Φταίει η συνταγή (2)

Δεν με απασχολεί, σε αυτόν τον μονόλογο, η χαλασμένη συνταγή του Κόσμου. Δεν ελέγχω τον Κόσμο, δεν ψηφίζω στον Κόσμο. Ο Κόσμος έχει πολλές χαλασμένες συνταγές, την εξής μία: Όλοι θέλουν να ζούνε καλύτερα, οι περισσότεροι το κάνουν σε βάρος κάποιου άλλου, και η Κίνα αποφάσισε ότι έχοντας χτίσει βιομηχανική και παραγωγική βάση, θέλει και αυτή πετρέλαιο και λίγη αυτοκρατορία. Αλλά ΔΕΝ με απασχολεί αυτό. Το κρατάω στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, αλλά δεν αναφέρομαι σε αυτό.

Έχετε προσέξει, πόσες φορές κρυβόμαστε πίσω από πινακίδες «Δεξιός» ή «Αριστερός»… Νομίζουμε ότι ξέρουμε και τι σημαίνουν. Χα! Το «Πασόκος» σημαίνει κάτι: Κάτι απ’ όλα, προκειμένου να μείνουμε στην εξουσία. Και το κάνει πολύ καλά, με μία εξαίρεση. Το κάνει (και δεν είναι το μόνο αλλά το Πασόκ το κάνει άριστα) με δανεικά. Και σε όλους εμάς, ή εσάς, που ψηφίζετε το Πασόκ, έχουμε ξεπεράσει το σημείο που πουλάμε ασημικά για να πληρώσουμε την υπηρέτρια, ή εκχωρούμε συμβάσεις παραχώρησης για να ταΐσουμε 4-5 διαπλεκόμενους και 40-50 συνδικαλιστές. Τώρα είμαστε σε φάση που δίνουμε κομμάτια της Πατρίδας μας, και υποθηκεύουμε το μέλλον της επόμενης γενιάς. Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά. Σκεφτείτε το αυτό.

Σκεφτείτε το, αλλά δεν έχει σημασία που θα καταλήξετε. Πρώτον γιατί οι ίδιοι οι Δεξιοί και οι Αριστεροί δεν έχουν πια ιδέα τι ακριβώς πρεσβεύουν... Και δεν εννοώ θεωρητικές κουβέντες, εννοώ στην πράξη. Όσο για τους Πασόκους, αυτά που λένε ότι πρεσβεύουν είναι αντίθετα από αυτά που κάνουν, αλλά ...δεν φταίνε αυτοί. Στο να "μην φταίνε αυτοί" είναι Καθηγητές Πτυχιούχοι. Αλλά ακόμα κι αν καταλήξετε τι πρεσβεύετε, πάλι χάνετε τον καιρό σας. Και αυτό γιατί η φωνή σας (η ψήφος σας) δεν πολυμετράει. Και αυτή είναι η ουσία της χαλασμένης συνταγής. Η συνταγή έχει χαλάσει λόγω Πολιτεύματος και Συντάγματος.

Από παλιότερα εκθείαζα πολίτευμα που προβλέπει, από τα θεμέλιά του διαχωρισμό εξουσιών. Και εύκολα με κατηγορεί κανείς ότι απλά μου αρέσει το Αμερικανικό Σύνταγμα (μου αρέσει). Αλλά και το Γαλλικό Σύνταγμα το προβλέπει. Τα περισσότερα πολιτεύματα στον κόσμο προβλέπουν 1) απ΄ευθείας, άμεση, εκλογή του «Αρχηγού», και 2) ανεξαρτησία του Νομοθετικού (της Βουλής) από το Εκτελεστικό (της Κυβέρνησης). Για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αφήνω εσάς να έχετε άποψη.

Η Γαλλία έχει Προεδρική Δημοκρατία, όχι Προεδρευομένη σαν και εμάς. Ο Πρόεδρος εκλέγεται από τον Λαό, κουκί κουκί. Ο Πρόεδρος διορίζει τον Πρωθυπουργό. Ο Πρωθυπουργός φτιάχνει την ομάδα διοίκησης, η Βουλή νομοθετεί, ελέγχει και εγκρίνει ή δεν εγκρίνει τα του Πρωθυπουργού, και αν κάτι στραβώσει, ο πραγματικός άρχοντας, ο Πρόεδρος, παρεμβαίνει και από την αρχή. Το σύστημα αυτοελέγχεται, και αν δεν το περιέγραψα απολύτως σωστά, αυτό είναι το νόημα.


Σκεφτείτε τι έχουμε εμείς. Από το 1824 και μετά, με ελάχιστες παρεκκλίσεις. Η Εξουσία συγκεντρωμένη σε έναν. Χωρίς λαϊκό έλεγχο. Ή σε έναν εκλεγμένο που όμως είναι βιτρίνα για άλλους, χωρίς καμία επιλογή δικιά μας. Η Βουλή ούτε νομοθετεί, ούτε ελέγχει. Απλά εγκρίνει Νόμους που έφτιαξε κάποιο αόρατο χέρι, που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που θέλετε εσείς ή εγώ. Το αόρατο χέρι ελέγχει και την ενημέρωσή μας συνήθως… Μην υποτιμάμε τα ΜΜΕ... Μας πείθουν για οτιδήποτε, ή μας δείχνουν γκόμενες, τρομοκράτες, καταστροφές σε άλλους πλανήτες, σκάνδαλα... Και περνάει η ώρα.

Και κάθε 3 και 10 καλούμαστε να ασκήσουμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, με σημαίες. Και βρίζουμε ο ένας τον άλλο, όταν ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος, έχει ρόλο άλλο από θέατρο, και τάϊσμα της κομματικής του βάσης. Όποιος φτιάξει μεγαλύτερη ταϊσμένη κομματική βάση, αυτός κερδίζει. Και αν το κάνει καλά διαιωνίζεται (και χαλάει η συνταγή μόνο στην απόλυτη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία). Ψηφαλάκια αγορασμένα με δανεικά. Και το αποτέλεσμα, ανεξέλεγκτο, διαιωνίζει την διαφθορά και την φτώχεια.

Και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Μα ποιος Πρόεδρος… Διακοσμητικό στοιχείο είναι, γλάστρα, και με συγχωρείτε. Πρόεδρος κατασκευασμένος για να λυπάμαι που του πληρώνω την ύπαρξη. Ποιος ανέχεται και συντηρεί και με τι μηχανισμούς αυτό το εξαθλιωτικό σύστημα; Γιατί παθιάζεστε με το αν σας αρέσει το κόκκινο, το πράσινο, το μπλέ, ή το παρδαλό χρώμα, και γιατί τόσα χρόνια λέμε τα ίδια και τα ίδια;

Δεν θα αλλάξουμε εσείς και εγώ το Πολίτευμα… Αλλά και αυτό δεν είναι άξιον απορίας; Σας ρώτησε ποτέ κανείς τι άποψη έχετε για το Σύνταγμα; Έχετε ρωτήσει ποτέ τον βουλευτή που ψηφίσατε, τι άποψη έχει για το Σύνταγμα; Γιατί, όπως το pc από το οποίο διαβάζετε αυτές τις λέξεις έχει ένα λειτουργικό σύστημα, το λειτουργικό σύστημα της χώρας είναι το Σύνταγμά της. Και η συνταγή είναι χαλασμένη από εκεί. Αλλά κανείς δεν έχει ιδέα...

Την ιδέα της ανάγκης Προεδρικής αντί Προεδρευομένης Δημοκρατίας, την πήρα από την ομώνυμη ιστοσελίδα.