Τον παλιό καιρό (δηλαδή πριν το 1965-70 στα χωριά, και δεν ξέρω μέχρι πότε στην Χώρα) η τουαλέτα ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία. Δηλαδή, τότε, δεν φαινόταν ιδιαίτερη, αφού έτσι ήξερε ο κόσμος εδώ. Ένα χτιστό πεζουλάκι, με ένα σανίδι με μια τρύπα 20-30 εκατοστά στην μέση, και από κάτω …σκοτάδι και ύποπτες ανθρώπινες οσμές, καμουφλαρισμένες επιμελώς με στάχτη από το τζάκι. Και όταν φυσούσε βοριάς, κάπως …τραβούσε αέρα. Όταν φυσούσε νοτιάς μύριζε. Και μια φορά το χρόνο, πήγαινε κάποιος άτυχος από πίσω (είχε πρόσβαση) με ένα φτυάρι και δεν ξέρω τι μεταφορικό μέσο – υποθέτω καλάθια ή κοφίνια – και έπαιρνε τα περιέργως στεγνά περιεχόμενα τα οποία ανακυκλώνονταν στα χωράφια, σχετικά πλούσια σε άζωτο, φωσφόρο και κάλιο (από την στάχτη). Ακούγεται οικολογικό και …αειφόρο, μέχρι που να είναι η σειρά σου να φτυαρίζεις.
Την δεκαετία του 60 και του 70, πρέπει να φτήνυναν οι σιδερένιες σωλήνες, γιατί ήρθε το νερό μέσα στα σπίτια. Έτσι, αντί να κουβαλάει νερό ο κόσμος από την βρύση, το νερό ήταν μέσα στο σπίτι. Έτσι έβαλαν, πρώτα οι πιο προοδευτικοί, και σιγά σιγά σχεδόν όλοι καζανάκια και συμβατικές τουαλέτες.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο αντιοικολογικό, και ταυτόχρονα πιο αναγκαίο από την ταπεινή τουαλέτα με καζανάκι. Απίθανη σπατάλη νερού, και απίθανη οικολογική καταστροφή: Παίρνεις κάτι που θα έπρεπε να στεγνώσει εύκολα αφού έχει μόνο 75% νερό και το διαλύεις με πολύ νερό, και το ανακατεύεις με ακόμη περισσότερο νερό από άλλες οικιακές χρήσεις, και καταλήγεις με απίθανες ποσότητες βρωμερού και μολυσματικού νερού, με απορρυπαντικά, κουζινόλαδα και κάθε λογής μπελά.
Ο βιολογικό καθαρισμός προσπαθεί να βγάλει ό,τι μπορεί να βγει από το νερό αυτό, και με μηχανικά και βιολογικά μέσα, να εξουδετερώσει τα υπόλοιπα.
Όσο καιρό υπάρχει Τοπική Αυτοδιοίκηση, ασχολείται δυστυχώς με αυτό το θέμα. Με πρώτο και καλύτερο τον αειθαλή – ζωή να’ χει – «Α.Α.» που είχε την φαεινή ιδέα να πάρει όλα τα σπιτικά απόβλητα, να τα βάλει σε μια σωλήνα, και να τα πάει στο Λιβάδι. Την ίδια φαεινή είχαν και άλλοι κοινοτάρχες. Και τα χωριά έχασαν την περίεργη εκείνη μυρωδιά …στάχτης, και απέκτησαν την απίθανη βρώμα αναεροβικής συσσώρευσης βακτηρίων, λιπών, ενζύμων και απορρυπαντικών, στα 100 μέτρα… Αλλά υπάρχει φως στο τούνελ!
Τα τελευταία 3-4 χρόνια ακούω υποσχέσεις για βιολογικό καθαρισμό. Έλα ντε που κανένας δεν τον θέλει στην περιοχή του… Έλα ντε που όταν συμφώνησαν σε ουδέτερη αποστρατικοποιημένη περιοχή, κήρυξαν πόλεμο οι γείτονες…. Πάντα ήμουν υπέρ του να έχει κάθε κοινότητα ή κάθε ομάδα χωριών δικό της βιολογικό, τουλάχιστον πρωτογενή, ώστε να ήταν πιο εύκολα αποδεκτή η ύπαρξή του…
Και τότε ο φίλος μου στον Δήμο είχε την ιδέα: « Γιατί παιδευόμαστε με βιολογικούς καθαρισμούς, όταν μιλάμε για οικισμούς, 200, 400, άντε 800 ατόμων… Όσο ένα μεσαίο ξενοδοχείο στην Ρόδο! Κάθε ένα με τον δικό του βιολογικό». Χωρίς δεξαμενές, μπετά και μεγάλες εγκαταστάσεις. Όλα συσκευασμένα σε 1-2 container. Ο Δήμος στην Τζιά το έχει δοκιμάσει με επιτυχία, προσφέρει τριτογενή επεξεργασία, καλύτερα από 90% καθαρό, κατάλληλο για πότισμα, καμία σχέση με τα μαύρα νερά του Λιβαδιού, κανείς δεν θα μπορεί να πει κιχ, αντί να βγαίνει μαυρίλα και δυσωδία, θα βγαίνει νερό.
