Ιουλιανά ή ...Αποστασία

Καμιά φορά θυμάσαι πράγματα, είτε με αφορμή κάποια είδηση, είτε την ημερομηνία. Πριν λίγες μέρες, με αφορμή έναν θάνατο, θυμήθηκα το Βιετνάμ και τα περίεργα χρόνια της δεκαετίας του ’60, που οι νεότεροι δεν θυμούνται, αλλά για τους παλιότερους ήταν κοσμοϊστορική εποχή (για τους πολύ παλιότερους, η κοσμοϊστορική εποχή ήταν μία εικοσαετία νωρίτερα…).

Χτες, 15 Ιουλίου, ήταν η επέτειος των Ιουλιανών, ή της Αποστασίας του 1965. Αμφιβάλλω αν όλη η αλήθεια έχει εμφανιστεί για αυτήν την περίεργη περίοδο, αλλά η επικρατέστερη εκδοχή λέει ότι είχε σχέση με την επιθυμία του τότε βασιλιά (είχαμε βασιλιά τότε) να έχει άποψη για τον στρατό και τον ΥΕΘΑ, φόβους Ελλήνων πολιτικών ότι άλλοι Έλληνες πολιτικοί γινόταν πολύ δημοφιλείς (σε βάρος τους υποθέτω)… μέχρι και εμπλοκές μεγάλων Δυνάμεων. Μπορεί τελικά να είχαμε και εδώ κάποιο παρακλάδι Ψυχρού Πολέμου.

Λεπτομέρειες δεν θυμάμαι… Θυμάμαι διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, φωνές και δακρυγόνα. Όπου κι αν έμενες στο κέντρο της Αθήνας έτσουζαν τα μάτια. Και μετά, …γύψο. Ωστόσο, η Ιστορία έχει αρχίσει και γράφεται:

O Παν. Κανελλόπουλος, αρχηγός της ΕΡΕ, που είχε στηρίξει την Αποστασία και τις βασιλικές επιλογές, σε υπόμνημά του προς τον Κωνσταντίνο τον Ιανουάριο 1966, σχολιάζοντας την στάση των αποστατών της ΕΚ, σημείωσε ότι εκ των υστέρων πληροφορήθηκε ορισμένες λεπτομέρειες της κρίσης:

«Το χειρότερον ... είναι ότι η απόσπασις των αναγκαίων βουλευτών... έγινε με εξαγοράν συνειδήσεων... με τον υπουργικόν θώκον ή και με άλλα ακατονόμαστα μέσα… "

Συνέπεια αυτού ήταν η μείωση της εμπιστοσύνης του κόσμου στη δημοκρατία, αφού έβλεπε ότι οι πολιτικοί ήταν διατεθειμένοι να αλλάζουν γνώμη και στρατόπεδο εν μιά νυκτί προκειμένου να εξασφαλίσουν υλικά ανταλλάγματα.

Έχει βελτιωθεί η ποιότητα των πολιτικών μας από τότε; Τουλάχιστον δεν έχουμε Ψυχρό Πόλεμο... Πάντως τον Λαό δεν τον εξαπατά κανείς πλέον!