Αιολικά "ήθη"

O "ασκός του Αιόλου" θα είναι στην Τήνο στις 10 και 11 Μαϊου... Η αρπαγή γης από αιολικούς, με την στήριξη του Ελληνικού Κράτους (και μελών Τοπικών Αυτοδιοικήσεων με ...ιδιοτέλειες) δεν είναι φαινόμενο μόνο στην Νότια Εύβοια ή στην Κρήτη.  Δεν έχω αμφιβολία ότι οι μερικές χρήσεις γης του ελεεινού Προεδρικού Διατάγματος Π.Δ. 13/2/2003, ΦΕΚ 27/2/2003 γράφτηκαν από πονηρούς που από τότε έψαχναν για χωράφια για τις αιολικές "μπίζνες" τους.  Από τότε καλλιεργείται από μερικούς δικούς μας λεβέντες το "ότι δεν ξέρουμε τίνος είναι είναι του ...Δήμου", άσχετα εάν αυτός που το ξεστόμισε δεν είναι τώρα υποψήφιος ή παριστάνει ότι δεν θέλει αιολικά...

Η εικόνα (μεγαλώνει με κλικ) είναι από χάρτη της ΡΑΕ και κυκλοφορεί εδώ και τουλάχιστον 2-3 χρόνια...  Δεν αναρωτιέμαι ποιός Τηνιακός έχει υποδείξει αυτές τις τοποθεσίες στους αιολικούς ΑΠΕτεώνες.  Ούτε αναρωτιέμαι εάν έχει ενημερώσει κανείς τους ιδιοκτήτες...

http://oikologein.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1511.html

Του Σάκη Μπινιάρη *

Με αφορμή τα γυρίσματα του ντοκυμαντέρ «Ο ασκός του Αιόλου» που καλύπτει το θέμα των αιολικών πάρκων ανά την Ελλάδα, επισκεφτήκαμε τα Αντιά, το χωριό που ακούει και βλέπει ανεμογεννήτριες σε απόσταση αναπνοής. Εκεί συναντήσαμε το μπαρμπα- Δημήτρη που μας εξιστόρησε πώς οι ντόπιοι έμπλεξαν με τις εταιρείες των αιολικών πάρκων. Τριάντα άνθρωποι έχουν απομείνει πια στα Αντιά και οι περισσότεροι είδαν την ενοικίαση της γης τους στις εταιρείες σαν ευκαιρία να ενισχύσουν την φτωχική σύνταξή τους. Στην αρχή υπέγραψαν ένα προσύμφωνο και πήραν τα πρώτα χρήματα για ένα χρόνο. Την επόμενη χρονιά όχι μόνο δεν πληρώθηκαν αλλά τους ήρθε κατηγορητήριο από το Δασαρχείο για παράνομη ενοικίαση δημόσιας γης. Τα κτήματα που καλλιεργούσαν από πάππου προς πάππου και τα θεωρούσαν δικά τους ξαφνικά ονομάστηκαν δημόσια! Αναφέραμε στον μπαρμπα- Δημήτρη ότι αν τίτλοι ιδιοκτησίας που έχουν στο χωριό δεν είναι αναγνωρισμένοι από το κράτος, τότε η γη χαρακτηρίζεται δημόσια δασική με απόφαση του Δασαρχείου και το Δημόσιο την παραχωρεί στις εταιρείες (νόμος Μπιρμπίλη).

Ο μπαρμπα-Δημήτρης και οι άλλοι Αντιώτες που δικάστηκαν στο Ειρηνοδικείο της Καρύστου και αθωώθηκαν, έφυγαν με την εντύπωση ότι το δικαστήριο αναγνώρισε το δικαίωμα στην ιδιοκτησία τους. Το μυαλό τους δεν μπορεί να χωρέσει ότι κάποιος μπορεί να πάρει τη γη τους χωρίς τη θέλησή τους.

Τώρα λοιπόν αρχίζουν να φαίνονται οι πραγματικές προθέσεις των εταιρειών και στους απλούς ανθρώπους του Καβοντόρου. Πρώτα δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι μοιράζουν χρήματα δελεάζοντας τα θύματα τους, στη συνέχεια αρπάζουν τη γη με τη βούλα του κράτους και έπειτα τη δηώνουν με τους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Ο Καβοντόρος κινδυνεύει διπλά: από τη μια μπορεί να χαθούν ιδιοκτησίες που διατηρούν οι λιγοστοί κάτοικοι από γενιά σε γενιά και από την άλλη τα έργα των εταιρειών θα μακελέψουν τον τόπο. Κανείς ντόπιος που έλκει την καταγωγή του από τον Καβοντόρο και καταλαβαίνει την αξία του να μην εφησυχάζει. Οι μελέτες των εταιρειών έχουν τελειώσει και οι άδειες για τα καταστροφικά έργα τους έχουν δοθεί. Οι εταιρείες περιμένουν τις Τράπεζες να τους διαθέσουν κεφάλαια και τότε οι μπουλντόζες αρχίζουν να δουλεύουν.

*Γραμματέας του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Νότιας Καρυστίας

Παραμύθια αλήθειες και ειδήσεις για τα αιολικά