Προετοιμασίες προ του Πάσχα

Το Πάσχα μπορεί να πέρασε αλλά οι πασχαλινές αναρτήσεις τώρα αρχίζουν.

Και ξεκινάμε με τα πασχαλινά κουλούρια που πέρα από το πλάσιμο, που είναι λίγο χρονοβόρο, δεν είναι απαιτητικά, όπως οι τυρόπιτες ή τα τσουρέκια.

Φαντασία θέλει, ώστε να δημιουργήσουμε πολλά σχέδια και δημιουργικότητα ώστε να προσθέσουμε το κατιτίς παραπάνω, όπως τα συγκεκριμένα που πασπαλίστηκαν με σουσάμι.

Τα παραδοσιακά κουλούρια είναι χωρίς σουσάμι και κυρίως θυμάμαι που η γιαγιά μου πάντα μας έφτιαχνε από μία μεγάλη κουλούρα με ένα μεγάλο κόκκινο αυγό στη μέση. Θα το τρώγαμε την Κυριακή του Πάσχα όταν θα «μαραντίζαμε» στην Αγ. Υπακοή.


Ένα παλιό έθιμο που δυστυχώς έσβησε με το πέρασμα των χρόνων. Τότε που τα έθιμα είχαν νόημα μεγαλύτερο και προσέδιδαν μεγαλύτερη χαρά στους συμμετέχοντες και τους συνεχιστές της εκάστοτε παράδοσης.


Επιστρέφοντας όμως στα κουλούρια, το ψήσιμο στον φούρνο με τα ξύλα είναι αυτό που δίνει και το ιδιαίτερο άρωμά τους.

Κι αν δεν φτάνει η μία φουρνιά, ξαναβάζεις και δεύτερη. Άλλωστε έρχεται κόσμος το Πάσχα και κάθε μια νοικοκυρά πρέπει να κανονίσει για παραπάνω.

Καλοφάγωτα και του χρόνου!

Ελπίζω τουλάχιστον τα κουλούρια ν' αντέξουν τη δοκιμασία του χρόνου, όχι όπως η λαζάρα. Αλήθεια να’φτιαξε κανείς φέτος; Γιατί με την πληθώρα των αγαθών ποιός να κάτσει ν’ασχοληθεί με κάτι τόσο ταπεινό όπως τη λαζάρα με τα ρεβύθια;