημητριακά όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, ενώ το μικρότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μαλακό στάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171%).

Εκεί που η ελληνική αγροτική παραγωγή παρουσιάζει την μεγαλύτερη αυτάρκεια είναι στα εσπεριδοειδή όπως τα πορτοκάλια (167%) ενώ στα λεμόνια η αυτάρκεια περιορίζεται στο 67% η οποία καλύπτεται με εισαγωγές κυρίως από την Τουρκία και χώρες του νοτίου ημισφαιρίου.

Στα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%), ενώ χαμηλή διαπιστώνεται στον κλάδο των οσπρίων (39%). Στη ζωϊκή παραγωγή το ποσοστό αυτάρκειας της ελληνικής αγροτικής παραγωγής ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 73%.

Στο κρέας καταγράφεται αυτάρκεια 56%, με το μικρότερο ποσοστό στο βόειο κρέας (30%) και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο (94%).

Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων ο μέσος όρος κυμαίνεται στο 80% με την παραγωγή της φέτας να υπερβαίνει την εγχώρια κατανάλωση (αυτάρκεια 147%).

Στο μέλι και στα αυγά, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας 92% και 91% αντίστοιχα. Σε τελική ανάλυση όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ “ακόμα και αν πάμε στη δραχμή οι Έλληνες δε θα πεινάσουμε“.