Κοντεύει να φύγει και ο Οκτώβριος 25 έχουμε, αρχές Νοέμβρη ξεκινάνε και οι πιο χειμωνιάτικες δουλειές, μία από αυτές και τα χοιροσφάγια.
Τα χοιροσφάγια για μένα δεν ήταν μόνο μια ευκαιρία για πανηγύρι στο σπίτι μας γιατί έρχονταν όλο το χωριό να πολεμήσουμε το χοίρο, αλλά εκτός από τους μεγάλους έρχονταν και τα παιδιά οι φίλοι μου δηλαδή.
Εναγωνίως περιμέναμε να γίνουν τα βραστά για να πάρουμε το σαγόνι του χοίρου, την κοκάλα. Αυτό ήταν στην ουσία το παιχνίδι μας, το δέναμε με έναν σπάγκο και το τραβούσαμε στον κήπο για να κάνουμε ζευγάρι όπως λέγαμε, να οργώσουμε δηλαδή.
Μετά τον κήπο σειρά είχε ο δρόμος από το πάνω χωριό μέχρι τον καλοζάδο, τρέχαμε σαν τους τρελούς κρατώντας την κοκάλα.
Τα χοιροσφάγια για μένα δεν ήταν μόνο μια ευκαιρία για πανηγύρι στο σπίτι μας γιατί έρχονταν όλο το χωριό να πολεμήσουμε το χοίρο, αλλά εκτός από τους μεγάλους έρχονταν και τα παιδιά οι φίλοι μου δηλαδή.
Εναγωνίως περιμέναμε να γίνουν τα βραστά για να πάρουμε το σαγόνι του χοίρου, την κοκάλα. Αυτό ήταν στην ουσία το παιχνίδι μας, το δέναμε με έναν σπάγκο και το τραβούσαμε στον κήπο για να κάνουμε ζευγάρι όπως λέγαμε, να οργώσουμε δηλαδή.
Μετά τον κήπο σειρά είχε ο δρόμος από το πάνω χωριό μέχρι τον καλοζάδο, τρέχαμε σαν τους τρελούς κρατώντας την κοκάλα.
3 σχόλια:
Τη φούσκα ;
Ήταν η πρώτη μας μπάλα !!!!!!!!
Μετά ήρθαν οι πλαστικές, δώρα από τις σοκοφρέτες. Τις δερμάτινες, που τώρα μόνο τέτοιες υπάρχουν, δεν τις πρόλαβα. Είχε μόνο ο Παντηνιακός .
Όμορφα χρόνια, είχαμε λίγα και δεν χρειαζόμασταν περισσότερα.
μη στεναχοριέσε, οπου νάνε ξανάρχοντε...
Καλοφάγωτος!
Δημοσίευση σχολίου