Δεν αποχαιρετώ κανένα, απλά παρατηρώ και αηδιάζω

Σε περίπτωση που δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τήνος, και η αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τήνος, και ο τρόπος επίλυσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τήνος, δεν είναι παρά μικρογραφία της Ελλάδας.  Θα ήταν παρηγοριά για μερικούς να λέγαμε ότι η Ελλάδα είναι μικρογραφία του κόσμου, αλλά δεν είναι, και δεν είναι της παρούσης.

Ενώ έχω άποψη για το που βαδίζουμε (και δεν είναι καθόλου μα καθόλου αισιόδοξη), να δούμε μια στιγμή που βρισκόμαστε.

Βρισκόμαστε σε πολιτειακή ανωμαλία. Έχουμε μία Κυβέρνηση που ζήτημα εάν εκπροσωπεί το 10% του κόσμου, μία αξιωματική αντιπολίτευση που θα ήθελε να εκπροσωπεί το 20% αλλά και αυτό παίζεται, μία πραγματική αντιπολίτευση που όμως είναι διχασμένη με εμφυλιακά σύνδρομα, λες και είμαστε ακόμα στο 1948 ή το 1968, και με μία απόλυτα διαλυμένη οικονομία. Ο σημερινός διχασμός δεν είναι, πιστεύω, το προπολεμικό ή μεταπολεμικό "αριστερός-δεξιός", αλλά ο παλιότερος Εθνικός Διχασμός Βασιλιά και Βενιζέλου, με τον πρώτο φιλογερμανό και τον δεύτερο φιλοάγγλο, και τους υπόλοιπους να ψάχνουν για σωτήρες φιλέλληνες. Σήμερα έχουμε μνημονιακούς, αντι-μνημονιακούς και μπερδεμένους. 

Η πραγματική αντιπολίτευση είναι σήμερα οι αντιμνημονιακοί, μόνο που δεν ξέρω εάν όλοι συμφωνούν στις λεπτομέρειες. Ένα είναι 100% σίγουρο:  Όσοι πανηγυρίζετε με το κούρεμα, ή ελπίζετε στην εξ Ευρώπης σωτηρίας, νομίζω ότι ή δεν καταλαβαίνεται οικονομικά και το παγκόσμιο οικονομικό κλίμα, ή δεν θυμάστε σχολική ιστορία, και τις περιπέτειες του Ελληνισμού, όταν βασίστηκε σε Ξένες Δυνάμεις, με διάφορους προδότες, δωσίλογους και εφιάλτες να είναι υπέρ της μίας ή της άλλης, ή δεν προλάβατε την Κατοχή. Ούτε εγώ πρόλαβα την Κατοχή, αλλά από αυτά που ακούω...

Το σκίτσο λέει ότι μετά το κούρεμα, γνωστό και σαν PSI (Πη-Εσ-Άϊ), τα επιτόκιά μας είναι 20 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τα αντίστοιχα Γερμανικά, δηλαδή εκεί που ήταν τον Σεπτέμβριο του 2011, με περισσότερες υποθήκες  Όταν ανέλαβε ο ΓΑΠ, ήταν περίπου 5 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τα Γερμανικά. Τότε ήταν δηλαδή περίπου 7-8%, τώρα είναι περί το 24-25%. Να το μεταφράσω;  Περίπου εκεί που είμαστε το 1990-1993, μόνο που τότε είχαμε δραχμή και εξαγωγές, βιομηχανία, μεταποίηση, τουρισμό, και λίγη περισσότερη αγροτική παραγωγή από ότι σήμερα.  Και τότε η παγκόσμια οικονομία δεν ήταν σε ύφεση και υπήρχαν δουλειές για μετανάστες εκτός Ελλάδος.

Η περίοδος 1997-2004 (ή 1981-2006) ήταν περίοδος ευτυχίας και ευμάρειας, με ΠΟΛΛΑ δανεικά. Τώρα συμβαίνουν τρία φριχτά πράγματα, μαζί:  Δεν υπάρχουν άλλα  δανεικά, πρέπει να επιστρέψουμε αυτά που χρωστάμε, και δεν υπάρχουν δουλειές για να βγουν λεφτά, είτε για να επιστρέψουμε, είτε για να κινηθούμε. Όποιος από εσάς έχει κάποιο μαγαζί, θα καταλαβαίνει πόσο αδιέξοδα είναι τα πράγματα.
 
Είπα στην αρχή ότι η Τήνος είναι η μικρογραφία της Ελλάδας. Συγκρίνετε την Τήνο το 1990 και την Τήνο σήμερα. Έχουμε πιο πολλά αυτοκίνητα, πιο πολλές δημοτικές υπηρεσίες με δημοτικά αυτοκίνητα στον Δήμο, πιο ηλικιωμένους ντόπιους, περισσότερους μετανάστες, λιγότερη πρωτογενή παραγωγή, και πολύ κόσμο που δεν καταλαβαίνει καν τι λέω!  Οι 30άρηδες δεν έχουν ιδέα πως ήταν η ζωή πριν το 1996 (ναι υπήρχε ζωή και πριν το 1996, και πριν το 1974).  Και από τι περιμένει να σωθεί σήμερα η Τήνος;  Πάντα από προσκυνητές, μεγάλη η χάρη Της, και από κρατικά ή ευρωπαϊκά κονδύλια, που όμως δεν υπάρχουν και όπου υπάρξουν θα έχουν βαριά ανταλλάγματα, πολύ βαρύτερα από ότι τολμάνε να μας πούνε, ή θέλουμε να πιστέψουμε.

Όσοι αναρωτιέστε γιατί δεν γράφω, νομίζω καταλαβαίνετε... Συνήθως γράφεις εάν έχεις κάτι ευχάριστο να πεις...