Σε τι διαφέρει ένας παραδοσιακός ανεμόμυλος από μία ανεμογεννήτρια;

Όχι, δεν είναι θέμα ομορφιάς. Ούτε θέμα μεγέθους. Ούτε θέμα «παράδοσης». Είναι θεμελιώδεις οι διαφορές που κάνουν τον ανεμόμυλο σχετικά χρήσιμο στην αγροτική ζωή (ή τουλάχιστον στην παραδοσιακή αγροτική ζωή) και την ανεμογεννήτρια ακατάλληλη και προβληματική για ηλεκτροδότηση δικτύου.

Ο ανεμόμυλος αλέθει μόνο όταν φυσάει. Και όταν φυσάει δυνατά, αλέθει πιο γρήγορα από ότι όταν φυσάει σιγά. Και όταν έχει θύελλα, μαζεύει ο μυλωνάς τα πανιά και περιμένει να κοπάσει. Το σιτάρι και το κριθάρι αποθηκεύονται και μπορούν να περιμένουν, εάν χρειαστεί, και το αλεύρι επίσης αποθηκεύεται και δεν πειράζει εάν καθυστερήσει μία μέρα ή μία εβδομάδα. Με άλλα λόγια, από την φύση της διαδικασίας και από το γεγονός ότι και η πρώτη ύλη, και το προϊόν «αποθηκεύονται» το άλεσμα σε ανεμόμυλο «ανέχεται» να είναι μεταβλητός και τυχαίος ο αέρας, και η αιολική ενέργεια είναι μια χαρά για άλεσμα (ή για άντληση νερού).

Σε αντίθεση, η ηλεκτροδότηση από αιολικά είναι προβληματική. Ο αέρας, φυσικά, δεν αποθηκεύεται, αλλά ούτε το ρεύμα αποθηκεύεται – δηλαδή δεν αποθηκεύεται πρακτικά, ή σε ποσότητα, ή οικονομικά. Ούτε ανέχεται το δίκτυο (εμείς οι καταναλωτές, ή η βιομηχανία) μεταβλητή ισχύ. Εμείς θέλουμε ρεύμα όταν το θέλουμε, και το θέλουμε στην «ποσότητα» που το χρειάζονται οι συσκευές μας, και όχι στην ποσότητα που το παράγουν οι ανεμογεννήτριες.

Η διαφορά ανάμεσα στον ανεμόμυλο και την ανεμογεννήτρια είναι ότι ο ανεμόμυλος αλέθει κάτι που αποθηκεύεται και κάτι που δεν έχει πρόβλημα να περιμένει μια μέρα ή μια εβδομάδα για τον ιδανικό αέρα, και δεν έχει πρόβλημα εάν αλέθει πιο γρήγορα ή πιο αργά. Η ανεμογεννήτρια δουλεύει με κάτι που δεν αποθηκεύεται (τον αέρα) και παράγει κάτι που επίσης δεν αποθηκεύεται (το ρεύμα), και το ρεύμα πρέπει να είναι σταθερό, και να υπάρχει όταν το χρειάζεται το δίκτυο και όχι όταν ...φυσάει.

Οι ανεμογεννήτριες δεν μπορούν να υπάρξουν παρά μόνο με «εφεδρείες», δηλαδή με συμβατικές μονάδες που καλύπτουν τις μεταβολές. Και οι «εφεδρείες» αυτές πρέπει να είναι «θερμές», δηλαδή να δουλεύουν, είτε φυσάει, είτε δεν φυσάει. Και οι «εφεδρείες» πρέπει να καίνε, αναγκαστικά, ακριβό αέριο. Αυτή η ανάγκη, αναιρεί την χρησιμότητα των ανεμογεννητριών. Είτε υπάρχουν, είτε δεν υπάρχουν είναι σχεδόν άχρηστες για την ηλεκτροδότηση. Κι όταν είναι πολλές, κάνουν ζημιά στην ηλεκτροδότηση. Το συμπέρασμα αυτό το λέει με άλλα λόγια και ο «ΑΔΜΗΕ», ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, που μέχρι πρότινος ήταν τμήμα της ΔΕΗ.   Για το τι λέει ο ΑΔΜΗΕ για τα αιολικά, στο επόμενο.