Εικονική αισιοδοξία

Κανονικά, τέτοιες μέρες όλοι ανταλλάσσουν ευχές, ή προσπαθούν να είναι αισιόδοξοι, ή προσπαθούν να πούνε ότι υπάρχουν, ο καθένας με τον τρόπο του.

Η αισιοδοξία είναι υποκειμενική και είναι στην ανθρώπινη φύση να προτιμάει να βλέπει το ποτήρι μισό γεμάτο. Αλλά, τελικά, η αισιοδοξία είναι έκφραση προσαρμογής σε νέο status quo. Αντικειμενικά, το status quo είναι λίγο χάλια, άσχετα εάν "έχει και χειρότερα" ή, το πιθανότερο, "έχει ο Θεός". 

Τα τελευταία λίγα χρόνια η Ελληνική οικονομική πολιτική είναι να ελπίζουμε ότι θα μάς λυπηθούν ή ότι θα μας φοβηθούν, ή ότι μας έχουν ανάγκη και θα ξαναστείλουν χρήματα προς τα εδώ. Αυτοί οι "τρίτοι", απ' έξω, ή κάποια Κυβέρνηση που έχει λεφτά και θα τα μοιράσει.  Δεν νομίζω ότι θα συμβεί οτιδήποτε από αυτά, και, δυστυχώς, δεν νομίζω ότι έχουμε πιάσει πάτο.  

Αντικειμενικά, βαίνουμε προς μάλλον χαμηλότερη ρευστότητα. Ναι, είναι δυνατόν. Η ρευστότητα εξαρτάται από τις ...εκλογές στην Γερμανία, στην Γαλλία και, ίσως, στην Ιταλία. Αφού αποφασίσαμε ότι το να είσαι "Ευρωπαίος" σημαίνει ότι θα ζεις από Ευρωπαϊκές ελεημοσύνες, καλό θα είναι 1) να θυμηθούμε ότι συνήθως οι περισσότεροι ελεήμονες το κάνουν με το αζημίωτο και 2) να δούμε την κατάσταση από την δική τους πλευρά. Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι η "κρίση" δεν είναι πια κρίση, δεν είναι "έκτακτη", αλλά περίπου μόνιμη κατάσταση. Επιστροφή σε άλλες εποχές και ισορροπίες. Προσαρμοζόμαστε;  Μα δεν έχουμε επιλογή, φυσικά και προσαρμοζόμαστε, άντε και να πείσουμε ο ένας τον άλλο ότι "καλά πάμε". Καλά θα πάμε όταν έχουμε πιάσει πάτο, τον έχουμε συνηθίσει τον πάτο και ξεκινάμε από καινούργια βάση.  Καινούργια βάση;  Χμμ... 

Δεν έχουμε πιάσει πάτο όσο συνεχίζει η παράδοξη φορολογία (θα έχουμε πιάσει πάτο όταν de facto δεν θα υπάρχουν πλέον λεφτά, όσα υπάρχουν, ούτε για φόρους).  Δεν έχουμε πιάσει πάτο όσο υπάρχει η ψευδαίσθηση ασφαλιστικών εισφορών που δεν καταλήγουν πουθενά -- όποιος πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές, το κάνει επειδή νομίζει ότι είναι ...ασφαλισμένος. Αμ δε... Και δεν έχουμε πιάσει πάτο όσο δεν υπάρχει έστω και υποτυπώδης, επιστροφή σε πρωτογενή παραγωγή -- όσο κι αν αυτή είναι κουραστική, ή ...προσβλητική.

Μερικοί θα πούνε ότι παραείμαι απαισιόδοξος.  ΟΚ, όλα θα πάνε καλά, υγεία, ευτυχία, ειρήνη και το καλοκαίρι δεν αργεί, έχει ο Θεός, κλπ.

Πάντως, ακούγεται ότι η λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση ...τρίζει. Κάπου μεταξύ Βορρά και Νότου.  Έτσι ακούγεται.

Οι φωτογραφίες είναι από την Εικονική Τήνο.