Αλκυονίδα μέρα στου Πολέμου τον Κάμπο

 

Η μέρα ξεκίνησε αργά, από τον Κασάδο. Η θέα από τον Κασάδο είναι συνήθως η Χίος και τα Ψαρά, αλλά σήμερα φαινόταν, ανατολικά, και η Ικαρία και η Σάμος.  Η Σάμος είναι σε απόσταση περίπου 70 ναυτικών μιλίων και αυτό που φαίνεται είναι το βουνό "Κερκετεύς" (και εδώ, από τον περιπέτειες με πετιμέζια στον Λεντάδο, λίγο πιο χαμηλά).

Η βόλτα ήταν ωστόσο για την άλλη πλευρά της Τήνου, το άκρο του οροπεδίου πάνω από την Καρδιανή, τμήμα διαδρομής που ξέρουν πολύ καλά όσοι είχαν κατσίκια στην κοινοτική βοσκή, και όσοι έκαναν την διαδρομή από Καλλονή προς Έξω Μέρη (και τα δύο σταμάτησαν περί την δεκαετία του 1960 που έφυγαν πολλοί για την Αθήνα.

Η πρώτη στάση ήταν η "μάντρα" της Μαριεττώς και της Μαρίας, δίπλα στην "παραγκαιριά του Παπαγιάννη", στο "Αψ'λό Β'νι".  Η Μαρία (εδώ με τον ανιψιό της τον Γιώργη) μας είπε ότι είχε να έρθει εδώ 30 τουλάχιστον χρόνια, αλλά, παλιά, έκανε την διαδρομή δύο φορές την ημέρα, 5 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα, από την Καλλονή (τότε Κελλιά).  Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι ήξερε τον δρόμο αυτόματα και προχωρούσε πιο γρήγορα από εμάς...

Από την "μάντρα" πήγαμε στα Πλακάκια, πάνω από την Καρδιανή, με θέα προς Καρδιανή και, απέναντι, προς την Σύρο. Στον δρόμο, περίεργες όρθιες πέτρες που έχει και σε άλλα σημεία στο οροπέδιο, μερικές πάνω από άλλα κελιά, κρυμμένα σε βράχια, με γειτονικές σκαλισμένες γούρνες για βρόχινο νερό, ή απλά σημάδια σε αυτό που είναι προφανώς μονοπάτι (αφού από εδώ μας έφερε η Μαρία, που έχει κάνει αυτή την διαδρομή εκατοντάδες φορές).



Η θέα είναι σχεδόν αυτοσκοπός της διαδρομής.  Νησιά, ξερολιθιές και τα ...εποχιακά λουλούδια:

Πάνω από τα "Ορθά Γκρεμνά" είναι η Μέλισσα, και πιο πέρα του Τουρκόκαστρο, ή Τρικόκαστρο, ή Βίγλα (αλλά συμφωνήσαμε ότι αυτή είναι άλλη βόλτα, τώρα θα πάμε στις Αλώνες (ή Πολεμίστρες, ή Ανεμόμυλο).

Ή άλλη θέα, αυτή προς Νότο, έχει "πειραχτεί". Σύρος, Σέριφος, Σεριφοπούλα, Πιπέρι.  Και στην κορυφογραμμή της Σύρου;  Αιολικά. Όποιος τα έβαλε, πήρε κάποιο ποσοστό, μετά από δωράκια σε όσους τα ενέκριναν. Ενεργειακά, "μηδέν". Δεν ηλεκτροδοτούν, όταν φυσάει δεν εξοικονομούν καύσιμα, όταν φυσάει υπερφορτώνουν τα δίκτυα (και κάνουν μεγαλύτερη ζημιά). Τα πληρώνουμε όλοι εμείς μέσα από τους φουσκωμένους επί τούτου λογαριασμούς της ΔΕΗ.  Θα μείνουν πάνω στην Σύρο μέχρι την άλλη χιλιετία, και προσεχώς και στην κορυφογραμμή της Τήνου (ήδη πήρε άδεια για τα Πράσα,  πάνω από τα Ιστέρνια, ο τύπος που έχει βάλει σκουπίδια στην Αγία Μαρίνα).

Οι Αλώνες (ή όπως αλλιώς τις λένε) αξίζει επίσκεψη.  Οι Αλώνες, δεν ήταν αλώνι. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς ήταν, αλλά είναι χώρος ή κτίσμα περιφραγμένο με μάλλον ισχυρές ξερολιθιές, όχι σαν αυτές που φράζουν χωράφια.  Είναι σε έκταση 3,5-4 στρεμμάτων, εκτός από το κυκλικό κτίριο με τους όρθιους παραστάτες, έχει πολλά άλλα μικρότεραί παραλληλόγραμμα κτίρια, μερικά επίσης με όρθιους παραστάτες.  Είναι σε μέρος μακριά από οικισμό ή αγροτική δραστηριότητα, και μάλλον είχε "άλλο" σκοπό -- η μη "ειδική" γνώμη μου είναι ότι αφορούν σε "φυλάκια" των περασμάτων από την Νότια Τήνο, στην Βόρεια Τήνο (ή/και ανάποδα), αλλά δεν τολμώ να πω ημερομηνίες. Πριν. 'η πολύ πριν, το 1715 μΧ.

Του "Πολέμου ο Κάμπος" έχει κι άλλα τέτοια ερείπια, το πιο εντυπωσιακό είναι στο "Τουρκόκαστρο" ή "Βίγλα" (ή Τρικόκαστρο;), (αυτό μπορεί να είναι και πριν τους Βενετούς),  αλλά έχει και στην Μέλισσα, και σε τουλάχιστον άλλα 2-3 μέρη, πολύ μικρότερες κατασκευές, αλλά όλες με "μεγάλες" πέτρες και χοντρά τοιχώματα, όσα έχουν απομείνει. Για τις Αλώνες έχω ξαναγράψει εδώ και έχει κι άλλες φωτογραφίες εδώ.  Οι Αλώνες είναι κοντά στην Παλιοκκλησιά, αλλά δεν ξέρω εάν είναι της ίδιας εποχής...

Φυσικά, ο πρώτος διδάξας είναι ο παπά-Αντώνης (που τον σκεφτόμαστε σε όλη αυτή την διαδρομή).