Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

4 Ιουλίου


Ανάλογα με το ποιος ή που είσαι, παίρνεις σοβαρά ή πιο σοβαρά ορισμένες ημερομηνίες. Και ανάλογα με τι προκαταλήψεις έχεις, ή δεν έχεις.


Πολλοί Έλληνες έκαναν την Αμερική δεύτερή τους πατρίδα, μερικοί μάλιστα την έκαναν μόνη τους πατρίδα, αφού η χώρα αυτή έχει την ικανότητα να αφομοιώνει, και όσοι πάνε, ή μένουν εκεί, το κάνουν με την θέλησή τους και το θεωρούν προνόμιο.


Τα τοπία σε αυτήν την χώρα είναι μεγαλειώδη, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε κλίμακα διαφορετική από αυτήν που έχουμε μάθει εδώ.


Το λέει και το τραγούδι:
O beautiful, for spacious skies,
For amber waves of grain,
For purple mountain majesties
Above the fruited plain!

Πέρυσι, τέτοια μέρα, έγραψα αυτά που θα ήθελα για την δική μας χώρα, προφανώς επηρεασμένος από αυτά που είδα στην άλλη (http://ophioussa.blogspot.com/2008/07/blog-post_04.html). Δεν βλέπω φως στο βάθος του τούνελ, ωστόσο, εξ ου και το εικονικό ταξείδι. Ξέρω ότι μερικοί από εσάς είστε εκεί, μερικοί είστε πρόσφατοι. Σας φαίνεται ξένο το μέρος... και μένα έτσι μου φαινόταν στην αρχή. Να είστε καλά.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικές φωτογραφίες. Η πρώτη ειδικά. Φαντάζεσαι να αποτολμούσε κανείς το ίδιο με την δική μας σημαία; Θα είχαμε αφορισμούς.
Ευχαρίστως μετανάστευα, μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία, ειδικά τώρα που εξέλεξαν πρόεδρο τον οποίο δεν χορταίνεις να κοιτάς.
Happy 4th of July!

Artanis είπε...

Ωραίες φωτό...Εκείνες των τοπίων, εννοώ...
καλημέρα απο ΝΖ, καλό Σ/Κ να έχεις...
(σου έστειλα μέηλ...)

Ανώνυμος είπε...

Πάντα μου άρεσε η ιδέα της ανεξαρτησίας...

Ανώνυμος είπε...

Πατρίδα είναι εκεί που γεννιόμαστε και περνάμε τα παιδικά μας χρόνια, αυτήν χαράσσεται στην ψυχή μας όταν είναι αγνή και άδολη και αυτήν πάντα αναζητούμε. Γι' αυτό και έφυγα και δεν το μετανοιώνω, για να μην έχω διαφορετική πατρίδα από τα παιδιά μου. Ο διχασμός είναι μεγάλος για μια τόσο σύντομη ζωή.

Ανώνυμος είπε...

Καλό και το παραθαλάσσιο τοπίο, μην είμαστε μισογύνηδες

Ανώνυμος είπε...

Ούτε ζηλιάρες. Η κοπέλα φαίνεται κούκλα, ή... "υγιέστατη" που λέει και ένας αγαπητός μου φίλος.

Βωλακίτης είπε...

Εγώ το μόνο που έχω να πώ είναι οτι 4/7 ξεκίνησα το δεύτερο μεγάλο ταξίδι. Μαζί με την Εύα μου (κυριολεκτικά αυτό είναι το όνομά της) ελπίζουμε πλέον να γεράσουμε μαζί, πίνοντας καφέ στην βεραντούλα μας στη Βωλάξ...

Ευχαριστώ για το Βήμα... Αμμοδύτη, να σου δώσω μπομπονιέρα!