O κυρ Γιάννης, έχει μείνει στην Τήνο όλη του τη ζωή. Έχει φτιάξει πέτρινα σπίτια και έχει επισκευάσει περιστεριώνες στον Ταραμπάδο, αυτούς που βάζουν στις τουριστικές μπροσούρες, αν ξέρετε. Χτίζει ξερολιθιές, και εξηγεί γιατί το κάτω μέρος κτίζεται με όρθιες τις πέτρες, «καλντερίμι» το λέει: «για να φουσκώσει η πέτρα και να σφηνώσει με τα νερά».
Τον γάϊδαρο τον έχει για να πηγαίνει στα πρόβατα. Έχει φυτεμένο σπανάκι. Το σπανάκι το φυτεύουν «σε σειρές, και όχι σκόρπια, γιατί αλλιώς βγαίνουν όλα μαζί και δεν μεγαλώνουν».Γειά σου κυρ Γιάννη, και να’ σαι καλά.
Θα πω μια κακία. Κάτι τέτοιους Ανθρώπους θάπρεπε να τιμούν οι άρχοντες κάθε χρόνο και να αφήσουν τις πολιτιστικές σαχλαμάρες . Στα ροζιαζμένα χέρια τους και στα αυλακωμένα πρόσωπα είναι γραμμένη η ιστορία αυτού του τόπου χιλιοστό το χιλιοστό.Μέχρι πότε θα τους έχουμε ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι δεν χρειάζονται την Τοπική Αυτοδιοίκηση να τους τιμήσει. Όταν τους βλέπεις ρώτα τους "τι γίνεται", πως "πέρασαν" το 40, από που ήταν ο παππούς τους ή η γιαγιά τους. Αν αντέχεις γράψτα σε ένα χαρτί, βγάλε δυο φωτογραφίες, ρώτα που είναι τα παιδιά τους, ρωτα πως βλέπουν τα πράγματα. Αυτή είναι μια "τιμή" και "αναγνώριση" που είναι πιο ειλικρινής από μία δημοτική εκδήλωση...
ΑπάντησηΔιαγραφή