Φυσικά, υπάρχει και η αγροτική Τήνος. Κάποτε σχεδόν όλο το νησί ήταν αγροτικό, και ήταν δύσκολη ζωή, αφού λίγο το χώμα, λιγότερο το νερό, αέρας, ωστόσο πρόλαβα το νησί να είναι σχεδόν αυτάρκες (αλλά πάντα με πίεση για μετανάστευση).
Πετιμέζι αντί για ζάχαρη, φασόλια, χειροποίητα μακαρόνια, ελάχιστο και εποχιακό κρέας, κριθάρι, σύκα, και ελάχιστο λάδι.
Τώρα τα αγροτικά έχουν περιοριστεί σε συμπλήρωμα της ενασχόλησης με την οικοδομή, και, για σχετικά λίγους, σαν κύριο εισόδημα, με πωλήσεις «καλοκαιρινών», στην τουριστική περίοδο, στην Χώρα. Εγώ περιορίζομαι στο να τσιμπολογάω. Ωμά κολοκυθάκια, ντομάτες και αμπελοφάσουλα. Σε 2-3 εβδομάδες πεπόνια και βατόμουρα.
Τέτοια εποχή, στην Βόρεια Τήνο, στα λαγκάδια και τις γούρνες τους, τα βατράχια ερωτοτροπούν, σε μουσικό ανταγωνισμό με τα τζιτζίκια, με τις λιβελούλες, τις βαρβακίνες και τα γεράκια σε μόνιμες υπερπτήσεις.
Για την αγροτική Τήνο, θα πας προς Ξινάρα, και από εκεί θα κατηφορήσεις προς τα Κάτω Μέρη, Κρόκο, Περάστρα, Κώμη... από εκεί, η Κολυμπήθρα δεν είναι μακριά, ούτε τα παράλια με τα falco eleonorae (αν και αυτά θέλουν περπάτημα...)
Πετιμέζι αντί για ζάχαρη, φασόλια, χειροποίητα μακαρόνια, ελάχιστο και εποχιακό κρέας, κριθάρι, σύκα, και ελάχιστο λάδι.
Τώρα τα αγροτικά έχουν περιοριστεί σε συμπλήρωμα της ενασχόλησης με την οικοδομή, και, για σχετικά λίγους, σαν κύριο εισόδημα, με πωλήσεις «καλοκαιρινών», στην τουριστική περίοδο, στην Χώρα. Εγώ περιορίζομαι στο να τσιμπολογάω. Ωμά κολοκυθάκια, ντομάτες και αμπελοφάσουλα. Σε 2-3 εβδομάδες πεπόνια και βατόμουρα.
Τέτοια εποχή, στην Βόρεια Τήνο, στα λαγκάδια και τις γούρνες τους, τα βατράχια ερωτοτροπούν, σε μουσικό ανταγωνισμό με τα τζιτζίκια, με τις λιβελούλες, τις βαρβακίνες και τα γεράκια σε μόνιμες υπερπτήσεις.
Για την αγροτική Τήνο, θα πας προς Ξινάρα, και από εκεί θα κατηφορήσεις προς τα Κάτω Μέρη, Κρόκο, Περάστρα, Κώμη... από εκεί, η Κολυμπήθρα δεν είναι μακριά, ούτε τα παράλια με τα falco eleonorae (αν και αυτά θέλουν περπάτημα...)
Καλησπέρα αμμοδύτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ όχι και ελάχιστο λάδι,εκεί στην νότια Τήνο, που μάλον δεν πηγαίνεις και πολύ,υπήρχε και για λίγο ακόμα θα υπάρχει αρκετό.
Πάντα απο τα μέρη τα δικά σας έρχονταν και μάζευαν μισιακές τις ελιές,ακόμα και τώρα έρχονται γιατί η περισότερες πάνε χαμένες.
Ρώτησε κανένα παλιό στα κάτω μέρη να σου πεί ήταν καλές και συμφέρουσες οι συμφωνίες γιατί υπήρχε αρκετό λάδι.Πολλές φορές έπαιζαν τους τενεκέδες στα ζάρια.
Ππόλαβα 3 ενεργά λιοτρίβια,τα 2 έγιναν ωραίες κατοικίες με τα εργαλεία μέσα.
