Οικονομία νερού

Το φαινόμενο δεν είναι Τηνιακό ή καν Ελληνικό. Είναι παγκόσμιο. Όλα τα μέτρα έχουν σαν περίληψη την οικονομία, με δευτερεύουσα έμφαση σε εξωτικές αφαλατώσεις ή ανακυκλώσεις λυμάτων.

Το μοντέλο στο νησί μας το ξέρουν πολύ καλά όσοι είναι πάνω από 40 ή 50 ετών στα χωριά. Πριν 40-50 χρόνια, οι οργανωμένοι οικισμοί ήταν κοντά σε πηγή, με κάποια προστασία από τον αέρα, μακριά από την θάλασσα και τις απειλές της, κατά προτίμηση με καλλιεργήσιμη γη. Αν κοιτάξετε τα παραδοσιακά χωριά της Τήνου όλα πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις.

Οι νοικοκυρές κουβαλούσαν 30-50 λίτρα νερό την ημέρα για το μαγείρεμα, την καθαριότητα και τις όποιες σπιτικές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένων των λίγων λουλουδιών στην αυλή. Το νερό από το ξέπλυμα των πιάτων ανακυκλωνόταν στις κότες ή το γουρούνι. Δεν υπήρχαν υγροί «βόθροι» γιατί δεν υπήρχε νερό.

Τα ρούχα πλένονταν στο πλυσταριό κοντά στην πηγή. Το νερό διοχετευόταν με χαντάκια υδραγωγούς (υνταγούς) σε περιβόλια, με αυστηρά προκαθορισμένα και τηρούμενα ωράρια. Φυσικά οι τουαλέτες ήταν στεγνές. Δεν υπήρχαν μέσα για μεταφορά ή βαθειά πηγάδια ή γεωτρήσεις. Τα επιφανειακά πηγάδια δούλευαν με «μπαλάγκο», χαμηλής τεχνολογίας και εντάσεως εργασίας.

Με αυτές τις προδιαγραφές, το νησί συντήρησε πολλές δεκάδες χιλιάδες σε δύσκολους καιρούς.

Άρχοντες και μελετητές, είναι δύσκολο να γυρίσετε το ρολόϊ πίσω στο 1950 ή το 1650. Αλλά να ξέρετε, ότι η οικονομία και η επιβολή της είναι το πρώτο σας μέλημα. Τα πρώτα 5 ή 10 κυβικά σε φιλική τιμή και από εκεί κλιμακούμενο τιμολόγιο. Θες κύριε να πλένεις σκάλα με λάστιχο; €1.000 ευρώ. Θες πισίνα; €100.000. Η τιμολογιακή πολιτική είναι το πρώτο σας εργαλείο.

Μην ντρέπεστε. Και η Νέα Υόρκη πέρασε λειψυδρία. Ο Δήμος παροτρύνε τον κόσμο να μην τραβάει το καζανάκι παρά μόνο όταν «απολύτως απαραίτητο».