Το έργο έχει δρομολογηθεί, ελπίζω να μην ξεμείνει από λεφτά, και με λίγη τύχη του χρόνου τέτοιο καιρό, το Λιβάδι θα είναι …επισκέψιμο. Μία μονάδα για τα 4 χωριά στα Κάτω Μέρη, μία για την Κώμη, μία για το Αγάπι. Έτοιμο, προκάτ, θα πάει εκεί που σήμερα σιχαίνεσαι να περάσεις με αυτοκίνητο, και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Οι φωτογραφίες είναι από την Τζιά (με κλικ μεγαλώνουν).
9 σχόλια:
Πολύ καλό ακούγετε αυτό, μακάρι να γίνει κάτι τέτοιο για να καθαρίσει και το λιβάδι.
Θα γίνει όμως? ή το πλασάρουν μέσα στην προεκλογική τους καμπάνια γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο μετράει σε έναν τόπο σχεδόν παρατημένο ‘όπως τον δικό μας.
Ωραία είναι τα λόγια αλλά από αυτά έχουμε χορτάσει, από έργα να δούμε τι θα γίνει.
Άραγε ποιος ασχολείται με αυτό το θέμα η νομαρχία ή ο δήμος? Γιατί εάν είναι θέμα νομαρχίας κάτι μπορεί να γίνει εάν εξαρτάτε από τον δήμο μην περιμένετε να δείτε κανένα φως μέσα στο τούνελ.
Δυστυχώς αυτή είναι η ωμή αλήθεια.
Φίλε αμμοδύτη μήπως θα είσαι υποψήφιος με τον Κροντηρά
Εσύ φίλε ανώνυμε 11:11, με ποιον είσαι υποψήφιος?
Την ώρα που έγραψα το σχόλιο νομίζω οτι δεν υπάρχουν μύγες για να μυγιάζεσαι, αλλά εσύ μάλλον την έχεις την μύγα και μυγιάστικες.
Αλλιός δεν εξηγείτε να ρωτάμε των αμμοδύτη και να απάντας εσύ.Εκτός και αν παθαίνεις κάτι με το όνομα που έγραψα.
Αγαπητέ ανώνυμε 11:11+11:38, απάντησα με αυτόν τον τρόπο γιατί δεν μου αρέσει να μπαίνουν ταμπέλες.
Και ότι πήρα τον λόγο δεν νομίζω ότι εδώ μέσα υπάρχουν κανόνες σχετικά με το πότε καποιος θα σχολιάσει.
Η ιστοσελίδα είναι ελεύθερη στον καθένα να εκφράσει τη γνώμη του αρκεί να μην ξεπερνιούνται κάποια όρια.
Τι μου θύμισες τώρα; Το μάστερ μου προ 20ετίας σε μεμβράνες για λύματα. Πάντα αναρωτιόμουν πότε θα φτάσουν στην Ελλάδα οι μεμβράνες. Άποψή μου όμως είναι να εφαρμόσετε μία μέθοδο χωρίς μηχανολογικό εξοπλισμό, που χαλάει, και χωρίς λειτουργικά έξοδα κυρίως ρεύμα. Δες εδώ μhttp://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathcommon_1_07/08/2007_1286805, από ότι ξέρω έχει εφαρμοστεί στην Τήνο σε σπίτι. Πάτε επιτόπου και βλέπετε πως δουλεύει. Δεν νομίζω ότι μικρές κοινότητες μπορούν να διαχειριστούν κάτι πιο πολύπλοκο από άποψη εξοπλισμού. Τα μεγάλα ξενοδοχεία έχουν τεχνικά συνεργεία και συντηρούν τα μηχανήματά τους.
Προεκλογικά παραμύθια. Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 10 χρόνια κοσκινίζει
Αυτο το αισχος αυτη η ντροπη στο λειβαδι με τα λειμματα΄ ηταν μια φορα κι ενα καιρο ενα καταπληκτικο μονοπατι - δρομος. Ο ποταμος. Ετσι το λεγαμε. Και πραγματι το χειμωνα γινονταν ποταμος.Το καλοκαιρακιστεγνος μεταμορφωνονταν σε μαγευτικη διαδρομη απο το Κατω Κλεισμα μεχρι την Κολυμπηθρα.Την Κελλιανη αμμο.Περπατουσες μεσα απο ανθισμενες πικροδαφνες και μυρωδατες λυγαριες κατω απο δροσερα τουνελ που σχηματιζαν πανυψηλες καλαμιες που τα φυλλα τουςσιγοτραγουδουσαν το σκοπο που τους επαιζε το αερακι. μπορουσες να κατσεις κατω να φας ψωμακι με τυρι και σταφυλι και να νιωσεις πολυ πολυ κοντα στο Παραδεισο που τα καλαμιες
Δημοσίευση σχολίου