Πριν από λίγες μέρες τα παιδιά του νηπιαγωγείου του Δ. Εξωμβούργου με έδρα την Καλλονή εξόρμησαν στην Περάστρα. Όχι στο χωριό ακριβώς, αλλά στο εργαστήριο παραδοσιακών γλυκών της κ. Ελένης Ρουγγέρη που βρίσκεται ακριβώς απέναντι.
Με τη συνοδεία της παιδαγωγού κ.Παλαμάρη Ιωσηφίνα τα παιδιά όλο χαρά εξερεύνησαν τους χώρους του εργαστηρίου όπου με μεγάλη προθυμία η κ. Ελένη αλλά και η κόρη της Χριστίνα τους εξήγησαν την διαδικασία.
Έτσι με πολλή προσοχή ενημερώθηκαν τα πιτσιρίκια-και όχι μόνο-για τα βήματα που χρειάζονται να γίνουν από τη στιγμή που το κάθε Τηνιακό φρούτο εποχής θα φτάσει στο κατώφλι του εργαστηρίου μεχρι τη στιγμή που θα συσκευαστούν.
Πολλά και ενδιαφέροντα μηχανήματα ήταν ολόγυρα στον ειδικό χώρο παρασκευής όπου κυριαρχούσε μια γλυκιά μυρωδιά καθώς ήδη το μανταρίνι ετοιμαζόταν να γίνει μαρμελάδα!
Το πιο χρήσιμο ίσως εργαλείο είναι και το ειδικό μηχάνημα της φωτογραφίας που βγάζει τα κουκούτσια από το βύσσινο-μία πολύ χρονοβόρα διαδικασία που θυμάμαι τη γιαγιά μου καθισμένη σε ένα ντιβάνι στην κουζίνα ή αν έκανε πολλή ζέστη έξω στην αυλή πάνω σε μια καρέκλα να βγάζει επιδέξια το κουκούτσι με μία φουρκέτα!
(Και για όσους δεν ξέρουν είναι ένα τσιμπιδάκι λίγο πιο μακρύ από το κοινό μαύρο τσιμπιδάκι για τα μαλλιά, δημοφιλές εκείνο τον καιρό. Στην Καλλονή τα προμήθευε η κυρά Καρμέλα στο στενόμακρο μαγαζάκι της απέναντι από τα χαλιά-κοινώς εργαστήριο ταπητουργίας.)
Για να επιστρέψουμε όμως στην σημερινή εποχή και στην Περάστρα μπορούμε να πούμε ότι όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι και γλυκαμένοι γιατί κεραστήκαμε πολλές και διαφορετικές γεύσεις, όπως μαρμελάδα πορτοκάλι, σύκο μέχρι και γλυκό ντοματάκι.
Θα σας ξανάρθουμε στα σίγουρα κ. Ελένη για καμμιά ακόμη συνταγή και σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία!
Με τη συνοδεία της παιδαγωγού κ.Παλαμάρη Ιωσηφίνα τα παιδιά όλο χαρά εξερεύνησαν τους χώρους του εργαστηρίου όπου με μεγάλη προθυμία η κ. Ελένη αλλά και η κόρη της Χριστίνα τους εξήγησαν την διαδικασία.
Έτσι με πολλή προσοχή ενημερώθηκαν τα πιτσιρίκια-και όχι μόνο-για τα βήματα που χρειάζονται να γίνουν από τη στιγμή που το κάθε Τηνιακό φρούτο εποχής θα φτάσει στο κατώφλι του εργαστηρίου μεχρι τη στιγμή που θα συσκευαστούν.
Πολλά και ενδιαφέροντα μηχανήματα ήταν ολόγυρα στον ειδικό χώρο παρασκευής όπου κυριαρχούσε μια γλυκιά μυρωδιά καθώς ήδη το μανταρίνι ετοιμαζόταν να γίνει μαρμελάδα!
