Ιούλιος στην Τήνο

Το νησί, τον Ιούλιο, είναι ωραίο. Όσο κόσμο κι αν έχει, όσες κακογουστιές ή ανόητα έργα κι αν έκαναν οι άνθρωποι, τα χρώματα θυμίζουν καλοκαίρι, είναι πανεύκολο να βρεις ομορφιά, και μπορείς να κουραστείς ή να μείνεις χαλαρός, ανάλογα με τις ορέξεις σου.

Τα χρώματα είναι πια καλοκαιρινά. Μόνο χρυσοκίτρινα και καφέ, με εξαίρεση τα πράσινα των λαγκαδιών, το άσπρο του ασβέστη, και των όποιων λουλουδιών άφησαν οι άνθρωποι σε δημόσια θέα.

Οι περιστεριώνες είναι παντού. Αν δεν τους έχεις συνηθίσει ή βαρεθεί είναι μνημεία τέχνης, υπομονής και, εικάζω, εγωισμού. Οι περισσότεροι έχουν και περιστέρια, αυθεντικοί περιστεριώνες, και όχι κατασκευάσματα φτιαγμένα για τουρίστες.


Αν προσέξεις, κάθε μέρος έχει μυρουδιές και ήχους. Στα αγροτικά χωριά πλανάται ακόμα η μυρουδιά της μυζήθρας και του γιασεμιού. Στα δέντρα, απέναντι, ακούς τζιτζίκια, καρδερίνες και σπουργίτια. Κάπου στο βάθος κάτι παιδιά φωνάζουν και κοκόρια αυτοπροβάλλονται. Η πιο κοντινή παραλία στην Χώρα έχει απίθανα χρώματα τα βράδια.

Όλες οι παραπάνω εικόνες είναι από αυτοκίνητο σε άσφαλτο. Οι ήχοι και οι μυρουδιές είναι από μνήμη.