(Ε)ληνοπή

Μην νομίσετε ότι μόνο τα μονοπάτια στις ερημιές έχουν ιστορία. Η φωτό (συγνώμη για την σμίκρυνση) δείχνει την Μεγαλόχαρη (Π) κάτω, προς τα Δυτικά, την λεωφόρο Τριποτάμου (με πράσινη γραμμή) και το βενζινάδικο ΕΚΟ (Ε) του Παναγιώτη (αυτού που ερωτεύτηκε την Diana στα Χανιά.

Απέναντι από το βενζινάδικο είναι οι Πόλες και φαίνεται τμήμα της οχύρωσης. Επίσης, τα Σταμνάδικα, από όπου περνούσε η Μαριεττώ, (ανάρτηση την Μεγάλη Τετάρτη, νομίζω) για να πάει από το χωριό στην Χώρα. Στο λαγκάδι, είναι και το αρχαίο (Πεισιστράτειο;) υδραγωγείο.

Σε δικαστική απόφαση 15ης Φεβρουαρίου του 1915, η περιοχή αυτή περιήλθε από την Κοινότητα Κτικάδου στην Κοινότητα Τήνου, για να συμπληρώνουν το πενιχρό τους εισόδημα οι «αχινολόγοι», από τον Ναό του Ποσειδώνα. Η Μεγαλόχαρη δεν είχε πιάσει ακόμα.

Εκεί πιο κάτω κοντά στο «Π» ήταν ναός του Διονύσου. Μέχρι την δεκαετία του ’50 η περιοχή ήταν πράσινη με αμπέλια και η μεταφορά σταφυλίων προς τα πατήρια (ληνούς – Ληνοπή, Ε(λ)ληνοπή ήταν ρουτίνα.

Πιτσιρικάς έφυγε ο Παναγιώτης με δυό γαϊδούρια, έναν βαρβάτο αρσενικό και μια θηλυκιά, με δύο κοφίνια σταφύλια το κάθε ένα, για το πατήρι. Στο δρόμο ο βαρβάτος ερωτεύτηκε την γαϊδούρα, εγένετο το αναπόφευκτο, έμπλεξε τα πόδια του στα κοφίνια της και έπεσαν όλοι, αρσενικοί, θηλυκές, κοφίνια, κάτω. Δύσκολη η ζωή την δεκαετία του ’50.

Τα κίτρινα μονοπάτια είναι αυτά που φαίνονται καθαρά στην αεροφωτογραφία. Ζητούνται εθελοντές, να περπατήσουν την Ληνοπή, να συμπληρώσουν τα κενά. Δυό βήματα από το αυτοκίνητο (αλλά εκτός έδρας για μένα).