H Καρδιανή (και τα μέρη κάτω και ανατολικά του Τριαντάρου) έχουν ελιές. Και πολλά λιοτρίβια φαίνονται ακόμα και στην νότια Τήνο και στα Κάτω Μέρη. Αλλά πολύ ή καλό λάδι δεν θυμάμαι. Αντίθετα, θυμάμαι οικογενειακούς καυγάδες για λίγα ελαιόδεντρα, και πάντα υψηλές οξύτητες και δάκο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμμοδύτη, χθές έφαγα την πρώτη αρκουμπούνα για φέτος. Τα αμπελοφάσουλα το μεσημέρι με ψαράκι, για επιδόρπιο γλυκό αγριοκέρασο και για την χώνεψη παγωμένο μύρτιλο. Όλα αυτά (εκτώς τα ψάρια...) από το μποστάνι τον Στύλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που υπάρχουν ακόμα αρκετά μποστάνια στο νησί όπου αρκετές οικογένειες είναι αυτάρκεις από ζαρζαβατικά, φρούτα, κρασί (και τα παράγωγά του) και σε λίγο και λάδι.
Όλα αυτά βέβαια με αρκετό κόπο και αγάπη.
Αμπουρκούνα και όχι Αρκουμπούνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον αναγραμματισμός, αλλά οφείλουμε να το αποκαταστήσουμε. Δεν ξέρω μήπως κάνω λάθος κι εγώ;
Οι πιο νόστιμες καλλιέργειες ήταν οι άνυδρες.
Όμορφη εικόνα και τα γαιδαρομούλουρα φορτωμένα με κοφίνια ή καφάσια, το ένα πίσω απ το άλλο, ανεβοκατέβαιναν το πέτρινο δρόμο πρός Αγια Ξένη - Τριπόταμο - Κάτω Μέρη.
Υπήρχε και τοπική υγειονομική διάταξη, οτι τα γαιδαρομούλαρα ώφειλαν να φέρουν κουβά με σκουπάκι, για να μαζεύονται επι τόπου οι ακαθαρσίες των, διαφορετικά άν έλειπε το βασικό αυτό αξεσουάρ επιβάλονταν πρόστιμο.
Αρ'π'κούνα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί είναι τα αμπούρκουνα;
ΑπάντησηΔιαγραφή(ένα γλωσσάρι- κάτι για τους άσχετους;)
Τεσπά, ωραίες οι φωτό, και οι περιγραφές...
(Θέλω και 'γω μποστάνι...)
Τυχερέ τα δικά μου αμπελοφάσουλα και τομάτες αργούν ακόμα. Έγινε, την σημείωσα τη διαδρομή και θα πάω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα φουσκοδεντριές το βατραχάκι!
Η ανώνυμη...
Παράξενε έχεις απόλυτο δίκιο. Μήπως ήρθε η ώρα για κάποιο blog από τα μέρη σου;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήAνώνυμε 3.44 στα δικά μου σόγια γινόταν καυγάδες για τρεις ελιές σε χωράφι τρίτου που κάπους είχαν περάσει σε κληρονομιά...
En'Tino χαίρομαι απίθανα για σένα. AΤο μύρτιλο που λές είναι με τον καρπό της μυρτιάς. Έχω φυτέψει μύρτιλα (bluberies) άλλο πράγμα!
Αρπκούνες τα ξέρω εγώ, μαύρα σύκα που γίνονται δύο φορές τον χρόνο.
Μα αν είχαμε μυαλό δεν θα είχαμε 4-5 γαϊδουράκια στην Παλλάδα για couleure locale?
Artanis τα μποστάνια τέτοια εποχή είναι ... raison d' etre!
Aνώνυμη, αν τα βρω τα βατραχάκια στην πράξη και τα φωτογραφίσω, αναρωτιέμαι αν θα είναι άσεμνο περιεχόμενο (χα χα) Σου άρχισα κάποιον "πρόχειρο οδηγό"
Αρπκούνες & γλυκορνοί τα πρώιμα σύκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποτό μύρτιλο παγωμένο είναι όνειρο. Όπως και το ρακί από τζένερα.