Τα έργα και η χρηματοδότησή τους

Με αφορμή άρθρο της «Τηνιακής», Θα σχολιάσω και εγώ την χρηματοδότηση των Δημοτικών (και όχι μόνο) έργων.

Η λέξεις «χρέος» και «δανεισμός» είτε από το Δημόσιο, είτε από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, εμένα μου δημιουργούν και φόβο και άγχος. Και αυτό, γιατί τα περισσότερα Δημόσια και Δημοτικά έργα (σε όλη την Ελλάδα), είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, τα πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι, άμεσα ή έμμεσα.

Το Δημόσιο χρέος, που έχει ξεπεράσει τα €300 δις, και που όσο και να χτυπιέται ο κύριος Παπακωνσταντίνου η «ρύθμισή» του (λέγε με «ελεγχόμενη χρεοκοπία») είναι αναπόφευκτη – και έχει συμβεί στην Ελλάδα αρκετές φορές στο παρελθόν -- είναι η απόλυτη απόδειξη και επιβεβαίωση της αρνητικής μου τοποθέτησης σε Δημόσιο και κατ΄ επέκταση σε Δημοτικό χρέος. Αν σήμερα είμαστε σε καθεστώς οικονομικής Κατοχής, με το spread πάνω από τις 900 μονάδες, αν ανεβαίνει το ΦΠΑ, αν ανεβαίνει η ανεργία, αν θα φτωχύνουμε όλοι κατά 30 ή 50%, ή αν θα πεινάσει το 30% των Ελλήνων, είναι αποτέλεσμα της διόγκωσης του Κράτους και του δανεισμού του, κυρίως από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Εμένα με ενοχλεί κάθε καθεστώς Κατοχής, αλλά αυτό θα το καταλάβει ο πολύς κόσμος μετά τις Δημοτικές εκλογές, και να μου το θυμηθείτε.

Αν ο μέσος άνθρωπος αισθάνεται ανήμπορος να ελέγξει τα «Δημόσια Κρατικά Έργα», τουλάχιστον τα Δημοτικά έργα και φαίνονται, και ο μέσος Δημότης «βλέπει», και την λήψη των αποφάσεων, και την υλοποίηση, και την χρηματοδότηση…


Από αυτή την άποψη, η δανειακή χρηματοδότηση είναι, καθ εαυτή, διαφανής. Την βλέπεις, είτε συμφωνείς με το έργο, είτε διαφωνείς. Και κάνεις και τα κουμάντα σου ότι κάπως θα το ξεπληρώσεις, και ελέγχεσαι από τους δημότες σου, άμεσα, και όχι σε 6 μήνες ή 6 χρόνια. Η χρηματοδότηση με αύξηση των υποχρεώσεων σε προμηθευτές, π.χ. εργολάβους, είναι και λανθασμένη, από χρηματοοικονομικής άποψης, και αδιαφανής. Βασίζεται στην κάκιστη διαχειριστική πρακτική που διέπει το Ελληνικό Δημόσιο «καν’ το μωρέ τώρα, και θα βρεθούνε τα λεφτά». Ή «κάνε τώρα αυτό και θα πάρεις το άλλο για αντάλλαγμα».

Η κεντρική Κυβέρνηση θα έχει όλο και περισσότερα προβλήματα, που μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου ΔΕΝ θα μπορεί να κουκουλώνει με λόγια. Έτσι, όλο και περισσότερα Δημοτικά έργα που είχαν κρατική χρηματοδότηση, θα βασίζονται σε Τοπική χρηματοδότηση. Οι Δήμοι που θα προκύψουν από τον Καλλικράτη θα ανακαλύψουν ότι, όχι μόνο θα πρέπει να μάθουν τι είναι χρηστή και διαφανής οικονομική διαχείριση, αλλά ότι δεν μπορούν να συντηρούν περισσότερους Δημοτικούς υπαλλήλους από όσους …Δημότες έχουν. Ούτε θα μπορούν να χρηματοδοτούν «έργα» αμφίβολης χρησιμότητας, ούτε με δανεικά, και ακόμα χειρότερα, με φανερή ή (φόβος και τρόμος) αφανή αύξηση στο κεφάλαιο κίνησης.

Δεν έχω άποψη, ούτε θέλω να έχω άποψη στο ποιος κάνει τι, σήμερα στην Τήνο, αλλά θα κάνω μία πρόβλεψη: Όποιος προκύψει από τις εκλογές του Νοεμβρίου, θα πρέπει να κάνει (συγγνώμη για την λέξη) και μία απογραφή… Τα δάνεια, φαίνονται. Οι υποσχέσεις πληρωμής σε ορισμένες κατηγορίες εργολάβων, όχι πάντα. Και η αποπληρωμή τους, ενστικτωδώς, με ανησυχεί.


Το παραπάνω σχεδιάγραμμα (δεν έβαλα αμέσως παραπομπή από που το ξεσήκωσα -- συγγνώμη δεν θυμάμαι τώρα), είναι η ιστορία της μεταπολίτευσης, ή «Πώς χάσαμε την οικονομική (και την εθνική;) μας ανεξαρτησία», αλλά αυτό είναι άλλη ανάρτηση...