Φαινομενική ηρεμία

Προχτές ήταν μία από κείνες τις μέρες. Υπερβολική ζέστη που δεν σε αφήνει να ανασάνεις, άπνοια που δεν σε αφήνει να ελπίζεις, αταραξία που σε υποψιάζει.

Και το τοπίο δεν ήταν αμέτοχο σε όλο αυτό. Το φαινομενικό γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, χρωματιζόταν από μία κίτρινη υποψία.

Που σε έκανε να αγωνιάς και όχι να ευχαριστιέσαι για το καλοκαιρινό τοπίο. Μου θύμισε λίγο το καλοκαίρι του 1999. (τότε δεν συνέβη και η έκλειψη Ηλίου?)


Αύγουστος ήταν, που μέσα σε ένα μεσημέρι νιώσαμε την επιβλητική δύναμη της φύσης και που μας θυμίζει ενίοτε ότι δεν είμαστε παρά ανθρωπάκια πιασμένα στη δίνη των πλανητών και στο γαϊτανάκι των γαλαξιών...Μη ξεχνιέστε!