Από τους παλιούς που έφυγαν, έμειναν παλιά πέτρινα σπιτάκια με τον ασβέστη να ξεφτίζει, μονοπάτια που άδειασαν, χωράφια που ερήμωσαν και περιβόλια που επιμένουν να μου θυμίζουν ότι εδώ ήταν κάποια γιαγιά που κάθε φθινόπωρο μάζευε τους κρίνους που προμήνυαν χειμώνα και είτε στο δωμάτιο είτε στην εκκλησία μετέφερε αρώματα.Όσοι από εσάς φοβάστε την ύφεση, περιμένετε να κάνουν σπόρια αυτοί οι κρίνοι σε 1-2 μήνες, φυτέψτε τα, και σε δυο τρία χρόνια θα έχετε και εσείς.
Κανείς δεν φεύγει, αν από μέσα μας δεν τους διώξουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε....
(Λορ.Μαβίλης).
Όλοι ξέρουμε πόσο οδυνηρό είναι, αλλά κοιτάζοντας αυτούς τους υπέροχους κρίνους με το θεσπέσιο άρωμα , η θλίψη δεν μπορεί παρά naαπομακρύνεται.
Οι μυρουδιές και οι μνήμες τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξεχνάω τους φούρνους μια φορά την εβδομάδα, τα ρακιζιά τον Οκτώβριο, την υγρασία του χειμώνα, τις ομματιές (έτσι λέμε τις βιολέττες) την Μεγάλη Εβδομάδα και τους κρίνους το φθινόπωρο.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΩΝ ΤΟΝ ΡΟΖ ΠΑΝΕΜΟΡΦΩΝ ΚΡΙΝΩΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ? ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΦΥΤΕΨΩ ΣΤΟ ΠΕΡΒΟΛΙ ΜΟΥ....
ΑπάντησηΔιαγραφή