Το πιο χρήσιμο ίσως εργαλείο είναι και το ειδικό μηχάνημα της φωτογραφίας που βγάζει τα κουκούτσια από το βύσσινο-μία πολύ χρονοβόρα διαδικασία που θυμάμαι τη γιαγιά μου καθισμένη σε ένα ντιβάνι στην κουζίνα ή αν έκανε πολλή ζέστη έξω στην αυλή πάνω σε μια καρέκλα να βγάζει επιδέξια το κουκούτσι με μία φουρκέτα!
(Και για όσους δεν ξέρουν είναι ένα τσιμπιδάκι λίγο πιο μακρύ από το κοινό μαύρο τσιμπιδάκι για τα μαλλιά, δημοφιλές εκείνο τον καιρό. Στην Καλλονή τα προμήθευε η κυρά Καρμέλα στο στενόμακρο μαγαζάκι της απέναντι από τα χαλιά-κοινώς εργαστήριο ταπητουργίας.)
Για να επιστρέψουμε όμως στην σημερινή εποχή και στην Περάστρα μπορούμε να πούμε ότι όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι και γλυκαμένοι γιατί κεραστήκαμε πολλές και διαφορετικές γεύσεις, όπως μαρμελάδα πορτοκάλι, σύκο μέχρι και γλυκό ντοματάκι.
Θα σας ξανάρθουμε στα σίγουρα κ. Ελένη για καμμιά ακόμη συνταγή και σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία!
8 σχόλια:
Θα ήταν κίνητρο να βάλει κανείς βυσινιές, κορομηλιές βερυκοκιές και να μην πα΄νε χαμένα
γεια σου Ελένη με τα γλυκά σου!
Ωραία ιδέα σας έδωσε οΑνώνυμος να φυτέψετε εκτάσεις με δένδρα να έχετε μεγάλη Τηνιακή παραγωγή και ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ!
@αλλενάκι
Ανώνυμε 1:32 και @αλλενάκι, εμείς να τα φυτέψουμε, άνθρωποι να τα αγοράζουν θα υπάρχουν? Ή αύριο- μεθαύριο θα λέμε το ψωμί ψωμάκι και το κορόμηλο κορομηλάκι?
Πάντως ένα ΕΝΤΕΛΩΣ παραδοσιακό καφενείο που θα σερβίρει μόνο καφέ, και γλυκό του κουταλιού χρειάζεται στα Κάτω Μέρη.
Αν εξαιρέσουμε το καφενείο στον Κρόκο, ποιό άλλο στα χωριά μας υπάρχει που να είναι ανοιχτό και την ημέρα και να μην είναι ταβέρνα?Και να δουλεύει όλο τον χρόνο, όχι μόνο την καλοκαιρινή περίοδο?
Τις προάλλες ήμουν στο βενζινάδικο και πέρασαν κάποιοι τουρίστες που έψαχναν ένα καφενεδάκι σε χωριό να πάνε να πιούνε τον καφέ τους το απομεσήμερο. Μέχρι να σκεφτούμε κάποιο να τους πούμε έβαλαν πλώρη για το καφενείο στην Καρδιανή που είχαν ξαναπάει και ήξεραν ότι θα είναι ανοιχτό.
Και μου λέει ο βενζινοπώλης: "Τόσα χωριά στα Κάτω Μερη και δεν μπορούσα να σκεφτώ πού να τους στείλω! Κρίμα και κάποτε είχανε ζωή και κόσμο!"
Πολύ κρίμα όντως...
Ωραία εκδρομή...
καλημέρα από ΝΖ, ζήλεψα...
Artanis, καλημέρα.
Αμοιβαία τα αισθήματα.
Η ΝΖ φαίνεται καταπληκτική κρίνοντας από τις δικές σου φωτό!
Τι ζουζουνάκια...
Ας γίνει σύνθημα λοιπόν η αναγέννηση της υπαίθρου!
Ας γίνει η προσπάθεια τουλάχιστον.
Και, κάθε καλή και σωστή προσπάθεια, ανταμείβεται.
Ποικιλοτρόπως.
Δημοσίευση σχολίου