Αγορές (1)

Τα χρηματιστήρια της Ιαπωνίας, της Ευρώπης και της Αμερικής εκτινάχθηκαν χτες με την ομαδική απόφαση των οικονομικά δυνατών κυβερνήσεων να στηρίξουν με μεγάλη ρευστότητα και κρατική συμμετοχή τις τράπεζες.

Αυτό σημαίνει διάφορα πράγματα. Η μία εκδοχή είναι ότι ο ιδιωτικός τομές τα έκανε μαντάρα και το κράτος παρεμβαίνει σαν «σωτήρας». Έχει κάποια δόση αλήθειας που θα ενισχύσει την άποψη των σοσιαλιστών, των κρατιστών και γενικά αυτών που εγώ θεωρώ «ανελεύθερους». Αλλά αυτή θα είναι βραχύβια πολιτικάντικη εκμετάλλευση της κατάστασης. Όποιος πιστεύει ότι η ελεύθερη αγορά πέθανε, και ήρθε ο κρατισμός, πλανάται...

Δύο πράγματα συμβαίνουν: Ή οι κεντρικές τράπεζες είχαν υποτιμήσει τις ανάγκες του συστήματος για ρευστότητα και η τόνωση της ρευστότητας αποσοβεί τα οικονομικά αδιέξοδα, ή η τόνωση ρευστότητας απομακρύνει την επικείμενη καταστροφή της πλήρους δυσλειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με πανηγυρικές συνέπειες τώρα, αλλά με τον λογαριασμό απλήρωτο.

Σιγά μην αποφανθώ εγώ, ποιο από τα δύο είναι... Οι οικονομολόγοι και οι πολιτικάντηδες θα το αναλύουν για πολλά χρόνια αυτό που γίνεται στις μέρες μας. Θα παρατηρήσω όμως ένα πράγμα: Οι τιμές δύο αθώων εμπορευμάτων, του καλαμποκιού (στο πάνω μέρος της εικόνας) και του πετρελαίου (στο κάτω) πήραν απότομη κατηφόρα στις αρχές του Ιουλίου. Αυτό ήταν, για μένα, το πρώτο συμπτωματικό φτάρνισμα, το ξεφούσκωμα της ενεργειακής φούσκας, μάλλον αποτέλεσμα του ξεφουσκώματος της αγοράς ακινήτων σε Αμερική και Αγγλία. Αν κρατήσει η πτωτική τάση αυτών των αθώων αγαθών, τουλάχιστον μειώνεται, για την ώρα ο πληθωρισμός.. Μειώνεται; Ή...

Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά με το νησί; Χμμ... Ίσως οι ανεμογεννήτριες πάνε περίπατο.