Νομίζω ότι έχει γίνει κοινή συνείδηση, ακόμα και στα συμβατικά ΜΜΕ, ότι πέφτει πολλή κοροϊδία, χοντρό δούλεμα στο θέμα των δανείων μας, εάν είναι βιώσιμα, και τις δόσεις, και πότε θα έρθουν και τι πρέπει να κάνουμε, και από αύριο ανακάμπτουμε, και τέτοια αισιόδοξα.
Εγώ βλέπω αδιέξοδο. Τα δάνειά μας δεν ήταν και δεν είναι βιώσιμα, δηλαδή με την γενική οικονομική κατάσταση (και όχι μόνο εδώ) και με την δική μας κατάσταση που λυπάμαι να πω θα γίνει χειρότερη, πολύ χειρότερη, πριν γίνει καλύτερη, εκτός εάν επιπλέουμε σε θάλασσα πετρελαίου, ή βουνά χρυσού, δεν αποπληρώνονται από μειούμενο ΑΕΠ, αυξανόμενη ανεργία και μηδενισμένη πρωτογενή παραγωγή.
Κανονικά, αυτοί που τους χρωστάμε θα έπρεπε να γράψουν ζημιές και να μας αφήσουν στην φτώχεια μας. Όχι, αυτό είναι φερμπότεν. Επίσης κανονικά, θα έπρεπε να βγούμε από το ευρώ, απλά γιατί με διόρθωση στην ισοτιμία, τουλάχιστον τα εμπορικά ισοζύγια θα προσαρμοζόταν στην πραγματικότητα. Η υποτίμηση δεν είναι καλή καθ εαυτή, αλλά είναι μια προσαρμογή σε πραγματικότητα. Και αυτό φερμπότεν. Και φυσικά, σε καμία λογική κατάσταση δεν θα ξοδεύαμε περισσότερα από όσα βγάζουμε, ιδίως όταν δεν υπάρχουν δανεικά (αν αυτό υποθετικά ήταν παροδικό, που δεν μοιάζει να είναι). Αυτό δεν είναι μόνο φερμπότεν, αυτό δεν το μπορούμε, δεν το τολμάμε, δεν το πιστεύουμε εμείς οι ίδιοι.
Τρία τα αδιέξοδα. Και όσο καθυστερούμε να τα κοιτάξουμε κατάματα,τόσο πιο επώδυνη θα είναι η κατάδυση. Βαθιά και επώδυνη (και μάλλον εντός ευρώ που σημαίνει περαιτέρω διάλυση της όποιας παραγωγής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου