Ο άνεμος μου ψιθυρίζει ιστορίες
Για τα παιδιά της Ένωσης Πολιτών, που παλεύουν με στοιχειά…
Του Τέο Ρόμβου
«…οι άνεμοι κουβαλούν ιστορίες που τις σκορπίζουν εδώ κι εκεί. Από τα μπουγάζια στο στενό Τήνου - Άνδρου ξεχύνονται ρεύματα και άνεμοι ανατολικοί που φέρνουν ακούσματα από την Ανατολή, τη μακρόσυρτη φωνή των μουεζίνηδων και τις περιστρεφόμενες φωνές των δερβίσηδων, µε το γραίγο καθαρίζει η μουντάδα, σκορπίζουν τα σύννεφα, ξανοίγει ο ουρανός, ο ήλιος στεφανώνεται µ’ έναν κύκλο και από το χάος ξεπροβάλλουν τα νησιά, οι Δήλες, η Μύκονος, η Σύρος, η Νάξος, η Πάρος, η Αντίπαρος, η Σίφνος, η Σέριφος, η Μήλος, η Κίμωλος, η Κύθνος, η Τζιά, η Γυάρος, στο βάθος αχνά ταξιδεύει η Ικαρία και µε κάνει να σκέφτομαι τους φίλους µας εκεί, που, όταν αγριεύει πολύ ο καιρός, θάβουν τα αερικά πράματα σε μια στάμνα και μετά ρίχνουν χώματα και πέτρες από πάνω τους για τ’ ανάθεμα…
…Στα απροστάτευτα στο νοτιά μεσημβρινά λιμάνια του Αιγαίου, η σοροκάδα προξενεί μεγάλες αβαρίες, τα πλοία μπαίνουν άρον άρον στο λιμάνι κι όπου βρουν απάγκιο δένουν σταυρωτά τους κάβους. Και μες στα σφυρίγματα του ανέμου ακούς κουβέντες, ουρλιαχτά, οιμωγές, ψιθύρους, κραυγούλες του έρωτα, ιστορίες τόσο παλιές όσο κι ο κόσμος, σε γλώσσες ξεχασμένες. Φοινικικά, Πελασγικά, Εβραϊκά, Χαλδαϊκά…»
Το απόσπασμα είναι από αφιέρωμα του Τέο Ρόμβου: http://galera.gr/magazine/modules/articles/article.php?id=208&page=1
Οι φωτογραφία είναι του Πάνου Ψυχογιού από το http://amorgos.pblogs.gr/2007/10/kyklwnas-sto-aperanto-galazio-chora-agia-anna.html
Για τα παιδιά της Ένωσης Πολιτών, που παλεύουν με στοιχειά…
Του Τέο Ρόμβου
«…οι άνεμοι κουβαλούν ιστορίες που τις σκορπίζουν εδώ κι εκεί. Από τα μπουγάζια στο στενό Τήνου - Άνδρου ξεχύνονται ρεύματα και άνεμοι ανατολικοί που φέρνουν ακούσματα από την Ανατολή, τη μακρόσυρτη φωνή των μουεζίνηδων και τις περιστρεφόμενες φωνές των δερβίσηδων, µε το γραίγο καθαρίζει η μουντάδα, σκορπίζουν τα σύννεφα, ξανοίγει ο ουρανός, ο ήλιος στεφανώνεται µ’ έναν κύκλο και από το χάος ξεπροβάλλουν τα νησιά, οι Δήλες, η Μύκονος, η Σύρος, η Νάξος, η Πάρος, η Αντίπαρος, η Σίφνος, η Σέριφος, η Μήλος, η Κίμωλος, η Κύθνος, η Τζιά, η Γυάρος, στο βάθος αχνά ταξιδεύει η Ικαρία και µε κάνει να σκέφτομαι τους φίλους µας εκεί, που, όταν αγριεύει πολύ ο καιρός, θάβουν τα αερικά πράματα σε μια στάμνα και μετά ρίχνουν χώματα και πέτρες από πάνω τους για τ’ ανάθεμα…
…Στα απροστάτευτα στο νοτιά μεσημβρινά λιμάνια του Αιγαίου, η σοροκάδα προξενεί μεγάλες αβαρίες, τα πλοία μπαίνουν άρον άρον στο λιμάνι κι όπου βρουν απάγκιο δένουν σταυρωτά τους κάβους. Και μες στα σφυρίγματα του ανέμου ακούς κουβέντες, ουρλιαχτά, οιμωγές, ψιθύρους, κραυγούλες του έρωτα, ιστορίες τόσο παλιές όσο κι ο κόσμος, σε γλώσσες ξεχασμένες. Φοινικικά, Πελασγικά, Εβραϊκά, Χαλδαϊκά…»
Το απόσπασμα είναι από αφιέρωμα του Τέο Ρόμβου: http://galera.gr/magazine/modules/articles/article.php?id=208&page=1
Οι φωτογραφία είναι του Πάνου Ψυχογιού από το http://amorgos.pblogs.gr/2007/10/kyklwnas-sto-aperanto-galazio-chora-agia-anna.html
Ποιος θα μπορούσε να ξέρει καλύτερα τις ιστορίες του ανέμου από έναν άνθρωπο που κατάγεται απ'τη Μαρλά?
ΑπάντησηΔιαγραφή